Çok doluyum bu sıralar. Hayatta hep figuran olmaktan bıktım. Her şeyi kafama takmaktan,her şeyden şüphe duyup paranoya yapmaktan bıktım. Örneğin birkaç tane bebeklik arkadaşım var. Her şeyimi bilirler. Onca yılın hatırına beni gittikleri her yere çağırırlar. Sağolsunlar bin kere. Ama ben çok sessiz bir insanım. Onların yanında gidip geliyorum sadece. Bazen de düşünüyorum bu insanlar beni her yere taşımak zorunda mı diye. Elbette değil. Ama yapamıyorum mesela onların başka bir sürü arkadaşı var. Ben onların yanında tüm gün robot gibi oturuyorum. Kendime ait bir kişiliğim yok. Herkesten utanıyorum. Bu elimde değil. Ama değişmek istiyorum hem de çok. Beni cesaretlendirir misiniz