Ölü doğum ile bebek kaybı ve şimdi... (Yıldönümü sonrası hisler)

dralmira

Oğuz bebeğin annesi. Melek yavrum :(
Kayıtlı Üye
1 Kasım 2015
56
130
23
43
Bir yıl önce 1 Ekim 2015 de 2. cocugum oğlum Oğuz dünyaya gözlerini açamadan 39 hflıkken melek oldu ve cennetine kavuştu. Yandım, mahvoldum, ağladım, kavruldum. Koca bir sene geçti. Yıldönümüne bir ay kala inanın hafiflemiş olan acı aynı kaybettiğim gün ki şiddete ulaştı. Moral bozukluğu, endişe, korku. Yerine
başka bebek koyma isteği var ama bu kaybedilen bebeğin yürekte yakan sızım sızım sızlatan acısına derman olur mu bilemiyorum. Sezeryan olduğum için bir yıl beklemeyi planladım. 9. aydan sonra korunmayı bıraktım. Ama 3 ay oldu gebe değilim. Gebelik ürkütüyor ama bir yandan da istek bebek özlemi sönmüyor.
Bazen kendimi bebekli anneleri görünce oruçlu gibi hissediyorum. Bebek orucu. Sev ama yeme :) Yemek yasak. Sadece bak senin değil. Sen oruçlusun. Senin kucağında yok. Sana yasak.
Kıskançlık değil ama hevesi kursağında kalan bir çocuk gibiyim.
Benim gibi acı deneyim yaşayan ve sonrasında saglıcakla cocugunu kucağına alanlar var sanırım. Lütfen paylaşın ve bana deneyimlerinizle moral verin. Herşey gönlünüzce olsun. Sevgiler...
 
Allah rahmet eylesin ve sabır versin..gerçekten zor ama zamanla hafifleyecek bir bebeğin olacak ve ona sıkıca sarılıp öpüp koklayacaksin canım inşallah. ..Ben daha 8 haftalikken kaybettim malesef şu an 35 .haftada olacktim diye saymadim edemiyorum malesef senin acın eminim çok çok daha fazla sabır sabır.
 
merhaba
bende 21 ekım 2015 de 37. haftamda kaybettim bebeğimi acınızı oyle ıyı anlıyorum kı ilk bebeğimdi şimdi hamıle kalmak için uğrasıyorum allahım şifa versın ınsallah
 
Allah sabrınızı artırsın kardeşlerim
Ben de Aralık 2016'da 39 haftalık bebeğimi kaybettim her hastaneye gidişimde bebeğin iyi iyi dediler son gidişimizde ölüsünü verdiler
Rabbim kimseleri böyle bir acı ile sınamasın, acıların en büyüğü evlat acısı, bunun büyüğü küçüğü de yok
Ne zaman ki anne olacağınızı öğreniyorsunuz, işte o zaman annesiniz
Evladınız (Allah korusun) büyükse anılarına, kalan evlatlarına ağlıyorsunuz
Evladınız (Allah korusun) küçükse , bebekse hiç göremediğinize, bir daha göremeyeceğinize, minicik bedeniyle o mezarlara nasıl girdiğine yanıp yanıp kavruluyorsunuz
Düşükler de böyle o zaman da hiç anlayamadığınız ama varlığını bildiğiniz için nasıl olacaktı gibi deli sorularla kendinizi bitiriyorsunuz sanırım...
Evladımı kaybedeli bugün 4 ay 4 gün oldu
İlk günler inanamıyor ama sürekli ağlıyorsunuz
Sonraki zamanlar evden dışarı çıkmıyor, kimselerle görüşmüyorsunuz (mezar ziyaretleri dışında)
Çaresizlikten ne yapacağınızı şaşırıp sizin gibi insanlar paylaşmak paylaşmak istiyorsunuz....
Şu an her gün bir gün gidiyor ama her gün içime bir blok tuğla konuluyor sanki, gün geçtikçe yükü artan ve artacak olan...
 
Benim yavrum da 6.gun Melek oldu çok zor yavrumu kaybettim ben de öldüm sanki benim bi kızım var onun için kendimi toparlıyorum ama yazdığınız gibi oruçluyum sanki bebeklere 2 ay oldu bebegimden bi ay büyük yada küçük doğanlar var çevremde arkadaşım kuzenim komşum ve ben görmek istemiyorum oğlumda büyüyecekti emecekti gulecekti diye
 
Allah yardimciniz olsun sabrinizi artirsin baska dert vermesin insallah
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…