ölüm acısıyla nasıl başediyorsunuz?

Ask sana benzer · 15 Nisan 2016

Aglattınız beni sabah sabah ölenlere Allah rahmet eylesin mekanları cennet olsun insallah. Geride kalanlara Allah sabır versin.iki üc gün önce babamı rüyamda ölmüs duyuyorum aglayarak uyandım bu sabahta 14 yasindaki kuzenimi ôlmüs duydum agliyordum yine rabbim hepsine saglik hayırlı uzun ömürler versin .

The Calender · 15 Nisan 2016

güzelim pamuk elli,naif sesli babamı kaybettim eylülde;herşeyiyle özledim, ama kulağımdaki sesini hiç duyamıyorum artık....alışamıyorum, okadar derinde bir yerde sızlıyor ki kalbim,kabul edemiyorum,kırkım çıkmıştı ,sütüm kesildi her gün ağladım hala da ağlıyorum....tek tesellim artık ebedi hayatta ve bir gün İnşallah buluşacağız.............

Donusunboylemiolacakti · 15 Nisan 2016

Belki sacma gelecek ama yıllar once kedime araba carpti ve öldü hala hicbi ölüm acısı içimi öyle acıtmaz simdi burayı okuyunca bile aklima geldi agladim olmeden birkac saat once kucagima gelmwk istemisti bi nedenden dolayi almamistim o yuzden olumunun acisina birde vicdan azabi eklenmisti beni hickimsenin sevmedigi kadar sevdigini hep hissettirdi simdi bile yazarken gozumden yaslar bosaldi bende onu cok sevmistim bazen keske bi mucize olsaydida o anin birkac saat oncesine gitseydim doya doya sarilip öpseydim

Allah hickimseye aile acisi yasatmasin bu aci icimi yaktikca insalar en yakinlarinin olumune nasil dayanirlar diye dusunuyorum

SERRA · 15 Nisan 2016

yaşamadım henüz allahta yaşatmasın en önce ben gideyim asla dayanamam gibi geliyor.allah hepinize sabır versin arkadaşlar.

elfos · 15 Nisan 2016

tam 1 sene 4 ay önce babannemı kaybettım benı o buyuttu annem ve babam ayrıydı. hakım annen mı babanmı dye bana sordugunda babannem demiştim.cocukluktan berı ona olan bı bagım vardı cunku ılgısız bı aılenın tek cocuguydum. babannem once kalp amelıyatı oldu 3 yıl yatakta yatmk zorunda kaldı. tuvaletınden banyosuna kadar hersyıyle ılgılendık . resmen cocugum gıbıydı . saclarını tarardım sarkılar soylerdım artık ıyıce cocuk gibi olmustu . işten eve hızlıca gelırdım son zamanlar uzerımı bıle değiştirmeme izin vermezdı. yanımda otur burda değiştir derdi.. bı gun ehlıyet sınavından eve geldım evın onunde ambulans ve babannemı yogun bakıma aldılar. sokagımızın basında bı ozel hastahanede tam 38 gun kaldı. 38 gunun ardından bır salı gunu oglende onu gormeye gıttım artık cok fazla tepkı vermıyordu.. babanne dıye bagırdım sadece ayak bas parmagını oynattı. elınıde gule gule anlamında hafifce salladı. ve sankı olmek ıcın bile benı beklemıs gıbıydi. hastalandıgımda aglardı napcagnı sasırrıdı. suan bana onu hatırlattınız. en cok gelın oldgumu gormek ısterdı. ve ben kına gecemde o evden gdıyorum dıye degıl.. gri tekerleklı sandalye ıcınde babannem orda yok dıye agladım. cok zordu. eger acınızı hafıfletmek ıstyrsanız yazın. ben acımdan kitap yazdım..

eskidendi_o · 15 Nisan 2016

dilekkivrak .!.:
kızlar sevdiklerini kaybedenler vardır aranızda
bu acıyla başetmek çok zor

baş edemiyorum... 1.186 gün oldu alışamıyorum. Çıkmayan hastalığım kalmadı ardından.Her gün kabir ziyaretiyle güne başlıyorum.

MasalPrenses · 15 Nisan 2016

ben babamı kaybedeli 10 sene oldu insan acısını içinde yaşıyor bir yanı hep eksik ama elden bişey gelmiyor gülüyorsunda eğleniyosunda hayat herseye ragmen devam ediyor Allah sabrını da veriyor

zerenteacher · 15 Nisan 2016

Bilgece .!.:
Basiniz sagolsun, Allah rahmet eylesin. Ya beni cok korkuttunuz. Ablam 7.5 aylik hamile ve grip. Cok korkuyorum zaten uyuyamiyorum. Allah korusun. Cok fena korkuyorum bi sey olur diye ya .

Korkma , bişey olmaz Allah'ın izniyle , benim kuzenimin ilk hamileliği de böyle problemliydi , o Zaman'da zor kurtulmuştu , karaciğerleri de zaten küçüklükten gelen bir problemi varmış , bunlar hep tetikledi hastalığını

Janet Jak Esim · 15 Nisan 2016

zerenteacher .!.:
Korkma , bişey olmaz Allah'ın izniyle , benim kuzenimin ilk hamileliği de böyle problemliydi , o Zaman'da zor kurtulmuştu , karaciğerleri de zaten küçüklükten gelen bir problemi varmış , bunlar hep tetikledi hastalığını

Sabaha kadar uyuyamadim varya. Arıyorum soruyorum. Grip olunca cok agir geçiriyor. Insallah iyilesir hayirlisiyla. Uzak oldugum icin gidemiyorum da Allahtan diger ablam gitti yanına. .

CitlembiK · 15 Nisan 2016

redkirmizi .!.:
Aynen doğru tasvir etmişler. Abimin öldüğü gün yaşadığım acıyı ömrü hayatımda yaşamadım. O gün o kadar ağlamıştım ki gözlerim kapandı açamadım . Ve daha sonra uzuuun bir süre hiç bişey için ağlayamadım anlamsız geldi herşey. Hala sela verildiğinde dinleyemem kulaklarımı kapatırım. Ambulans sesi duyduğumda elim ayağım kesilir.

nilayturkogluuu .!.:
6 yasindaydim abimi kaybettim gozlerimin onunde hayatina son vermisti.alisiliyor demeyin alisilmiyor sadece hayat devam ediyor ama bir seyler eksik.ben yasim itibariylede kuucuk oldugum icin o donem tramva olarak kaldi hala odalardan odaya kosarak giderim korku endise kaygi...yenemedim yenemiyoruz ailemde bende cok zor

Allah sabır versin, okuduğumda o kadar çok etkilendim ki anlatamam istemsizce yaşlar aktı gözümden.
Çok büyük bir acı olmalı, benimde bir abim var ve dün akşam atıştık biraz her zamanki gibi lüzumsuz yere.
Onun olmayışını düşünemiyorum. Rabbim sizlere kat kat sabır versin.
Nasıl kaybettiğinizi sorsam düşüncesizlik, saygısızlık etmiş olur muyum?

Loreth · 15 Nisan 2016

Ailemi kaybedeli 16 sene oldu. İlk yıllar duruma inanamayarak geçti. Her sabah kalkıyordum, bu bir kabus diyordum, böyle bir kayıp gerçek olamaz, gerçek olsa insan dayanamaz, ölüverir. Ama yaşıyordum, ölüvermiyordum ve onlar yoktu. Zamanla içimde kapkara bir kütle oluştu sanki, ne kadar soyutsa, o kadar somut. Elimle tutup çıkarabilirmişim gibi varlığını hissettiğim kapkara bir şey. Yıllarca acı verdi o kütle. O kütleyle birlikte zamanla uyuşmaya başladım sanki. Acı oradaydı ama ben eskisi kadar hissetmiyordum. Acıyla birlikte diğer hislerimde de uyuşma vardı; sevgi, neşe, mutluluk, heyecan, yaşama isteği... Her şey anlamını yitirdi uzun süre. Babam okumamı, kendi ayaklarımın üstünde durmamı çok isterdi. Sırf o istiyor diye yaptım bunları. Ruhsuz ve isteksizdim ama yaptım. Özlem kahredici bir şey. Hele kavuşamayacağını bildiğin insanlara duyduğun özlem insanın içini kavuruyor. Kavrulup duruyorsun ama bir türlü yanıp, yok olmuyorsun. İşte yıllar böyle böyle geçti. Sonra yavaş yavaş içimde onlara dair güzel anılar kendini göstermeye başladı. Hayret ettim; hatırladıkça eskisi kadar canımın yanmadığına. Ben onlara sahiptim, ne şanslıydım, az zamanımız olmuştu ama belki birileri o kadarına bile sahip değildi. Bir süre de böyle geçti, iç dünyamı onların acılarından çok, güzel anılarıyla doldurmakla. Bu arada hayatım da devam ediyordu tabi. Okul, iş, yeni insanlar, değişen ben... Sonra biri çıktı karşıma. İçimde demirbaş olmuş o kara kütlenin eridiğini, hafiflediğini hissettim. Onunla geçirdiğim yıllar ilacım oldu, ruhumu iyileştirdi. Yine de bir boşluk vardı ama... İşte o boşluk tam 4 ay önce, minik bir bücür kucağıma geliverdiğinde doluverdi. Özlem bitiyor mu? Asla... Ama sanırım insan en çok sevildiği, sevdiği insanlarla iyileşiyor. Kıymetlerini bilmek gerek.

BenIpek · 15 Nisan 2016

Kimi kaybetmiş konu sahibi?
Baktım ama göremedim.

ilkduyansenol · 15 Nisan 2016

2 evladımı kaybetti daha büyük bir acı varmıdır?yaşarken her ikisi içinde aynı şeyi söyledim gözlerine baktım bunlara bişey olsa ne yaparım deliririm falan dedim ,delirmedim hiç bişey olmadı sadece gömülene kadar bir kenarda el gibi sadece seyrettim.

CitlembiK · 15 Nisan 2016

bonjorno .!.:
30 yasinda aslanlar gibi abimi sehit verdik.Dort yil oldu az once olmus. Bir olay gibi..hicbirsey degismedi,ben alisamayanlardanim..cok buyuk aci anlatilamaz.

Sanis69 .!.:
Canin yana yana zamanla ilk basta nefes bile almak istemiyorsun odeğil ben diyorsun uykudan uyanip ağliyor uykuya geçmeden ağliyor 40 gün böle sonra kabullenemiyorsun gunluk yanina gitmek istiyorsun gidiyorsun aylar bir birini kovalarken tm 6 ay sonra kabulleniyorsun haftada gitmeye basliyorsun sene geçince 2 haftada sonra aklina geldikce alişiyorsun iki bileti olduğunu düsunuyorsun geliş gidiş o gelemiyecek ama sen ona gideceksin diyerek kabulleniyorsun oğlumu kaybettim iki yili geçkin oldu ve ben hala yaşiyorum oğlumda kalbimde annesinin paşasi özluyorum yanina gidiyorum iyi geliyor.(Allah veriyor sabrini)

KaraTurna .!.:
Bende aynen bunları yazsammı demiştim. Birden bire herkes gülüp kahkaha atarken çok derin bi nefes çekiyorum o an aklıma hangi anımız geliyo kızımla belli olmuyo tabiki. Sonra kimse anlamasın diye onlara katılıyorum. Ortamlardan anlık kopuşlar ve ağır hafıza kayıpları yaşıyorum. Ortamda manen tam olarak bulunamadığım için unutuyorum belkide.
Birisi bana gülecekain acıkacaksın dese döverdim onu, kızımın sevgisi yas tutmakla eşit gibiydi mezara bende girdim sanmıştım. Ama ruh değişik varlık. Acıyı içerde çok derin yaşıyo ama dünyaya da adapte oluyo..
Allah sabır versin hepimize..

orkidekaramel .!.:
8 AY önce oğlumu kaybettim.. 31 haftalık hamileydim karnimda öldü..
o günler çok çektim.. halada çekiyorum..
oğlum olsaydi diyorum hep içimden geçiyor..
yaşasaydi 8 aylık olucakti dedim.
çok zor evlat acisi...hiç bu zamana kadar böle aci çekmedim..
evlat acisi çekenler daha iyi anlar.
kimse anlamiyor beni.. Çalıştığım yerdekiler bile hiçç anlamiyor...napcak işde hayata devam...

hilos_lalis .!.:
7 yıl oldu ablamı enistemi ve 1 yaşındaki yeğenimi kaybettik. 20 yaşındaydım. O günlere dair hiçbirşey hatırlamıyorum hemde hiç. Sanki yok o günler hiç yaşanmadı biz onları ellerimizle yıkayıp buz gibi toprağın altına koyup da evimize gelmedik sanki. Ağlamaya 2 ay sonra başladım ve 5 ay boyunca evden hiç çıkmadım her gün ağladım yemek yemedim tv izlemedim. ne yaptıysam da geri donmediler. Dönmeyecekler. Şimdi kızıma uzun uzun baktığımda içim alev alır bir an. O kadar benziyor ki ablama hayret eder herkes. Hiçbirimiz unutmadık hele ki annem. Bambaşkabir kadın oldu. Ha dışarıdan görüneni diyorsan; gülüyoruz düğünlere gidiyoruz yiyoruz geziyoruz Bilmiyorum nasıl ama yaşıyoruz. Allah sabrini veriyor insana. Yoksa o toprağın altına sevdiğini koyup sıcak yatağında uyur mu insan?

ilkduyansenol .!.:
2 evladımı kaybetti daha büyük bir acı varmıdır?yaşarken her ikisi içinde aynı şeyi söyledim gözlerine baktım bunlara bişey olsa ne yaparım deliririm falan dedim ,delirmedim hiç bişey olmadı sadece gömülene kadar bir kenarda el gibi sadece seyrettim.

Özellikle evlat ve kardeş acılarını paylaşanları okudukça yüreğim parçalandı, ben yabancıyken sadece okurken bu kadar etkileniyorsam sizler bu acıyla nasıl baş ettiniz.
Rabbım sabırların en büyüğünü versin, onları sizlere şefaatçi eylesin inşallah.

Bende 7 ay önce kuzenimi kaybettim, daha 16 yaşındaydı ve balkondan düştü.
1 hafta yoğun bakımda kaldı 1 hafta yanındaydım, ama artık İstanbula dönmem gerekiyordu son gün yine girdim yanına öptüm, dokundum ama emindim ben gidicem ve haber gelecek diyerek döndüm.
Gece eve geldim sabah ise haberi geldi geri döndüm.
kAybettikten sonra fark ettim ki yeterince çok sarılmamışım, sevdiğimi söylememişim.

mugehatun · 15 Nisan 2016

Acı geçmiyor da zaman geçiyor. Zamanla hayat rutinine alışılıyor.
Bol dua etmek lazım, dua çok güçlü bir silah.

bismam · 15 Nisan 2016

Acın asla azalmıyor sadece alışıyorsun

Mutluluki · 15 Nisan 2016

Allahım hayırlı ömür, hayırlı ölüm versin cümlemize bu dua bana ölümün kaçınılmaz olduğunu hatırlatır.
Ben ne yapılır bilmiyorum ama düşüncesi bile zor geliyor Allaha sığınıyorum.

eskaram · 15 Nisan 2016

dilekkivrak .!.:
kızlar sevdiklerini kaybedenler vardır aranızda
bu acıyla başetmek çok zor

11 yıl önce 8 aylık yeğenimi kaybettik. Bir anne evlat acısıyla bile hayatına devam edebiliyorsa gerisi teferruattır bana göre. Hayatımızın en büyük şokuydu.
Allah başka acı göstermesin. Rabbim insanları o güçle yaratıyor ki dayanılmaz dediğiniz şeye bile zamanla alışıyorsunuz. Geriye aklınıza geldikçe kalbinizdeki burukluk kalıyor.

daxi · 15 Nisan 2016

ilkduyansenol .!.:
2 evladımı kaybetti daha büyük bir acı varmıdır?yaşarken her ikisi içinde aynı şeyi söyledim gözlerine baktım bunlara bişey olsa ne yaparım deliririm falan dedim ,delirmedim hiç bişey olmadı sadece gömülene kadar bir kenarda el gibi sadece seyrettim.

2 evlat birden Allah sabır versin ama çok zordur mutlaka.Kaç yaşındaydılar?

Korbaykus · 15 Nisan 2016

Van depreminde öğretmen arkadaşımı kaybettim bebeğiyle birlikte kv kp. Eşi başka sehırdeydı. Bana bile o kadar koyduysa adamı düşünemiyorum eşi evladı annesi babası hepsi bi günde olup gidiyo.... ama şimdi bakıyorum hayatına devam ediyo gulumsuyo tabi içinde ne yaşar onu bilemem... insan alışıyor bi süre sonra ama asla unutmuyor...

ölüm acısıyla nasıl başediyorsunuz?

Aktif Üye

Guru

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Popüler Üye

Popüler Üye

her şeyi değil, haddini bil yeter!

Koydum sevinçlerimi önüme baktım hepsi Masal'm

Guru

Durme, durme querido hijico

Bir kalbe girmek nasip, kalmak marifet...

Nirvana

en sevdiğim....

kaça bölünebilirim

Bir kalbe girmek nasip, kalmak marifet...

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Popüler Üye

Mucize 1 di şimdi 2 oldu love

Popüler Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Benzer Konular