öyle yada böyle yaraları sarar zaman.. bize düşen kendimizi eksiltmeden sevmek.. :)

kızlar yaa bundan yaklaşık bir sene öncesine kadar baya bi çok sevdiğim biri vardı :) o da beni çok severdi.. çok mutluyduk. ben o bu dünyada nefes aldığı için hergün şükrediyordum.. o da ben hayatında olduğum için çoook mutluydu.. rüya gibi yaşayıp giderdik.. üç sene süren bir rüya :) aynı semtte oturuyorduk. evlerimiz çok yakın olmasına rağmen biz birbirimize mektuplar mailler yazardık arada :) küstüğümüzde, kızdığımızda, kırıldığımızda, yada herhangi bir sebep yokken.. sevdamız varlığımızı aştığında yazardık mesela. aşk yüreğimizden taştığında yazardık.. =) bazen sadece bir iki cümle bazense sayfalarca .

işte ben az önce eski bir defterimi buldum eşyalarımın arasında.. bi açtım içinde ona göndermediğim mektuplarım yazılıydı. ayrıldıktan sonra yazdıklarım.. okumaya başladım söylenmemiş duyulmamış yollanmamış cümlelerimi.. okudukça gülmeye başladım :) komik geldi. hüzün de oldu tabi ama ona olan inançsızlığım hüznümü aştı bugün. ben karakter olarak duygusalımdır duygularımı yoğun yaşarım.. neler neler yazmışım ne abartmışım döktürmüşüm resmen şair etmiş beni görseniz yazdıklarımı sanırsınız ki kendisi bulunmaz hint kumaşı yada dünyanın 8. harikası kainatta bir o bir de ben varım sanırsınız. onsuz ölücem gibi yazmışım. ama ölmedim işte gayet te yaşıyorum :) iyi ki yollamamışım bu yazdıklarımı dedim. ve düşündüm de ya o beni benim sevdiğim kadar sevmiyorsa artık, ona da aynı bana geldiği gibi komik gelecekti yazdıklarım. aynı benim bugün güldüğüm gibi gülecekti o gün bana..

benimki dert deil. paylaşmaya karar verdim çünkü biz kızlar çok seviyoruz ya hani ölüyoruz aşklarından, değmiycek insanlara olmayacak kadar değerler veriyoruz.. okuyorum burda bissürü ve kendi çevremde de görüyorum. rezil ediyoruz kendimizi bazen, bazen bizi biz yapan şeylerden bile vazgeçebiliyoruz. çoğu zaman da en çok kendimize zarar veriyoruz.. ama bigün onlar gittiğinde, aşk gittiğinde bizden, biz sadece kendimize kalıyoruz..

biz biz olalım sevgisinden emin olmadan gereğinden fazlasını yapmayalım kimse için. aşk için tabi ki de çaba göstericez emek vericez ama hakettiği kadarını yapıcaz.. fazlasını kesinlikle deil. niye küçülelim ki onların gözlerinde . demek istediğim, kendimizden eksiltmeyelim !

çünkü zaman yaraları sarıyor işte bir türlü. unutturuyor mu. öyle bişey yok. yaşanan hiçbirşeyi unutturmuyor.. ama o gün aşkla bağlılıkla tutkuyla yaptırdıklarına bugün güldürebiliyor işte :) ..

:) dikkatimi çekti çok etkileyici bir anlatımınız var. çok doğru aynı dediğiniz gibi olmayacak şeyler yapıyoruz çoğu zaman ve yıllar sonra gülüyoruz o hallerimize :) zaman herşeyi geçiriyor birşekilde herkes birşekilde yaşamına devam etmenin yollarını buluyor

canım iyiki bu yazıyı yazdın cok hoşuma gıttı dedıklerın doğru zamanla unutuluyor ama unutana kadar kendımızı rezıl edıyoruz ınsallah unutması gereken herkes unutur ve yoluna dewam eder sen basarmıssın darısı basaramayanların basına ınsallah...

tatlım böyle düşünme, yürekten sevmek, sevdiğini sonuna kadar savunmak, şiirselleştirmek ve bunu karşındakinin sevgisine, samimiyetine sığınarak anlatmak gülünecek bir şey değil. aşkını ifade etmek seni küçültmez yüceltir, karşındaki bunu anlamazsa, değerini vermezse, verdiğin değeri haketmeye çalışmak yerine, haketmediğini ispatedercesine tüketirse aşkını, bu onun ayıbıdır ancak. tabiiki zaman herşeye iyi gelir, geçmiş gitmiş ama ben yazdıklarını hayal edince, sana hayran kaldım, rezillik bunun neresinde, yüce gönlüne sağlık diyesim geldi...

teşekkür ederim :) duygulu biri olduğum için çoşuyom arada böyle

yesilim86 .!.:

:) dikkatimi çekti çok etkileyici bir anlatımınız var. çok doğru aynı dediğiniz gibi olmayacak şeyler yapıyoruz çoğu zaman ve yıllar sonra gülüyoruz o hallerimize :) zaman herşeyi geçiriyor birşekilde herkes birşekilde yaşamına devam etmenin yollarını buluyor

Genişletmek için tıkla...

canım benim amin inşallah herşey gönlümüzce olur.. ama allah korusun beyni yerinden çıkmadıktan sonra kimse unutmaz.. ben de unutmadım :) sadece artık ona olan inancım kalmamıştı ve vazgeçtim.. birine inancın kalmadıktan sonra ve vazgeçtikten sonra mecbur artık önüne bakıyorsun. eskisi kadar yanmıyor canın. gitgide daha da hissizleşiyorsun ona karşı.. bu yüzden sağlıklı birşekilde devam edebilmek için en doğru zamanda vazgeçmeyi bilmeli insan diye düşünüyorum.. :)

cindy16 .!.:

canım iyiki bu yazıyı yazdın cok hoşuma gıttı dedıklerın doğru zamanla unutuluyor ama unutana kadar kendımızı rezıl edıyoruz ınsallah unutması gereken herkes unutur ve yoluna dewam eder sen basarmıssın darısı basaramayanların basına ınsallah...

Genişletmek için tıkla...

çoook teşekkür ederim balım =) bi de okusan zaten yazdıklarımı sanırsın ki sülüman :d ben de yaptığım hiçbirşeyden pişman deilim zaten. biliyorum ki aynı durum yine olduğunda ben yine kalbimin dediklerini yapıcam.. :) o kişinin aşkına inandığım sürece ama.. ama çok küçük birşeyden bile sevmediğini hissettirirse bana bir kere, ben devam edemiyorum. ve işte ondan sonra devam etmemeli diye düşünüyorum zaten.. yoksa öncesinde herşey mübah =)

nnnyyy .!.:

tatlım böyle düşünme, yürekten sevmek, sevdiğini sonuna kadar savunmak, şiirselleştirmek ve bunu karşındakinin sevgisine, samimiyetine sığınarak anlatmak gülünecek bir şey değil. aşkını ifade etmek seni küçültmez yüceltir, karşındaki bunu anlamazsa, değerini vermezse, verdiğin değeri haketmeye çalışmak yerine, haketmediğini ispatedercesine tüketirse aşkını, bu onun ayıbıdır ancak. tabiiki zaman herşeye iyi gelir, geçmiş gitmiş ama ben yazdıklarını hayal edince, sana hayran kaldım, rezillik bunun neresinde, yüce gönlüne sağlık diyesim geldi...

Genişletmek için tıkla...