Özgüven eksikliği:( gerçekten çok zor durumdayım.

merve_uk .!.:

Al bende de o kadar, bendeki durum da şöyle, belki size komik gelicek ama öyle yani,
Mutlaka birileriyle kendimi kıyas ediyorum, onun saçı, duruşu, tokası, ne biliyim işte her şeyiyle.

Ben ne yaparsam yapıyım hiç saçlarımı düzgün bi şekle sokamadım, inatçı saçlarım var. Dalgalı soluk mat bide tel tel kalkıyo, yeni saçlarım çıkıyo öyle bi durum işte.

Sırf saçlarımı düzgün bi şekle sokamadığım için, nişanlıma yakışmadığımı düşünüyorum ne biliyim aşalıyorum sürekli kendimi .
Oçünkü bakımlı, ben onun yanında pasaklı gibi, amannn nerden açtım bu konuyu

Genişletmek için tıkla...

Neden nişanlını yanına yakışmayasınki .Nişanlın seni yanına yakıştırıyorda mesele yok.Demekki seni bu halinle beğeniyor.Yoksa söylerdi belkide.

zindandelen .!.:

ben güzel gözükmekten bahsetmiyorum kendimi başkalarıyla kıyaslarken saç baş boy pos devreye girmiyo ben daha başka şeylere odaklanıyorum bu öyle kuaförle kendine bakmakla güzel giyinmekle halledilecek şeyler değil insan günümüz koşullarında bakımlı olarak şık giyinerek olduğundan çok daha güzel görünebiliyo zaten ben de güzel gözüküyorum çevremdekilerle de yarış halinde değilim varsın benden daha güzel gözüksünler

doktora gittiğim zaman o da bunu güzellikle ilgili bi takıntı zannediyo ben de ona açık açık anlatamıyorum o yüzden doktora gitmekten vazgeçtim keşke sıradan bi vücudum olsaydı gösterişsiz ama baktığımda ve dokunduğumda iğrenmeyeceğim bi vücut

Genişletmek için tıkla...

hepimizin vücudu sıradan ama,sadece ölçülerimiz ve boylarımız farklı,
vücudundan bedeninden bu kadar büyük ölçüde iğrenmenin nedeni ni anlayamadm ?

çünkü sıradan gözükmüyo her tarafımla ayrı ayrı uğraşmaktan bıktım küçüklüğümden beri bu böyle vücudumdaki pek çok kusura alışıp kabullenmeme rağmen bazılarını hiç kabullenemiyorum üstelik ben sadece normal gözükmek istiyorum güzellik peşinde değilim diğer arkadaşların söyledikleri gibi başkalarını saçı başı gözü kulağı beni ilgilendirmiyo ben insanların güzel olan kısımlarına bakıp özenen değil sıradan taraflarına özenen biriyim çünkü çoğu insnın sahip olduğu basit özelikler çirkin denilen insanlarda bile olan özellikler ben de yok

Zindandelen senin durumun çok daha karmaşık görünüyor ( bunun mutlaka bir sebebi vardır ama bilemeyiz. Bazen psikolojimizi nelerin olumsuz etkilediğini tahmin bile edemeyiz. Bence bu işin peşin bırakma canım. Çünkü ortada bir sorun var, bir çelişki var sen de farkındasın. Bu en önemli kısmı bence, kabullenmiyorsun bu durumu değişmek istiyorsun bu çok önemli. Bence devam et, başka doktorlara git. Zamanla kendini daha iyi ifade edersin ve bir tanesi mutlaka ne demek istediğini anlar. Hayat böyle geçmez, tadını çıkarmak varken..

zindandelen peki sen nelere dikkat ediyorsun mesela karşılaştırma yaparken..? Fiziksel özellikler, güzellik ilgimi çekmiyor demişsin; öyleyse zeka, kültür, eğitim seviyesi, o kişinin hayattaki başarısı, ilişkileri gibi noktalara mı odaklanıyorsun? Yoksa temizlik/pislik, kusursuzluk, hal/tavır gibi şeylere mi takılıyorsun?

pardon canım cevabını geç gördüm.. yani demek istediğin mesela (kusur edersem affola) göğüs ölçüsü, düzgün bacaklar, düzgün bir burun ... vs gibi ayrı ayrı özelliklere mi takılıyorsun? Hani tek başına güzellikle ilişkilendirilmeyen ama genel fiziksel özelliklerinle ilgili..

seni tahmin etmek çok zor. Aslında biraz daha açabilirsin meseleyi. Burada herkes anonim. çekinme, belki bir faydamız dokunur..

ben o doktora gittiğimde sadece yüzümle ilgili takıntım vardı daha doğrusu yüzümdeki belli bi kısımla ilgili ve asıl sosyal fobi için gitmiştim bir sene gittim o zamanlar durumumun doktorla ilaçla çözüleceğini düşünüyodum şimdi problemlerimi doktorun çözebileceğine inanmıyorum ben kendimi beğenmiyorum beğenmediğim kısımlar düzelmedikçe benim düzelmem mümkün değil takıntılarım o kadar fazlalaştı ki başka hiç bi şeyle ilgilenemez hale geldim sadece vücudumu değil karakterimi ve zekamı da hiç beğenmiyorum ama vücudum tam anlamıyla takıntım oldu dışarıya çıkamıyorum evet elbiselerimin altından kimse görmez vücudumu ama bu öyle bi his ki zaten her an aklımda başkalarını gördükçe daha kötü oluyorum ne tuhaf ki yüzümle ilgili artık hiç bi şey hissetmiyorum halbuki çocukluktan bu yana sıkıntı vermişti bana artık sadece vücudumla uğraşıyorum

aslında yüzümdeki problem vücudumdaki problem gibi değildi ona kafayı takmıyorum artık zaten zamanla düzeldi ben 17 yaşındayken vücudumla ilgili bariz bi şikayetim yoktu fakat bi hastalık geçirdim o da tüylenmeye yol açtı daha sonra pürüzsüz olan bacaklarımda bile sivilceler çıkmaya başladı cildim iyice bozuldu ne yaptıysam düzelemedi insanın vücut ölçüsü ya da şekli şemali beni ilgilendirmiyo derken bunları kastediyodum göğüssüzsen göğüs yapıyolar burnun kemerliyse düzeltiyolar şişmansan zayıflatıyolar sporla vücuduna epey bi şekil verebiliyosun makyajla bamabaşka hale gelebiliyosun ama cildin bozulunca hele de tüylenince bi türlü düzelmek bilmiyo üstelik tüylenme problemi için iğneli epilasyona gidince cildim daha da kötüleşti izlerle doldu ama gitmek zorundayım başka bi yolu yok lazer ayva tüylerini görmüyo ve iğneli izleri geçer mi belli değil tüyler bitecek mi o da belli değil ve cilt dediğimiz şey bütün vücudu kaplıyo insanın cildi kötü olunca şekli güzel olsa da fayda etmiyo şimdi o görüntüden çok tiksiniyorum

(( Çok yakın bir arkadaşım da aynı problemle uğraşıyor, o da rahatsızlık sonrası hormonlarındaki değişim nedeniyle yaşıyor bu problemi. Çok kafaya takıyor hissediyorum ama bunu gizlemeye çalışıyor elinden geldiğince, hayatına devam ediyor. Tüylenme problemi o kadar fazla ki yakası hafif açık bir bluz bile giyebilmek için göğsüne, boynuna, sırtına dahi ağda yaptırması gerekiyor. Üstelik epilasyona gidecek maddi durumu da yok. Ne desem boş biliyorum yaşamayan anlamaz ama başa çıkabilmenin bir yolu olmalı. Epilasyona başlamakla bence iyi etmişsin, çünkü denemeden bilemezsin. Az ya da çok etkisi mutlaka olacaktır. İzler için de epilasyon sürecini bitirdikten sonra kimyasal peeling'i deneyebilirsin ileride. Kaç yaşındasın bilmiyorum ama cildin kendini büyük ihtimalle yenileyecektir. En önemlisi de biraz zaman tanı kendine. En azından epilasyondan az da olsa sonuç alınca daha iyi hissedersin. Yaş ilerledikçe insan kendisiyle ilgili problemleri kabullenmeyi ve iyi yönlerini ön plana çıkarmayı öğreniyor zaten. Ben de çok takardım eskiden neden çatlaklarım var, neden fazlalıklarım var, cildim niçin pürüzsüz değil, saçlarım neden çok az... Ama öyle napayım. İki seçenek var ya zehir olacak hayat bunları düşüne düşüne ya da onun yerine gözlerim ne kadar güzel, ne kadar sevilen bir insanım, ne kadar başarılı oldum vs. vs. diyeceğim. İyi taraflarımdan güç alacağım. Çok az insanın teni, vücudu, hayatı tamamen kusursuzdur, belki görünen belki görünmeyen kısımları ve herkes bunu kafaya takar. Senin durumun çok doğal. Sadece biraz sabret tüyler azalınca izler de azalacaktır, tamamen geçmese de çok şükür ki hepimizin kurtarıcısı makyaj var.. O da olmasa kişiliğin var, işte onu hiçbirşey geri planda bırakamaz. En güçlü silahın kişiliğindir.

Zekanla ilgili endişene ise hiç hak veremedim açıkçası. Senin gibi kendini ifade edebilen, düzgün yazan, düşünen bir kızın nasıl bu fikre kapıldığına inanamıyorum. Sanırım bu içinde bulunduğun durumdan dolayı kendine olan kızgınlığından kaynaklanıyor. İnsanın hiçbişeyi olmasa, kolu bacağı eli gözleri hiçbişeyi..Akıl herşeydir. Herşey orada başlar orada biter. Kendini köşeye sıkıştırma, güçlü yönlerine odaklan canım benim.

ben kendimle ilgili tutunabileceğim iyi bi taraf bulamıyorum fiziğimi geçelim akıl desen akıl yok beceri desen beceri yok karakterimi de sevmiyorum kendi kendime nerdeyse hiç bi işimi halledemiyorum her zaman ailem yanımda olamayack ve ben bi gün sudan çıkmış balığa dönücem
eğitimimi tamamlayamdım üniversiteye girdim ama devam edemedim bu şekilde düzgün bi iş bulmak zor takıntılarımdan bi kurtulabilsem hayatıma yön vermek için uğraşırdım ama şu an da çok kötüyüm gerçekten kötüyüm

... ama yardım etmeye çalıştığın için çok teşekkür ederim

Of canım benim yaa (( gerçekten kötüsün bunu taa buralardan ben bile hissedebiliyorum. Ama söylediklerinin çoğu normal şeyler yani herkesin becerisi olmayabilir, herkes üstün zekalı da olmayabilir, teni kusursuz da olmayabilir. Hatta bir çoğumuz böyle değil miyiz?? Çoğumuz standart hayatlar yaşıyoruz hatta standardın da altındayız, fiziksel kusurlarımız bolca var, özel yeteneklerimiz yok... Aslında dikkatle bakınca senin gbi birçok insan görüyorum hayatımda ama hepsi de benim gözümde özel, sevilmeye değer. Sen de öylesin.
Seni başka bi forumda gördüm sosyal fobin de var sanırım. Ben de sosyal fobiliyim. Birçok yönden sana benziyordum kısa süre öncesine kadar. Senin tüy problemin bende kilo fazlasıydı, senin yetersizlik hislerin bende yalnız başına bir yere gidememe, bi fatura bile yatırmayı gözünde büyütüp olay haline getirme şeklindeydi. Erkek arkadaşım yapıyordu benim yerime herşeyi. Ben saklanıyordum hayattan evde oturuyordum. Az kalsın üniversiteyi de bırakıyordum ben de senin gibi. Altından kalkamıyorum yeter tükendim sonsuza dek böyle yaşayamam deyip ölmek bile istedim, birkaç vukuatım bile var.. Ne acı ki o hallerime şimdi gülüyorum. Birazcık sadece ve sadece birazcık kendini inandırman yeter. Aslında hiçbişey göründüğü kadar kötü değildir, kafandaki resmi biraz görmezden gel ve bir işe girmeye çalış.
Ne kaybedersin ki?? Daha mı kötü olur herşey?? Olmazda da denedim olmadı şimdi acılar içinde gönül rahatlığıyla kıvranabilirim diyebilirsin.. Ki emin ol ben bile yendiysem sen de yenersin bu duyguları

Rica ederim arkadaşım sana az da olsa yardım edebilsem benden mutlusu olmaz, istiyorumki herkes çaresi varken boş yere acı çekmesin. Keşke sihirli bi değneğim olsaydı da bütün genç kızlar cıvıl cıvıl olmaları gereken yaşlarında böyle acılara takılıp kalmasaydı...

ama ben gerçekten aptal hissediyorum yani gerçekten kafam hiç çalışmıyo üstelik artık dışarı çıkamıyorum saçımı bile tarayamıyorum halim yok zaten o kadar kötü bi yaz geçirdim ki hala etkisinden kurtulamadım bi sınava hazırlanıyodum takıntılarım giderek arttığından ona da çalışamaz hale geldim

Yok yok haksızlık ediyorsun aptal olmak o kadar kolay mı?? Bi kere kazanmışsın o üniversiteyi en güzel kanıtın da bu bence. Bırakmışsın ama istersen yine kazanırsın. Bu kapasiten var yani sen inkar etsen de çok şey anlatıyor bu gerçek.. Bu psikoljik rahatsızlıklar senin zihnini köreltmiş olabilir ya da zihnini bulandırıyor olabilir. Özellikle de ilaç kullanıyorsan genelde yan etksi oluyor böyle. Önce psikolojini toparlamaya çalış. Sana ne iyi gelecekse onu yap, biraz toparlanınca zihnin de netleşiyor zaten. Depresyondasın da sen şu anda bence. Depresyonda zaten rüyada gibi oluyor insan, unutkan, dalgın, dikkatsiz, yavaş düşünen, okusan da anlamıyorsun kıvrak düşünemiyorsun... Geçici şeyler bunlar. Bunlara pabuç bırakmazsan pırıl pırıl bi gelecek seni bekliyor. Biraz sabır, biraz azim bence olacak.. ha üniversite okumak zorunda mısın orası tartışılır. Eğer arzu ediyorsan oku, sakın herkes okuyo ben geri kalmayım diye kendini bu strese de sokma. Her üniversite okuyan bi yerlere gelemiyor ne yazıkki bu memlekette, çok da büyük bi kaybın olmaz. Çalışınca da oluyor.

bak ben sosyal fobime rağmen kastım okudum ettim, noldu.. bir işe bile girmek dert benim için. iş yok, hadi iş olsun bende cesaret yok. Bu aralar bu iş meselesine çok takılıyorum, arada bir daralıp bunalıp etrafımdakilere yansıtıyorum, oturup çocuk gibi ağlıyorum. Ama uzun sürmesine izin vermiyorum. Yarın yeni birgün. Hemen kendimi toplayıp kendime küçük hedefler koyuyorum. Yarın şuraya gidilecek, şu alınacak, şu kişiyle görüşülecek. Amaçsızlık, fazla boş vakit hasta ediyor insanı, dönüp dolaşıp kendine sarıyor insan. Boş da olsa saçma da olsa bişeyler yap çık evden, çanta bile alma yanına, spor ayakkabılarını geçir aval aval gezin. Git semt pazarlarını karıştır, git alışveriş merkezlerinde onu giy bunu çıkar, kitapçılarda gez kitap karıştır, gün geçer yorulursun düşünmeye vaktin olmaz.. Zaman herşeyin ilacı hem zaman geçmiş olur.

kimse aptal demesin diye kazandım zaten ama ben biliyorum ki aptal her zaman aptaldır üniversiteyi iyi bi iş için istiyodum becerikli biri olmadığım için en azından elimde mezuniyet belgem olsun okurken de kendimi geliştiririm belki diye düşündüm ama hiç bi şey istediğim gibi gitmedi bölümümü sevemedim üç sene okuduktan sonra bıraktım aileme bakacak olursan onlar üniversiteyi bile yeterli görmüyo yüksek lisanstan falan bahsediyolar bu takıntılarım biraz azalsa bir şeyler yapmaya çalışırdım planlarım vardı ama gerçekten bu durumdayken hiç bi şey yapamıyorum

tuana.prenses20 .!.:

bak ben sosyal fobime rağmen kastım okudum ettim, noldu.. bir işe bile girmek dert benim için. iş yok, hadi iş olsun bende cesaret yok. Bu aralar bu iş meselesine çok takılıyorum, arada bir daralıp bunalıp etrafımdakilere yansıtıyorum, oturup çocuk gibi ağlıyorum. Ama uzun sürmesine izin vermiyorum. Yarın yeni birgün. Hemen kendimi toplayıp kendime küçük hedefler koyuyorum. Yarın şuraya gidilecek, şu alınacak, şu kişiyle görüşülecek. Amaçsızlık, fazla boş vakit hasta ediyor insanı, dönüp dolaşıp kendine sarıyor insan. Boş da olsa saçma da olsa bişeyler yap çık evden, çanta bile alma yanına, spor ayakkabılarını geçir aval aval gezin. Git semt pazarlarını karıştır, git alışveriş merkezlerinde onu giy bunu çıkar, kitapçılarda gez kitap karıştır, gün geçer yorulursun düşünmeye vaktin olmaz.. Zaman herşeyin ilacı hem zaman geçmiş olur.

Genişletmek için tıkla...

bunalınca böyle yapıyodum iyi de gelirdi gerçekten ama benimkisi bi iç sıkıntısı halini aştı artık dışarıya çıktıkça daha kötü hissediyorum başka insanları görmek istemiyorum dışardan eve geldiğimdeki yüzümü gör tokat yemişim hırpalanmışım gibi,, bi süre kendime gelemiyorum

öğretmensiniz galiba

Eğitim sadece senin kişisel gelişimini, hayata bakış açını, en temel mesleki bilgilerini destekler. Onun dışında bir de duvara asacak mezuniyet belgen olur. İnan üniversite mezunu olmamak dünyanın sonu değil. Bu arada 3 sene sonra bıraktığına göre ön lisans mezunusun zaten.. O da birşeydir. Eğitim konusunda verdiğin kararı kimsenin eleştirmesine izin verme. Annen baban da olsa onları dinle tabi ama bu senin hayatın ve son karar senindir. Üç beş kişi iki laf eder, anca öterler sonra unutulur gider. Sanki toplumumuzun yüzde kaçı tam tahsilli ki? Bana da yüksek lisans yap diye baskı yapıyorlar ama cevabım katiyen hayır. İstemiyorum çünkü. Sırf birileri benimle gurur duysun ya da beni takdir etsin diye o sıkıntıyı çekemem. Git oku demesi kolay ama o okulun kapısından girdikten sonra herşeyi sen tek başına göğüslersin. Bütün o konuşanlar, sana yap et diyenler dışarıda kalır.. O yüzden canının istediğini yap, yeter diyorsan yeterdir. Yetmez diyorsan da asla vazgeçme.. Ama bence bu psikolojik problemlerini hafifletmeden bir de bunun yükünü alma omuzlarına şimdilik.. Tehlikeli olur. Birkaç ay dişini sıkıp pozitif olursan, taze bir başlangıç yaparsın. Bu kış senin yeniden doğuşun olsun bence..