Ölü gibi hissediyorum

Belli bir konu yok aslında, biraz dolu hissedince içimi dökmek yazmak istedim.
Belli zamanlar aylar hep böyle hissediyorum. Sınava hazırlanıyorum ama geleceğime dair bir umudum yok, işsiz mi kalırım başarılı olur muyum ya da hayatta olur muyum bilmiyorum, sürekli bunu düşünüyorum. Çalışıyorum ama bunun karşılığı ne olacak emin değilim güvenim yok kendime. Çevresi geniş biri de değilim 2 arkadaşım var birisinin kendi arkadaş çevresi var ve gelip gitmez görüşmez. Birisi her gün işte çalışıyor, konuşamıyoruz bile. Ben yazmasam zaten onun da yazacağı yok. Konuştuğum, gezdiğim hiç kimse yok. Evde de çok sohbet yok. Bir ortama girsem ağzı laf yapan bir insan değilim hep böyleydim hiç gülmeyen, sohbeti sarmayan, donuk bakışlı biriydim. Mesela bir sene önce çalışıyordum bir işte ve orada da konuştuğum kimse yoktu insanlar hep emir verir birşey der canım sıkılırdı. Ölsem arkamdan bir ailem bir de bir iki tanıdığım ağlar. 1-2 senedir durum böyle. Geçmişte yaşadığım şeyler de aklıma geliyor, yaşadığım travma cinsel taciz. Terapi aldım, üstünden çok zaman geçti atlattım gerçi ama akıldan silinmiyor. Biriyle tanışırım severim, seviyor sanarım sonra aniden siler atar. Her şey çok dokunuyor nedenini bilmediğim bir şekilde, bir habere bakarım sosyal medyayı açar bir şey görürüm, biri bir şey der gözüm dolar. Böyle olunca sildim ben de tüm uygulamaları. Whatsapp ı da mecburiyetten tutuyorum, kabuğuma çekilmek, her şeyden kendimi soyutlamak sadece yapması gereken şeyleri yapan, üzülmeyen incinmeyen hiçbir şeyi takmayan robot gibi bir insana dönüşmek istiyorum ama o da lafta. Böyle olmaktan çok yoruldum. Çevremde insan olsa, birine bir faydam yardımım dokunsa en azından o bile bir işe yaradığımı hissettirirdi ama olmuyor. Böyle yaşayıp hiçbir şey başaramayıp sevilmeyip gelecekte de keşke şöyle şöyle olsaymış diyip geçmişime pişmanlıkla bakmak istemiyorum. Vaktinizi çalmamışımdır umarım durum böyle işte

Kendinizi hayattan neden bu kadar soyutluyorsunuz? İnsan sosyal bir varlıktır, sosyalleşmediğiniz sürece böyle hissetmeniz normal.

Bazen hayat akmıyor arkadaşım..
Oluyor öyle..
Hiçbir şey aynı kalmıyor ama. Bak hiçbir sıkıntı dert olduğu gibi durmuyor.
Biri bitiyor, başkası başlıyor ama bitiyor işte.
Öğretmen misiniz, kpss mi çalışıyorsunuz ?
Bu süreçlerden geçtiğim için ne kadar zor olduğunu biliyorum.
Umarım yolunu bulur her şey..