Bunu yazmak bile benim için o kadar zor ki. bir hafta önce 8 senelik bir arkadaşımı genç yaşta toprağa verdik. Benim için arkadaştan da öte çok özel, çok kıymetli biriydi ve o öldüğünden beri sanki ben de nefes alamıyorum. Evden çıkamıyorum yemek yiyemiyorum uyuyamıyorum sadece internete bakıyorum kafam bi an boş kalmasın da onu düşünmeyeyim diye. Çok arabeske bağlamak istemiyorum burada duygularını da çok ifade edebilen biri değilim ama hayatımda hiç böyle hissetmemiştim yüzü gülüşü aklıma geliyor herşey anlamını kaybediyor kalbim sıkışıyor yanına gitmek istiyorum. Nerededir şimdi onu düşünüyorum. Her gece rüyamda onu görüyorum sabah daha da kötü uyanıyorum ölüm bu çözümü yok biliyorum ama sadece paylaşıp biraz olsun rahatlamak istedim etrafımda kimse bu hislerimi anlamıyor anlamalarını da beklemiyorum açıkçası çok canım acıyor