34 yaşındayım .Tartışma ortamı olduğu zaman kendımle alakalı konuda dozunda konuşurum.
Yakın ve akrabaların arasındaki meselelerde direkt dahil olmadığım ama ucu çekirdek aileme dokunan olaylarda, bilgi sahibiysem kendimi olayların ortasında buluyorum.
Boş konuşmuyorum ama neden avukatlık yaptığımı anlayamıyorum.
Fikirlerimi söylemekten çekinmiyorum.Haklıya haklı haksıza haksızsın.
Tartışma ortamından sonra "konuşulmasa da olurmuş"kendi kendime diyorum..adım diye geçsın ..laboum da bunları bize dedi diye demesinler.bu yüzden pişman oluyorum.
Sonuç olarak;
Susacağım ya da yorum yapmayacağım diyorum atmosfere kapılıyorum .
.Nasıl çözeceğim?Nasıl susuluyor?
Gerektiği kadar az nasıl konusuluyor?