- 29 Nisan 2013
- 16.167
- 31.000
- 798
Şimdiye kadar burada hiç konu açmadım. Daha çok yorum yaptım. Aslında çok da bazı şeylerimi paylaşma taraftarı da değilim ama senin durumuna yardım edebilmek için izninle kendi halimden bahsedeceğim. Umarım faydam olur sana.
12 yıllık evliydim. 9 yaşında da bir oğlum var, dünya yakışıklısı. Eski eşim bir gün durup dururken mutsuzum düşüneceğim diye evi terk etti. Aylarca geri döner umuduyla oğlumla dönmesini bekledik. Bu süre zarfında bir kaç kez aradım çünkü oğlumun psikolojisi anlatılamayacak kadar kötüydü. Hiç umursamadı. Ne aradı, ne de sordu bizi. Mutluydu. Okula bile gitmedi oğlunu görmeye. Ben günlük tutuyordum. acılarımı yazmıştım, onu hala sevdiğimi. 6 ay sonra aradı ve konuşmak istediğini söyledi. Pişman herhalde diye düşünerek gittim. Boşanmak istediğini söyledi. Yıkıldım. İşin korkunç hikayesi buradan sonra başladı. Bu kısımları anlatarak seni daha da üzmek istemiyorum. Ancak boşanma sırasında yok ya artık bu kadarını da yapmaz dediğim her şeyi yaptı. Avukatım günlüğümü mahkeme için istedi. O saf duyularıma ben üzüleceğini düşünürken, o halime gülmüştü. Mahkeme salonundan ağzı kulaklarında çıktı. Ne kadar bedbaht olduğum onun hiç de umurunda değildi. Ve bitti. Ben boşandıktan bir kaç ay sonra başka bir şehre taşındım oğlumla beraber. Bu arada o çok sevdiği oğlunun velayetini bile istemedi. Yeni taşındığım yerde öğretim üyeliği için başvurdum ve kabul edildim. Toparlanmak oğlum ve benim için çok zor oldu. Alışkanlıklar, yaşanmışlıklar, yeni şehir, yeni hayat, yalnızlık... İnebileceğim kadar dibe indim. Bu site o dönemlerimde çok yardımcı oldu bana. Benim gibi aynı şeyleri yaşayan insanlar vardı burada. Onların paylaştıklarıyla güç buldum. Ve hiç bir şey yapmadım buradaki insanların paylaşımlarını örnek alarak. Sadece yolumu çizdim. Önüme baktım. Zaten ağladığım umurunda olsa idi bu hale gelmezdik. O kafasında bitirmişti çünkü. Bu saatten sonra ben borazan da öttürsem bir şey değişmeyecekti. Şimdi yeni hayatıma alışma dönemindeyim. Çok da olmadı boşanalı. Acılarım hala var, geçeceği günü umut ederek yaşıyorum. O mu ne yapıyor? O da yaşantısına devam ediyor. Ben tamamen bağımı kopardım ondan. Sadece oğlumla görüşüyor görüşmek istediği zaman. Oğlum mutlu olduğunu söylüyor, pişman da değil hiç bir şeyden. Artık bizim için bir şey de değişmeyecek zaten pişman olsa da. Oğlumun babasız kalması çok üzüyor beni, bir de açıklama yapmadan gitmesi... Ne için bitti her şey hala anlayabilmiş değilim. Sadece değişen tek şey var: O da oğlunu bile gözü görmezken şimdi özlemeye başlamış onu.
Sen bilirsin, ister göner mektubu ister gönderme. tek bildiğim senin ağlayarak yazdığını onun çok mu umursayacağını sanıyosun. Hayır sadece okuyup çöpe atacak. Güçlü olursan ve hiç bir şey olmamış gibi devam edersen hayatına işte o zaman bu onu daha çok etkileyecektir. Emin ol o senin ağladığını zaten biliyordur, bunu ispatlamana gerek yok. Ama bence toparlanmalısın. Toparlanıp güçlü ol ve şaşırt onu. bir şey daha eklemek isterim dibe inmeden yukarı çıkılmıyor maalesef. Yaşadığın acıların ve biten bir ilişkinin ardından tuttuğun yas gayet normal. Yasını tutmalısın ama bunu onun bilmsine gerek yok. Bu senin özelin olsun. Merak etme herşey düzelecek. İlk ayrılan sen değilsin, ben de değilim. Herşey geçecek. Umarım benim için de öyle olur. Sağlıcakla kal.
12 yıllık evliydim. 9 yaşında da bir oğlum var, dünya yakışıklısı. Eski eşim bir gün durup dururken mutsuzum düşüneceğim diye evi terk etti. Aylarca geri döner umuduyla oğlumla dönmesini bekledik. Bu süre zarfında bir kaç kez aradım çünkü oğlumun psikolojisi anlatılamayacak kadar kötüydü. Hiç umursamadı. Ne aradı, ne de sordu bizi. Mutluydu. Okula bile gitmedi oğlunu görmeye. Ben günlük tutuyordum. acılarımı yazmıştım, onu hala sevdiğimi. 6 ay sonra aradı ve konuşmak istediğini söyledi. Pişman herhalde diye düşünerek gittim. Boşanmak istediğini söyledi. Yıkıldım. İşin korkunç hikayesi buradan sonra başladı. Bu kısımları anlatarak seni daha da üzmek istemiyorum. Ancak boşanma sırasında yok ya artık bu kadarını da yapmaz dediğim her şeyi yaptı. Avukatım günlüğümü mahkeme için istedi. O saf duyularıma ben üzüleceğini düşünürken, o halime gülmüştü. Mahkeme salonundan ağzı kulaklarında çıktı. Ne kadar bedbaht olduğum onun hiç de umurunda değildi. Ve bitti. Ben boşandıktan bir kaç ay sonra başka bir şehre taşındım oğlumla beraber. Bu arada o çok sevdiği oğlunun velayetini bile istemedi. Yeni taşındığım yerde öğretim üyeliği için başvurdum ve kabul edildim. Toparlanmak oğlum ve benim için çok zor oldu. Alışkanlıklar, yaşanmışlıklar, yeni şehir, yeni hayat, yalnızlık... İnebileceğim kadar dibe indim. Bu site o dönemlerimde çok yardımcı oldu bana. Benim gibi aynı şeyleri yaşayan insanlar vardı burada. Onların paylaştıklarıyla güç buldum. Ve hiç bir şey yapmadım buradaki insanların paylaşımlarını örnek alarak. Sadece yolumu çizdim. Önüme baktım. Zaten ağladığım umurunda olsa idi bu hale gelmezdik. O kafasında bitirmişti çünkü. Bu saatten sonra ben borazan da öttürsem bir şey değişmeyecekti. Şimdi yeni hayatıma alışma dönemindeyim. Çok da olmadı boşanalı. Acılarım hala var, geçeceği günü umut ederek yaşıyorum. O mu ne yapıyor? O da yaşantısına devam ediyor. Ben tamamen bağımı kopardım ondan. Sadece oğlumla görüşüyor görüşmek istediği zaman. Oğlum mutlu olduğunu söylüyor, pişman da değil hiç bir şeyden. Artık bizim için bir şey de değişmeyecek zaten pişman olsa da. Oğlumun babasız kalması çok üzüyor beni, bir de açıklama yapmadan gitmesi... Ne için bitti her şey hala anlayabilmiş değilim. Sadece değişen tek şey var: O da oğlunu bile gözü görmezken şimdi özlemeye başlamış onu.
Sen bilirsin, ister göner mektubu ister gönderme. tek bildiğim senin ağlayarak yazdığını onun çok mu umursayacağını sanıyosun. Hayır sadece okuyup çöpe atacak. Güçlü olursan ve hiç bir şey olmamış gibi devam edersen hayatına işte o zaman bu onu daha çok etkileyecektir. Emin ol o senin ağladığını zaten biliyordur, bunu ispatlamana gerek yok. Ama bence toparlanmalısın. Toparlanıp güçlü ol ve şaşırt onu. bir şey daha eklemek isterim dibe inmeden yukarı çıkılmıyor maalesef. Yaşadığın acıların ve biten bir ilişkinin ardından tuttuğun yas gayet normal. Yasını tutmalısın ama bunu onun bilmsine gerek yok. Bu senin özelin olsun. Merak etme herşey düzelecek. İlk ayrılan sen değilsin, ben de değilim. Herşey geçecek. Umarım benim için de öyle olur. Sağlıcakla kal.
