Allah sabrınızı artırsın kardeşlerim
Ben de Aralık 2016'da 39 haftalık bebeğimi kaybettim her hastaneye gidişimde bebeğin iyi iyi dediler son gidişimizde ölüsünü verdiler
Rabbim kimseleri böyle bir acı ile sınamasın, acıların en büyüğü evlat acısı, bunun büyüğü küçüğü de yok
Ne zaman ki anne olacağınızı öğreniyorsunuz, işte o zaman annesiniz
Evladınız (Allah korusun) büyükse anılarına, kalan evlatlarına ağlıyorsunuz
Evladınız (Allah korusun) küçükse , bebekse hiç göremediğinize, bir daha göremeyeceğinize, minicik bedeniyle o mezarlara nasıl girdiğine yanıp yanıp kavruluyorsunuz
Düşükler de böyle o zaman da hiç anlayamadığınız ama varlığını bildiğiniz için nasıl olacaktı gibi deli sorularla kendinizi bitiriyorsunuz sanırım...
Evladımı kaybedeli bugün 4 ay 4 gün oldu
İlk günler inanamıyor ama sürekli ağlıyorsunuz
Sonraki zamanlar evden dışarı çıkmıyor, kimselerle görüşmüyorsunuz (mezar ziyaretleri dışında)
Çaresizlikten ne yapacağınızı şaşırıp sizin gibi insanlar paylaşmak paylaşmak istiyorsunuz....
Şu an her gün bir gün gidiyor ama her gün içime bir blok tuğla konuluyor sanki, gün geçtikçe yükü artan ve artacak olan...