sizinki sadece duygu, yani gerçekler değil...çirkin insan yoktur kesinlikle, insanı güzel yapan içindeki mutluluk ve yaşama sevincidir...Merhaba, ben hiç kendime güvenmiyorum. Sanki giydiğim yakışmaz, yaptığım yenilmez gibi geliyor. Çok çirkin, beceriksiz hissediyorum kendimi.
Biraz kendimden bahsedeyim. 35 i geçtim. 158 boy 69 kiloyum. Acil kilo vermek lazım ama bir türlü diyete spora baslatamadim. Eskiden de çok ama çok zayıftım. Kırk kilo falanfim uzun yıllar. İnsanlar kilomla dalga geçti sürekli - aşık olduğum erkekler bile- geçmiş konularimda var. Evde ciddi sorun yaşadım herkes beni görmezden geldi ve bu hayatım boyunca devam etti. Şu anda kurumsal bir şirkette normal bir çalışanım. Yıllar oldu ama ne yazık ki torpil vb olmayınca yükselemedim.
Herşeye inat okudum kendimi geliştirmeye çalıştım. İş konusunda en üst unvanlilar bile - hiyerarşiye önem verseler bile- beni bulur benden görüş alır veya toplantidaysak yüzüme bakarlar ben onaylarsam devam ederler. Çok arkadaşım yok . Aylardır annem dışında arayan çok az. Genelde isi düşen arar.
Aklıma kilo vermek geliyor. Ama kendime güvenmek için ne yapmalıyım? Sanki kimse beni sevmiyor, işi düşen geliyor yanıma gibi. Selfie falan çekilmekten nefret ediyorum çok çirkin çıkıyorum çünkü.
Kafam çok karışık
Spor yapsanız biraz toparlar sizi.Ama bilinçli spor yapın.Diyetisyene gidin.İyi bir diyetisyen bulun.Diyetisyenle kilo veren çoooook arkadaşım oldu.
Siz erkek arkadaşınızdan ayrıldınız mı? Evlenmek istemeyen bir erkek arkadaşınız vardı diye kalmış aklımda.
Evet çok sevgisiz kaldım. Evde görmezden geldiler beni. Çok ağladım kimse gelip sarilmadi bana. Biz gibi Odaya saklanır cikmazdim , kimse gelip geçecek demedi. Liseye başladım bu psikoloji ile okulda da kimseye kendimj anlayamadım. İçime kapanık kaldım . Tüm duygularmin sebebi orada aslında.Özgüvenin kiloyla alakası yok, 100 kilo olup kendini çok seven, çok sosyal insanlar tanıyorum. Sanırım sen sevgisiz kalmışsın o yüzden böyle hissediyorsun. Hani, birinin her zaman yanında olacağını, hep destek olacağını, seni çok iyi tanıdığını bilsen, sanki geçermiş gibi geldi..
Kendini beğen önce. Sporunu yap, diyetini yap, makyajını yap, saçını yap. Kendini sev. Arkadaşlarınla dışarı çık, sinemaya git, tiyatroya git.. Yoksa arkadaş edin. Birileriyle vakit geçirdikçe, dışarı açıldıkça özgüvenin gelir umuyorum arkadaşım.
Eskiden 15 yıl önce falan biraz daha uyiydim aslında. Şu birkaç yılda yaşlanmış hissediyorum kendimi. Yaşam sevinci diye bişey bulamıyorumsizinki sadece duygu, yani gerçekler değil...çirkin insan yoktur kesinlikle, insanı güzel yapan içindeki mutluluk ve yaşama sevincidir...
Anlıyorum hayatım seni.. Ama kabuğundan sıyrılmaya dene. Kilodur, aldıysan verirsin. Sen kendine iyi bak. Makyajını, saçını, giyimini hep özenle seç. Gören bir yere gidiyorsun zannetsin. Seninle ilgilenmeyenle sen hiç ilgilenme. İnsanlardan bir şey bekleme. Göreceksin ki, beklentilerin azaldığında üzüntülerin de azalacak.. Çık, gez, dolaş.. Yürüyüş, spor, diyet, sosyal yaşam. Hepsi seni kendine getirir.Evet çok sevgisiz kaldım. Evde görmezden geldiler beni. Çok ağladım kimse gelip sarilmadi bana. Biz gibi Odaya saklanır cikmazdim , kimse gelip geçecek demedi. Liseye başladım bu psikoloji ile okulda da kimseye kendimj anlayamadım. İçime kapanık kaldım . Tüm duygularmin sebebi orada aslında.
İşte bu saydiklarinizda sorun yaşıyorum. Ailem olsun çok istedim, mutlu olmayı , beni seven bir eş, boynuma sarılan evlatlar, iyi bir iş. Çok emek sarf ettim. Elimden geldiği kadar çabaladım. Ama neden bilmiyorum hep bir şeyler ters gidiyor. Mesela bir sınav vardır, yıllardır aynıdır, o sınava çalışırım tam gireceğim zaman komple değişir herşey. En en basitji meslek lisesine başlarken - ailem ve okutamazsak mesleğin olsun dedi , öğretmenlerim de destekledi- herkese sordum üniversiteye engel mi diye. Yok dediler herkes gibi tercih yaparsın. İkinci sınıfın ortasında 99 Şubat kararları yayınlandı meslek liselilere katsayı engeli geldi. Hiçbir yeri tercih edemedim. Mecburen iki yıllık alakasız bir bölüme gittim oysa puanım Cok iyiydi. Herseyde böyle.Özgüven nasıl kazandım tam hatırlamıyorum ama 2 yıl içinde çok uç noktalarda bir dönüşüm yaşadım özgüven olarak.
Sanırım her şey birlikte gitti : benim değişim isteğim tutumlarımdaki değişiklik sonrasında gelen sevgi, birliktelik hissi ve sosyallik ve en sonunda bunların temeliyle gelen özgüven,rahatlık, akademik başarı ve hayat başarısı ziyadesiyle daha çok arkadaşlık dostuk ve mutluk vs
öyle bir döngü
Teşekkürler cabalayacagimAnlıyorum hayatım seni.. Ama kabuğundan sıyrılmaya dene. Kilodur, aldıysan verirsin. Sen kendine iyi bak. Makyajını, saçını, giyimini hep özenle seç. Gören bir yere gidiyorsun zannetsin. Seninle ilgilenmeyenle sen hiç ilgilenme. İnsanlardan bir şey bekleme. Göreceksin ki, beklentilerin azaldığında üzüntülerin de azalacak.. Çık, gez, dolaş.. Yürüyüş, spor, diyet, sosyal yaşam. Hepsi seni kendine getirir.
Kendini iyi hissettiğin gibi ol.
Olabilir, herkesin başına istemediği beklenmedik talihsizlikler geliyor. Büyük ya da küçük. Benim için de çok farklı şeyler olabilirdi diye düşünüyordum iyi bir psikolojim yokken. Ama şu an bunlara takılmayacaksınız, geçmişi değiştiremeyeceğiniz şeyleri kurcalamak şu andaki değişiminizi baltalar. Kabul edin ve önünüze bakın bence.( Hem kendize güveninizi ya da mutluluğu kazanınca geçmişinizle de muhakak barşırsınız ama bunu şu aşama da önemli değil)İşte bu saydiklarinizda sorun yaşıyorum. Ailem olsun çok istedim, mutlu olmayı , beni seven bir eş, boynuma sarılan evlatlar, iyi bir iş. Çok emek sarf ettim. Elimden geldiği kadar çabaladım. Ama neden bilmiyorum hep bir şeyler ters gidiyor. Mesela bir sınav vardır, yıllardır aynıdır, o sınava çalışırım tam gireceğim zaman komple değişir herşey. En en basitji meslek lisesine başlarken - ailem ve okutamazsak mesleğin olsun dedi , öğretmenlerim de destekledi- herkese sordum üniversiteye engel mi diye. Yok dediler herkes gibi tercih yaparsın. İkinci sınıfın ortasında 99 Şubat kararları yayınlandı meslek liselilere katsayı engeli geldi. Hiçbir yeri tercih edemedim. Mecburen iki yıllık alakasız bir bölüme gittim oysa puanım Cok iyiydi. Herseyde böyle.
Evlenmek istedim sorun yaşadım, evlendim yine sorun yaşıyorum. Yani çok uçuk şeyler beklemem ben öyle eşim hergun hediye çiçek alsın falan beklemem ama sorunlar bitmiyor.
Bilmiyorum nerede hata yapıyorum. Kendi kendime mutlu olmak istiyorum ama tüm bu olumsuzluklar engelliyor beni. Ömrüm böyle gidecekmiş gibi geliyor geleceği düşününce artık çok kötü olasılıkları düşünüyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?