- Konu Sahibi neyazsamkii
- #1
1.5 yıldır süren bir ilişkim vardı bu sabaha kadar..
Bitmek bilmeyen kıskançlıkları saçmalıkları artık beni yıpratmıştı.İkimizde çok yorulmuştuk ama birbirimizi çokda seviyoruz.Ayrılalım demeye cesaret edemiyordum.Ya pişman olursam,ya yine nefes bile alamazsam..
Dün gece bir erkek arkadaşımın beni aradığını söylediğimde tartıştık.Ona göre hepsinin gözü bende hiç biriyle konuşmamalıyım.Nete girmeme bile izin vermiyordu,evlendikten sonra çalışmamı istemiyordu.
Sahurda mesaj atmış ikimizde çok yıprandık,bu ilişkinin sonu yok,daha fazla üzmeyelim birbirimizi,uzatmayalım ben artık yokum falan filan..Yalvardım vazgeç nasıl diyorsan senin istediğin gibi olur her şey diye.Olmadı.Anladım ki bu defa gerçekten kararlı.Daha öncekiler kadar üzülmedim ya da daha çok taze farkına varamadım.Nasıl toparlanırım diyede çok düşünüyorum.Kızlar ben ne yapacağım onca mektubu,fotoğrafı,anılarımı nasıl unutacağım ve onu sürekli göreceğim.
O can acısıyla sana hakkımı helal etmiyorum, sen beni yıktın Allahda seni yıksın,benim yerime gelecek hatta evleneceğin kişi beni mumla aratsın dedim.Çünkü çok canımı yaktı ben her şeyi kabul etmeye razıyken bitirdi.Beni mağdur etti.Söylediklerim çok ağrına gitmiş.Hakkını helal et dedi.Hayır dedim.Karşılaştığımızda kaç benden falan dedi.O hakkı helal ettireceğim dedi.Önemli olduğunu bende biliyorum ama yapmayacağım.
Aslında böylesi daha iyi sonu yoktu biliyorum ama yıkıldım.Nasıl toparlanırım ben?Onun boşluğunu nasıl doldururum?Bugün benim doğum günüm bana böyle bir hediye verdi işte.1.5 yılın sonu kocaman bir hiç..
Bitmek bilmeyen kıskançlıkları saçmalıkları artık beni yıpratmıştı.İkimizde çok yorulmuştuk ama birbirimizi çokda seviyoruz.Ayrılalım demeye cesaret edemiyordum.Ya pişman olursam,ya yine nefes bile alamazsam..
Dün gece bir erkek arkadaşımın beni aradığını söylediğimde tartıştık.Ona göre hepsinin gözü bende hiç biriyle konuşmamalıyım.Nete girmeme bile izin vermiyordu,evlendikten sonra çalışmamı istemiyordu.
Sahurda mesaj atmış ikimizde çok yıprandık,bu ilişkinin sonu yok,daha fazla üzmeyelim birbirimizi,uzatmayalım ben artık yokum falan filan..Yalvardım vazgeç nasıl diyorsan senin istediğin gibi olur her şey diye.Olmadı.Anladım ki bu defa gerçekten kararlı.Daha öncekiler kadar üzülmedim ya da daha çok taze farkına varamadım.Nasıl toparlanırım diyede çok düşünüyorum.Kızlar ben ne yapacağım onca mektubu,fotoğrafı,anılarımı nasıl unutacağım ve onu sürekli göreceğim.
O can acısıyla sana hakkımı helal etmiyorum, sen beni yıktın Allahda seni yıksın,benim yerime gelecek hatta evleneceğin kişi beni mumla aratsın dedim.Çünkü çok canımı yaktı ben her şeyi kabul etmeye razıyken bitirdi.Beni mağdur etti.Söylediklerim çok ağrına gitmiş.Hakkını helal et dedi.Hayır dedim.Karşılaştığımızda kaç benden falan dedi.O hakkı helal ettireceğim dedi.Önemli olduğunu bende biliyorum ama yapmayacağım.
Aslında böylesi daha iyi sonu yoktu biliyorum ama yıkıldım.Nasıl toparlanırım ben?Onun boşluğunu nasıl doldururum?Bugün benim doğum günüm bana böyle bir hediye verdi işte.1.5 yılın sonu kocaman bir hiç..
Son düzenleme:
Bu erkekler nasıl yaratıklar böyle yaa nasılda canları yanmadan bir kalemde silip atabiliyolar
Bence üzülme o seni bir kalemde silip attıysa sende onu at çünkü değmezzz... Eğer seni gerçekten sevse kolay pes etmezdi. Allah seni iyi insanlarla karşılaştırsın.. Hakkınızda hayırlısı neyse o olsun canım 
