3 yılımı verdim ben bu sevgiye.Çok şey yaşadık.Anlatsam "gurursuz musun nasıl hâlâ sevebiliyorsun" diyeceğiniz şeyler.Seviyorum işte,hem de çok.
Sevgilim,ilk aşkım.Öyle bir ilişki düşünün ki her gece ağlayıp sabah sırf uzamasın diye gülmek zorunda kalıyorsunuz.Ona herşey hak ama siz sesinizi yükseltemiyorsunuz bile.Sakin olduğu zamanlarda herşey çok güzel.Ben kadın olarak üzerime düşen şeyleri elimden geldiğince yapmaya çalışıyorum.Dışarı çıkmasına,arkadaşlarıyla bir yere gitmesine,sigarasına karışmam.Sürekli uzun mesajlarla yüzünü güldürmeye çalışırım.İdare ediyordum sinirini,kıskançlığını ama son zamanlarda ağlayarak uyumaktan başka bir şey yapamıyorum.
Ağzına geleni sayarken beni kaybetmekten korkmuyor çünkü ben gidemiyorum.Naparsa yapsın yüzsüzce ben özür diliyorum ve bu halimden kurtulmayı göze alamıyorum.Sinir hastası ve tedavi işe yaramadı.Şimdi sevgiliyiz ileride evlenirsek bir ömür geçer mi?Böyle dengesiz napacağı belli olmayan biriyle yaşayabilir miyim?Çok sorun var ve ben ayrılamıyorum.Lütfen bana akıl verin.Sinir hastası birini nasıl idare edebilirim?İdare etme git hayatını yaşa sana değer veren biriyle birlikte ol diyorsanız da nasıl bitirebilirim?Hiç gücüm kalmadı artık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?