Özgüven nasıl kazanılır

yeniuye01

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
16 Kasım 2014
732
362
103
Merhaba, ben hiç kendime güvenmiyorum. Sanki giydiğim yakışmaz, yaptığım yenilmez gibi geliyor. Çok çirkin, beceriksiz hissediyorum kendimi.
Biraz kendimden bahsedeyim. 35 i geçtim. 158 boy 69 kiloyum. Acil kilo vermek lazım ama bir türlü diyete spora baslatamadim. Eskiden de çok ama çok zayıftım. Kırk kilo falanfim uzun yıllar. İnsanlar kilomla dalga geçti sürekli - aşık olduğum erkekler bile- geçmiş konularimda var. Evde ciddi sorun yaşadım herkes beni görmezden geldi ve bu hayatım boyunca devam etti. Şu anda kurumsal bir şirkette normal bir çalışanım. Yıllar oldu ama ne yazık ki torpil vb olmayınca yükselemedim.
Herşeye inat okudum kendimi geliştirmeye çalıştım. İş konusunda en üst unvanlilar bile - hiyerarşiye önem verseler bile- beni bulur benden görüş alır veya toplantidaysak yüzüme bakarlar ben onaylarsam devam ederler. Çok arkadaşım yok . Aylardır annem dışında arayan çok az. Genelde isi düşen arar.
Aklıma kilo vermek geliyor. Ama kendime güvenmek için ne yapmalıyım? Sanki kimse beni sevmiyor, işi düşen geliyor yanıma gibi. Selfie falan çekilmekten nefret ediyorum çok çirkin çıkıyorum çünkü.
Kafam çok karışık
 
Spor yapsanız biraz toparlar sizi.Ama bilinçli spor yapın.Diyetisyene gidin.İyi bir diyetisyen bulun.Diyetisyenle kilo veren çoooook arkadaşım oldu.

Siz erkek arkadaşınızdan ayrıldınız mı? Evlenmek istemeyen bir erkek arkadaşınız vardı diye kalmış aklımda.
 
Özgüvenin kiloyla alakası yok, 100 kilo olup kendini çok seven, çok sosyal insanlar tanıyorum. Sanırım sen sevgisiz kalmışsın o yüzden böyle hissediyorsun. Hani, birinin her zaman yanında olacağını, hep destek olacağını, seni çok iyi tanıdığını bilsen, sanki geçermiş gibi geldi..
Kendini beğen önce. Sporunu yap, diyetini yap, makyajını yap, saçını yap. Kendini sev. Arkadaşlarınla dışarı çık, sinemaya git, tiyatroya git.. Yoksa arkadaş edin. Birileriyle vakit geçirdikçe, dışarı açıldıkça özgüvenin gelir umuyorum arkadaşım.
 
Merhaba, ben hiç kendime güvenmiyorum. Sanki giydiğim yakışmaz, yaptığım yenilmez gibi geliyor. Çok çirkin, beceriksiz hissediyorum kendimi.
Biraz kendimden bahsedeyim. 35 i geçtim. 158 boy 69 kiloyum. Acil kilo vermek lazım ama bir türlü diyete spora baslatamadim. Eskiden de çok ama çok zayıftım. Kırk kilo falanfim uzun yıllar. İnsanlar kilomla dalga geçti sürekli - aşık olduğum erkekler bile- geçmiş konularimda var. Evde ciddi sorun yaşadım herkes beni görmezden geldi ve bu hayatım boyunca devam etti. Şu anda kurumsal bir şirkette normal bir çalışanım. Yıllar oldu ama ne yazık ki torpil vb olmayınca yükselemedim.
Herşeye inat okudum kendimi geliştirmeye çalıştım. İş konusunda en üst unvanlilar bile - hiyerarşiye önem verseler bile- beni bulur benden görüş alır veya toplantidaysak yüzüme bakarlar ben onaylarsam devam ederler. Çok arkadaşım yok . Aylardır annem dışında arayan çok az. Genelde isi düşen arar.
Aklıma kilo vermek geliyor. Ama kendime güvenmek için ne yapmalıyım? Sanki kimse beni sevmiyor, işi düşen geliyor yanıma gibi. Selfie falan çekilmekten nefret ediyorum çok çirkin çıkıyorum çünkü.
Kafam çok karışık
sizinki sadece duygu, yani gerçekler değil...çirkin insan yoktur kesinlikle, insanı güzel yapan içindeki mutluluk ve yaşama sevincidir...
 
Spor yapsanız biraz toparlar sizi.Ama bilinçli spor yapın.Diyetisyene gidin.İyi bir diyetisyen bulun.Diyetisyenle kilo veren çoooook arkadaşım oldu.

Siz erkek arkadaşınızdan ayrıldınız mı? Evlenmek istemeyen bir erkek arkadaşınız vardı diye kalmış aklımda.

Maaşı alınca özelde bır endokrinoloji doktoruna gitmeyi düşünüyorum. Biraz pahalı parasal sıkıntım çok ama para ayırıp gideceğim. Kan degerlerime göre birşeyler yapmayı düşünüyorum.
Yok hayır karıştırdiniz. Evliyim ben eşimle sorunlarım var
 
Özgüvenin kiloyla alakası yok, 100 kilo olup kendini çok seven, çok sosyal insanlar tanıyorum. Sanırım sen sevgisiz kalmışsın o yüzden böyle hissediyorsun. Hani, birinin her zaman yanında olacağını, hep destek olacağını, seni çok iyi tanıdığını bilsen, sanki geçermiş gibi geldi..
Kendini beğen önce. Sporunu yap, diyetini yap, makyajını yap, saçını yap. Kendini sev. Arkadaşlarınla dışarı çık, sinemaya git, tiyatroya git.. Yoksa arkadaş edin. Birileriyle vakit geçirdikçe, dışarı açıldıkça özgüvenin gelir umuyorum arkadaşım.
Evet çok sevgisiz kaldım. Evde görmezden geldiler beni. Çok ağladım kimse gelip sarilmadi bana. Biz gibi Odaya saklanır cikmazdim , kimse gelip geçecek demedi. Liseye başladım bu psikoloji ile okulda da kimseye kendimj anlayamadım. İçime kapanık kaldım . Tüm duygularmin sebebi orada aslında.
 
sizinki sadece duygu, yani gerçekler değil...çirkin insan yoktur kesinlikle, insanı güzel yapan içindeki mutluluk ve yaşama sevincidir...
Eskiden 15 yıl önce falan biraz daha uyiydim aslında. Şu birkaç yılda yaşlanmış hissediyorum kendimi. Yaşam sevinci diye bişey bulamıyorum
 
Özgüven nasıl kazandım tam hatırlamıyorum ama 2 yıl içinde çok uç noktalarda bir dönüşüm yaşadım özgüven olarak.
Sanırım her şey birlikte gitti : benim değişim isteğim tutumlarımdaki değişiklik sonrasında gelen sevgi, birliktelik hissi ve sosyallik ve en sonunda bunların temeliyle gelen özgüven,rahatlık, akademik başarı ve hayat başarısı ziyadesiyle daha çok arkadaşlık dostuk ve mutluk vs
öyle bir döngü
 
Evet çok sevgisiz kaldım. Evde görmezden geldiler beni. Çok ağladım kimse gelip sarilmadi bana. Biz gibi Odaya saklanır cikmazdim , kimse gelip geçecek demedi. Liseye başladım bu psikoloji ile okulda da kimseye kendimj anlayamadım. İçime kapanık kaldım . Tüm duygularmin sebebi orada aslında.
Anlıyorum hayatım seni.. Ama kabuğundan sıyrılmaya dene. Kilodur, aldıysan verirsin. Sen kendine iyi bak. Makyajını, saçını, giyimini hep özenle seç. Gören bir yere gidiyorsun zannetsin. Seninle ilgilenmeyenle sen hiç ilgilenme. İnsanlardan bir şey bekleme. Göreceksin ki, beklentilerin azaldığında üzüntülerin de azalacak.. Çık, gez, dolaş.. Yürüyüş, spor, diyet, sosyal yaşam. Hepsi seni kendine getirir.
Kendini iyi hissettiğin gibi ol.
 
Özgüven nasıl kazandım tam hatırlamıyorum ama 2 yıl içinde çok uç noktalarda bir dönüşüm yaşadım özgüven olarak.
Sanırım her şey birlikte gitti : benim değişim isteğim tutumlarımdaki değişiklik sonrasında gelen sevgi, birliktelik hissi ve sosyallik ve en sonunda bunların temeliyle gelen özgüven,rahatlık, akademik başarı ve hayat başarısı ziyadesiyle daha çok arkadaşlık dostuk ve mutluk vs
öyle bir döngü
İşte bu saydiklarinizda sorun yaşıyorum. Ailem olsun çok istedim, mutlu olmayı , beni seven bir eş, boynuma sarılan evlatlar, iyi bir iş. Çok emek sarf ettim. Elimden geldiği kadar çabaladım. Ama neden bilmiyorum hep bir şeyler ters gidiyor. Mesela bir sınav vardır, yıllardır aynıdır, o sınava çalışırım tam gireceğim zaman komple değişir herşey. En en basitji meslek lisesine başlarken - ailem ve okutamazsak mesleğin olsun dedi , öğretmenlerim de destekledi- herkese sordum üniversiteye engel mi diye. Yok dediler herkes gibi tercih yaparsın. İkinci sınıfın ortasında 99 Şubat kararları yayınlandı meslek liselilere katsayı engeli geldi. Hiçbir yeri tercih edemedim. Mecburen iki yıllık alakasız bir bölüme gittim oysa puanım Cok iyiydi. Herseyde böyle.
Evlenmek istedim sorun yaşadım, evlendim yine sorun yaşıyorum. Yani çok uçuk şeyler beklemem ben öyle eşim hergun hediye çiçek alsın falan beklemem ama sorunlar bitmiyor.
Bilmiyorum nerede hata yapıyorum. Kendi kendime mutlu olmak istiyorum ama tüm bu olumsuzluklar engelliyor beni. Ömrüm böyle gidecekmiş gibi geliyor geleceği düşününce artık çok kötü olasılıkları düşünüyorum
 
Anlıyorum hayatım seni.. Ama kabuğundan sıyrılmaya dene. Kilodur, aldıysan verirsin. Sen kendine iyi bak. Makyajını, saçını, giyimini hep özenle seç. Gören bir yere gidiyorsun zannetsin. Seninle ilgilenmeyenle sen hiç ilgilenme. İnsanlardan bir şey bekleme. Göreceksin ki, beklentilerin azaldığında üzüntülerin de azalacak.. Çık, gez, dolaş.. Yürüyüş, spor, diyet, sosyal yaşam. Hepsi seni kendine getirir.
Kendini iyi hissettiğin gibi ol.
Teşekkürler cabalayacagim
Kilo ikinci planda ama çok önemli benim için
 
Nacizane tavsiyeler vermek istiyorum

Yorumlarinizdan anladığım kadarıyla mutlu olma kosullariniz hep başkalarına bağlı
Öncelikle başka insanlardan birşeyler beklemeyi kesmelisiniz
Buna devam ettiğiniz sürece asla çevrenizdeki insanlar değişmez ya da size istediğinizi vermez ve siz doğal olarak hiçbir zaman mutluluğu yakalayamazsiniz

En öncelikle kendinizle vakit gecireceginiz planlar yapın.
Sinema olur konser olur ya da sadece parkta oturup kafa dinlemek olur ya da bir cafede bir çay içmek olur.
Kendinizi isteklerinizi hayattaki yerinizi düşünün. Kendinizle vakit geçirmeyi sevdikçe göreceksiniz ki bir şeyler değişmeye başlıyor.

Kendinizi sevin, sadece kiloyla alakalı değil bu. Mesela gözlerinizi ya da ellerinizi çok mu begeniyorsunuz onlara odaklanin. Zamanla dış gorunusunuzde beğenmediğiniz şeyleri de onemsememeye başladığınızi göreceksiniz.

Diyete baslayamiyorsaniz yediklerinizi birazcikta olsa azaltmayla başlayın

Spor mu yapacaksınız o an odaklandığınız tek şey spor olsun ve ne kadar keyif aldığınızi hissedin

kendinize hobiler edinin.

Hangi konularda yetenekli olduğunuzu deneyin

Ve en önemlisi yaptiginiz iş ne olursa olsun o an onu severek ve hissederek yapin

Kendinize bir amaç belirleyin hayatta bir amacınız her zaman olmalı

Yeni kıyafetler alın çok severek kullanın aynanın karşısına geçip iltifatlar edin kendinize

Bunlar gerçekten çok fark yaratıyor.

Kendinizi sevin. Sizden bir tane daha yok. Ve bu hayatında tekrarı yok.

Eğer küçükte olsa bir faydası olduysa yazdıklarımın çok mutlu olurum ve seve seve devamını getiririm.
 
İşte bu saydiklarinizda sorun yaşıyorum. Ailem olsun çok istedim, mutlu olmayı , beni seven bir eş, boynuma sarılan evlatlar, iyi bir iş. Çok emek sarf ettim. Elimden geldiği kadar çabaladım. Ama neden bilmiyorum hep bir şeyler ters gidiyor. Mesela bir sınav vardır, yıllardır aynıdır, o sınava çalışırım tam gireceğim zaman komple değişir herşey. En en basitji meslek lisesine başlarken - ailem ve okutamazsak mesleğin olsun dedi , öğretmenlerim de destekledi- herkese sordum üniversiteye engel mi diye. Yok dediler herkes gibi tercih yaparsın. İkinci sınıfın ortasında 99 Şubat kararları yayınlandı meslek liselilere katsayı engeli geldi. Hiçbir yeri tercih edemedim. Mecburen iki yıllık alakasız bir bölüme gittim oysa puanım Cok iyiydi. Herseyde böyle.
Evlenmek istedim sorun yaşadım, evlendim yine sorun yaşıyorum. Yani çok uçuk şeyler beklemem ben öyle eşim hergun hediye çiçek alsın falan beklemem ama sorunlar bitmiyor.
Bilmiyorum nerede hata yapıyorum. Kendi kendime mutlu olmak istiyorum ama tüm bu olumsuzluklar engelliyor beni. Ömrüm böyle gidecekmiş gibi geliyor geleceği düşününce artık çok kötü olasılıkları düşünüyorum
Olabilir, herkesin başına istemediği beklenmedik talihsizlikler geliyor. Büyük ya da küçük. Benim için de çok farklı şeyler olabilirdi diye düşünüyordum iyi bir psikolojim yokken. Ama şu an bunlara takılmayacaksınız, geçmişi değiştiremeyeceğiniz şeyleri kurcalamak şu andaki değişiminizi baltalar. Kabul edin ve önünüze bakın bence.( Hem kendize güveninizi ya da mutluluğu kazanınca geçmişinizle de muhakak barşırsınız ama bunu şu aşama da önemli değil)
Şu an ne yapabilirsiniz ve ne istiyorsunuz bunlar önemli. Mesela kilo mu vermek güzel mi görünmek istiyorsunuz bunun planını yaparsınız belki bu sizi mutlu eder insanlara pozitif yaklaşırsınız ordan başka bir fırsat çıkar vs..
 
Özgüven tiple , eğitimle falan kazanılmıyor.
Tamamen içte olan bir şey insanları ne kadar gözünde büyüttüğünle alakalı.
 
Ozguven kendine deger vermekle basliyor. Kendini sevmekle. Karsindakiler de senin gibi. Kendini onlardan asagida gorme. Bir de hangi konuda iyi isen kendini o konuda gelistir. Haftada bir gun bir saat bile olsa o saati kendine ayir. Seni mutlu edecek seyleri yap. Tek basina sinemaya git mesela. Yurtdisina cikmak da ufkunu genisletir. Kultur turuna katilabilirsin. Yeni insanlar tani. Aynaya daha cok bak. Ilgi odagin biraz kendine kaysin.
 
Eski konularınıza baktım da sizinki basit bir özgüven sorunu değil bence. Vajinismus yaşamışsınız atlatabildiniz mi bilmiyorum. Eşinizin günlerce haftalarca banyo yapmadığını yazmışsınız bir yerde; ya majör depresyon geçiriyor ya da başka bir ruhsal sıkıntısı var. Onunla beraber yaşarken sizin yaşam sevincinizin ve özgüveninizin olmaması çok normal. Önce eşinizin kendini toplamasını isteyin psikiyatriste mi gidiyor ne yapıyorsa artık. Kilonuz aşırı değil verirsiniz ama öncelikle yaşam enerjinizi toparlamaya çalışın size iyi gelen bir hobi bulun bunun için vakit ayırın kursa gidin uzun yürüyüşler yapın. Hatta mümkünse terapi alın yoga yapın. Eşiniz kendisi ve evliliğiniz için adım atmıyorsa da boşanın gitsin böyle üzüntü ve mutsuzlukla yaşanmaz genceciksiniz
 
Back
X