- 26 Eylül 2010
- 215
- 15
- 318
nereden başlasamki anlatmaya.. ondört yıllık evliyim, senelerim mutsuzluklarla geçti, ama çocuklarım için katlandım hep. çocuklarıma karşı olan bir uyarımda , hep eşimden azar işitmişimdir bu güne dek. bu yüzden olsa gerek, hiç otorite sağlayamadım çocuklarımın üzerinde. genelde hep arkadaş gibiydik oğlumla, genelindede bir sinir vardı yapısında. ama şu son zamanlarda en küçük bir şeye kızsam hemen saldırıyor.geçen akşam bilgisayar yüzünden kardeşiyle kavga çıkarınca , bilgisayarın fişini çekeceğim dediğimde resmen dövdü beni tekme, yumruk . o kadarda güçlüki , yüzümü dağıtacak neredeyse..dün yine aynı şeyi yaşadım. babası gelince söyledim, oda onu dövdü annene neden vuruyorsun diye.. oğlumda benim dövdüğümü söyledi gözümün içine baka baka, halbuki hiç vurma huyum yokturki.. eşim üstüne gitme diyor. ama hiçmi uyarmayacağım, hiçmi birşeyine karışmayacağım bir anne olarak. ne yapayım bilmiyorum , birşeyine kızdığımda hep böyle şiddetinimi göreceğim, onüç yaşında böyle yaparsa , büyüdüğünde kimbilir neler yapar diyorum.. bir akıl verin ne olur.. eşimle artık bir iki yıldır iyiyiz, önceki kadar kötü davranmıyor,dövmüyor derken, şimdi oğlumdan dertliyim. insanın içine yara hep bunlar ben ne yapacağııım ....