• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Özgüven sorunsalı

Nisan Ayhan

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
16 Ağustos 2018
111
33
98
27
Herkese merhabalar bir süredir kendimi yiyip bitiriyorum ve hayattan hiç zevk almamaya başladım şimdi bizim söylemimizlemi olacak derseniz olmayacağını biliyorum ama sizde zamanında böyle duygular yaşadıysanız atlatmak için neler yaptınız merak ediyorum. Öncelikle bu aralar kendimi çok yetersiz hissediyorum çok bilgisiz işe yaramaz insan içinde konuşmaya korkuyorum acaba yanlış bir şey söyler miyim diye çok çekiniyorum insanlarla iletişime girsem acaba beni salak gibi görürler mi, kendimi rezil edecek bir şey söyler miyim hep böyle sorular kafamda dönüyor. Etrafımda çok atılgan insanlar var çekinmeden herkesle iletişime girebiliyolar hiç tanımasa bile yolda gördükleriyle hemen konuşup sohbet kurabiliyorlar ben de böyle biri olmak istiyorum aslında ve görünüş olarak hiç kendimi beğenmiyorum bu da tabiki özgüvenimi çok kırıyor aslında giyimime özen gösteriyorum makyaj yapıyorum saçım başım hep düzenli ama yinede sevemiyorum aynadaki görüntüyü bu yüzden de insanlar beni beğenmez söylediklerimi anlamsız bulurlar diye daha çok korkuyorum. Böyle dönemlerden geçip ben bu dönemden şöyle yaparak kurtuldum diyen var mı? Bir kaç cümlenizi istiyorum sizden okuduğunuz için teşekkür ederim.
 
Size tavsiyem bir kursa yazılın. Hem sosyalleşmiş olursunuz hem de bir hobi edinmiş olursunuz. Bu şekilde aklınıza bu kötü düşünceler gelmez. :KK68:
 
Herkese merhabalar bir süredir kendimi yiyip bitiriyorum ve hayattan hiç zevk almamaya başladım şimdi bizim söylemimizlemi olacak derseniz olmayacağını biliyorum ama sizde zamanında böyle duygular yaşadıysanız atlatmak için neler yaptınız merak ediyorum. Öncelikle bu aralar kendimi çok yetersiz hissediyorum çok bilgisiz işe yaramaz insan içinde konuşmaya korkuyorum acaba yanlış bir şey söyler miyim diye çok çekiniyorum insanlarla iletişime girsem acaba beni salak gibi görürler mi, kendimi rezil edecek bir şey söyler miyim hep böyle sorular kafamda dönüyor. Etrafımda çok atılgan insanlar var çekinmeden herkesle iletişime girebiliyolar hiç tanımasa bile yolda gördükleriyle hemen konuşup sohbet kurabiliyorlar ben de böyle biri olmak istiyorum aslında ve görünüş olarak hiç kendimi beğenmiyorum bu da tabiki özgüvenimi çok kırıyor aslında giyimime özen gösteriyorum makyaj yapıyorum saçım başım hep düzenli ama yinede sevemiyorum aynadaki görüntüyü bu yüzden de insanlar beni beğenmez söylediklerimi anlamsız bulurlar diye daha çok korkuyorum. Böyle dönemlerden geçip ben bu dönemden şöyle yaparak kurtuldum diyen var mı? Bir kaç cümlenizi istiyorum sizden okuduğunuz için teşekkür ederim.
Bence kendinizi dış görünüş olarak beğenmiyor olmanız sizi diğer sebeplere itiyor.
Kendinizde tam olarak neyi beğenmiyorsunuz ?
Fazla kilo mu ,ten rengi mi ,dişler mj ,burun mu ,ne bileyim neyden hoşnut değilsiniz.
Size göre kusur olarak gördüğünüz şeyleri düzeltmeye çalışabilirsiniz, kendinizi daha iyi hissetmek için, sonrası gelir diye düşünüyorum.
 
Herkese merhabalar bir süredir kendimi yiyip bitiriyorum ve hayattan hiç zevk almamaya başladım şimdi bizim söylemimizlemi olacak derseniz olmayacağını biliyorum ama sizde zamanında böyle duygular yaşadıysanız atlatmak için neler yaptınız merak ediyorum. Öncelikle bu aralar kendimi çok yetersiz hissediyorum çok bilgisiz işe yaramaz insan içinde konuşmaya korkuyorum acaba yanlış bir şey söyler miyim diye çok çekiniyorum insanlarla iletişime girsem acaba beni salak gibi görürler mi, kendimi rezil edecek bir şey söyler miyim hep böyle sorular kafamda dönüyor. Etrafımda çok atılgan insanlar var çekinmeden herkesle iletişime girebiliyolar hiç tanımasa bile yolda gördükleriyle hemen konuşup sohbet kurabiliyorlar ben de böyle biri olmak istiyorum aslında ve görünüş olarak hiç kendimi beğenmiyorum bu da tabiki özgüvenimi çok kırıyor aslında giyimime özen gösteriyorum makyaj yapıyorum saçım başım hep düzenli ama yinede sevemiyorum aynadaki görüntüyü bu yüzden de insanlar beni beğenmez söylediklerimi anlamsız bulurlar diye daha çok korkuyorum. Böyle dönemlerden geçip ben bu dönemden şöyle yaparak kurtuldum diyen var mı? Bir kaç cümlenizi istiyorum sizden okuduğunuz için teşekkür ederim.
Muhtemelen herkesten cok farkli bir yorum olacak.

Oncelikle lutfen cok detayli bir kan tahlili ve checkup yaptirt. Vitamin seratonin seviyesi, artik aklina Gelen gelmeyen ne varsa baktirt.

Demiyorum ki senin sorunun sadece fizyolojik. Psikolojik oldugu kesin. Ancak vucudunda eksik olan/olabilecek olan birsey, psikolojininin tepetaklak olmasinin dozunu arttirabilir.
 
Herkese merhabalar bir süredir kendimi yiyip bitiriyorum ve hayattan hiç zevk almamaya başladım şimdi bizim söylemimizlemi olacak derseniz olmayacağını biliyorum ama sizde zamanında böyle duygular yaşadıysanız atlatmak için neler yaptınız merak ediyorum. Öncelikle bu aralar kendimi çok yetersiz hissediyorum çok bilgisiz işe yaramaz insan içinde konuşmaya korkuyorum acaba yanlış bir şey söyler miyim diye çok çekiniyorum insanlarla iletişime girsem acaba beni salak gibi görürler mi, kendimi rezil edecek bir şey söyler miyim hep böyle sorular kafamda dönüyor. Etrafımda çok atılgan insanlar var çekinmeden herkesle iletişime girebiliyolar hiç tanımasa bile yolda gördükleriyle hemen konuşup sohbet kurabiliyorlar ben de böyle biri olmak istiyorum aslında ve görünüş olarak hiç kendimi beğenmiyorum bu da tabiki özgüvenimi çok kırıyor aslında giyimime özen gösteriyorum makyaj yapıyorum saçım başım hep düzenli ama yinede sevemiyorum aynadaki görüntüyü bu yüzden de insanlar beni beğenmez söylediklerimi anlamsız bulurlar diye daha çok korkuyorum. Böyle dönemlerden geçip ben bu dönemden şöyle yaparak kurtuldum diyen var mı? Bir kaç cümlenizi istiyorum sizden okuduğunuz için teşekkür ederim.
Sizinki sosyal anksiyete haline gelmiş bence bir psikolog yada psikiyatriye başvurun
 
Bence kendinizi dış görünüş olarak beğenmiyor olmanız sizi diğer sebeplere itiyor.
Kendinizde tam olarak neyi beğenmiyorsunuz ?
Fazla kilo mu ,ten rengi mi ,dişler mj ,burun mu ,ne bileyim neyden hoşnut değilsiniz.
Size göre kusur olarak gördüğünüz şeyleri düzeltmeye çalışabilirsiniz, kendinizi daha iyi hissetmek için, sonrası gelir diye düşünüyorum.
Sorun da bu aslında benim elimde olan bir şey değil yüzümde sivilceden kalma çukurlar var doktor kontrolünde tedavi gördüm fakat geçmediler ömür boyu benimleler
 
Herkese merhabalar bir süredir kendimi yiyip bitiriyorum ve hayattan hiç zevk almamaya başladım şimdi bizim söylemimizlemi olacak derseniz olmayacağını biliyorum ama sizde zamanında böyle duygular yaşadıysanız atlatmak için neler yaptınız merak ediyorum. Öncelikle bu aralar kendimi çok yetersiz hissediyorum çok bilgisiz işe yaramaz insan içinde konuşmaya korkuyorum acaba yanlış bir şey söyler miyim diye çok çekiniyorum insanlarla iletişime girsem acaba beni salak gibi görürler mi, kendimi rezil edecek bir şey söyler miyim hep böyle sorular kafamda dönüyor. Etrafımda çok atılgan insanlar var çekinmeden herkesle iletişime girebiliyolar hiç tanımasa bile yolda gördükleriyle hemen konuşup sohbet kurabiliyorlar ben de böyle biri olmak istiyorum aslında ve görünüş olarak hiç kendimi beğenmiyorum bu da tabiki özgüvenimi çok kırıyor aslında giyimime özen gösteriyorum makyaj yapıyorum saçım başım hep düzenli ama yinede sevemiyorum aynadaki görüntüyü bu yüzden de insanlar beni beğenmez söylediklerimi anlamsız bulurlar diye daha çok korkuyorum. Böyle dönemlerden geçip ben bu dönemden şöyle yaparak kurtuldum diyen var mı? Bir kaç cümlenizi istiyorum sizden okuduğunuz için teşekkür ederim.
Bu konuda bir çok kişiye yorum yaptım. Aslında net bir cevabı yok. Ama kendimden örnek vereyim. Özgüvensiz, korkak, cesaretsiz, aciz bir çocukluk geçirdim diyebilirim. Doğal olarak buda psikolojini etkiliyor. Akrabalarım sebep olmuştu buna. Neyse. Kalabalık ortamlarda konuşamaz hatta ağlardım saçma bir şekilde. Yalnız bir o kadarda aktif olmak, iletişim kurmak isterdim. Bilgi yarışmaları olurdu, şiir, istiklal marşı yarışması, bando takımı, satranç yarışmaları, hentbol takımı... hepsi vardı ve ben kendimi keşfetmek istiyordum. Bilgi yarışması hariç bu bahsettiğim tüm yarışmalara katıldım o korkak çocukluğumla ilkokul 5. sınıfta. Sonrası geldi zaten. Yani korkularının üzerine gideceksin dedikleri çok doğru. Derken en büyük hayalim üniversiteyi Antalya'da okumaktı ve gittim. İşte dönüm noktam orası oldu. Özgüvenim tavan yaptı, iletişim gücüm daha da arttı, çevrem genişledi. Şimdi profesör hocalarımla hala iletişim halindeyim. Ben genel olarak acı çeksemde güler yüzlü konuşkan bir yapıya sahibim sanırım bununda kısa sürede arkadaşlık kurmada etkisi var. Birilerine selam vermekten çekinme mesela. Gördüğünde gülümse. Günaydın de. Bu üniversite olmaz iş hayatında gittiğin yerlerde olur. Ben kendimi vaov güzel bulmam ama aynaya baktığımda sevdiğim bir kız görürüm. İşin özü çekinerek içe kapandığınız sürece ne yazsak işe yaramaz aktif olup, kurs, etkinliklere katılıp konuşmanız gerek. Öyle tanımadığınız birine hayat hikayeni anlat demiyorum :D ama o selam sabahı kesmeyin hiçbir zaman karşı taraf soğuk bile olsa. Bi yerden başlamanız gerek. Benim rezil olduğum günlerde oldu kurslarda ama onlar sayesinde güçlendim :)
 
Özgüveni sorunu yaşıyorsanız bunun üstüne gidin

Kendinizi hangi konuda eksik görüyorsunuz mesela ?

Neden kendinize güvenmiyorsunuz ?
 
Bu konuda bir çok kişiye yorum yaptım. Aslında net bir cevabı yok. Ama kendimden örnek vereyim. Özgüvensiz, korkak, cesaretsiz, aciz bir çocukluk geçirdim diyebilirim. Doğal olarak buda psikolojini etkiliyor. Akrabalarım sebep olmuştu buna. Neyse. Kalabalık ortamlarda konuşamaz hatta ağlardım saçma bir şekilde. Yalnız bir o kadarda aktif olmak, iletişim kurmak isterdim. Bilgi yarışmaları olurdu, şiir, istiklal marşı yarışması, bando takımı, satranç yarışmaları, hentbol takımı... hepsi vardı ve ben kendimi keşfetmek istiyordum. Bilgi yarışması hariç bu bahsettiğim tüm yarışmalara katıldım o korkak çocukluğumla ilkokul 5. sınıfta. Sonrası geldi zaten. Yani korkularının üzerine gideceksin dedikleri çok doğru. Derken en büyük hayalim üniversiteyi Antalya'da okumaktı ve gittim. İşte dönüm noktam orası oldu. Özgüvenim tavan yaptı, iletişim gücüm daha da arttı, çevrem genişledi. Şimdi profesör hocalarımla hala iletişim halindeyim. Ben genel olarak acı çeksemde güler yüzlü konuşkan bir yapıya sahibim sanırım bununda kısa sürede arkadaşlık kurmada etkisi var. Birilerine selam vermekten çekinme mesela. Gördüğünde gülümse. Günaydın de. Bu üniversite olmaz iş hayatında gittiğin yerlerde olur. Ben kendimi vaov güzel bulmam ama aynaya baktığımda sevdiğim bir kız görürüm. İşin özü çekinerek içe kapandığınız sürece ne yazsak işe yaramaz aktif olup, kurs, etkinliklere katılıp konuşmanız gerek. Öyle tanımadığınız birine hayat hikayeni anlat demiyorum :KK70: ama o selam sabahı kesmeyin hiçbir zaman karşı taraf soğuk bile olsa. Bi yerden başlamanız gerek. Benim rezil olduğum günlerde oldu kurslarda ama onlar sayesinde güçlendim :)
Senin azmine hayata umutla bakmana bayılıyorum. Konusu gelmişken söylemek istedim.
 
Herkese merhabalar bir süredir kendimi yiyip bitiriyorum ve hayattan hiç zevk almamaya başladım şimdi bizim söylemimizlemi olacak derseniz olmayacağını biliyorum ama sizde zamanında böyle duygular yaşadıysanız atlatmak için neler yaptınız merak ediyorum. Öncelikle bu aralar kendimi çok yetersiz hissediyorum çok bilgisiz işe yaramaz insan içinde konuşmaya korkuyorum acaba yanlış bir şey söyler miyim diye çok çekiniyorum insanlarla iletişime girsem acaba beni salak gibi görürler mi, kendimi rezil edecek bir şey söyler miyim hep böyle sorular kafamda dönüyor. Etrafımda çok atılgan insanlar var çekinmeden herkesle iletişime girebiliyolar hiç tanımasa bile yolda gördükleriyle hemen konuşup sohbet kurabiliyorlar ben de böyle biri olmak istiyorum aslında ve görünüş olarak hiç kendimi beğenmiyorum bu da tabiki özgüvenimi çok kırıyor aslında giyimime özen gösteriyorum makyaj yapıyorum saçım başım hep düzenli ama yinede sevemiyorum aynadaki görüntüyü bu yüzden de insanlar beni beğenmez söylediklerimi anlamsız bulurlar diye daha çok korkuyorum. Böyle dönemlerden geçip ben bu dönemden şöyle yaparak kurtuldum diyen var mı? Bir kaç cümlenizi istiyorum sizden okuduğunuz için teşekkür ederim.
Ah benım kardeşim. Cok iyi anladım. Ama demekki sende görünüşünü begenmedigin bir konustugunda onu saçma buluyomusun? Ve önceleri cok aşagılandınmı aıleden yada yakın cevreden?
 
Herkese merhabalar bir süredir kendimi yiyip bitiriyorum ve hayattan hiç zevk almamaya başladım şimdi bizim söylemimizlemi olacak derseniz olmayacağını biliyorum ama sizde zamanında böyle duygular yaşadıysanız atlatmak için neler yaptınız merak ediyorum. Öncelikle bu aralar kendimi çok yetersiz hissediyorum çok bilgisiz işe yaramaz insan içinde konuşmaya korkuyorum acaba yanlış bir şey söyler miyim diye çok çekiniyorum insanlarla iletişime girsem acaba beni salak gibi görürler mi, kendimi rezil edecek bir şey söyler miyim hep böyle sorular kafamda dönüyor. Etrafımda çok atılgan insanlar var çekinmeden herkesle iletişime girebiliyolar hiç tanımasa bile yolda gördükleriyle hemen konuşup sohbet kurabiliyorlar ben de böyle biri olmak istiyorum aslında ve görünüş olarak hiç kendimi beğenmiyorum bu da tabiki özgüvenimi çok kırıyor aslında giyimime özen gösteriyorum makyaj yapıyorum saçım başım hep düzenli ama yinede sevemiyorum aynadaki görüntüyü bu yüzden de insanlar beni beğenmez söylediklerimi anlamsız bulurlar diye daha çok korkuyorum. Böyle dönemlerden geçip ben bu dönemden şöyle yaparak kurtuldum diyen var mı? Bir kaç cümlenizi istiyorum sizden okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnsanları bu kadar ciddiye almayın, herkesin, en özgüvenli gözükenlerin bile içinde çeşitli güvensizlikler var. Başkaları için değil kendiniz için kendinizi yetiştirmeye gayret edin. İlgi duyduğunuz bir konu vardır mutlaka, o konuda derinlemesine bilgi edinin mesela. Bir de bence özgüvenli hissedemiyorsanız bile öyleymiş gibi yapın, (fake it till you make it dedikleri) sonunda gerçekten öyle hissetmeye başlarsınız 😊
 
Back
X