özgüvensizliğimden dolayı hoşlandığım kişiden uzaklaşıyorum

geceningolgesi .!.:

Bunun tek çözümü sorunun üstüne gitmek. Aynı durum bende de var. Bakma yaşıma, hala acemiyim bu konularda. İlişkilerde çok zayıf ve pasifim. Kendime güvenim yok. Buluşursak ne konuşurum, benim hakkımda ne düşünür diye düşünüp dururum, kurarım. Ama sonuçta en fazla ne olabilir? O beğenmez, sen beğenmezsin, anlaşamazsınız sonrasında bağınız kopar konuşmazsınız olur biter. İnan insan birkaç gün üzülüyor sonra takmıyor.
Daha geçen gün sırf bu sorunu yenmek için ısrarla buluşmak isteyen kişiyle gittim buluştum. Normalde öyle çok hoşlanmamıştım da, yaşı da benden küçüktü biraz yani olumsuz olacaktı benim tarafımdan her türlü. Ama çok ısrar edince dedim hem sen şu sorunun üzerine gitmiş ol hem de kırma adamı. Buluştuk, konuştuk, kahve içtik. Her gün günaydınla başlayıp gün içinde mesajlaşıp iyi gecelerle bitiren adam buluşmadan sonra eve vardın mı dedi sonra yok oldu Ara ara yazıyor ne yapıyorsun diye o kadar. Bana gün sonuna doğru sessiz birisiymişsin, telefonda daha konuşkandın dedi. Orda anladım zaten devamının gelmeyeceğini. Ama olabilir. Herkesin tercihi, hoşlanacağı insan tipi farklı. Hem belki yüz yüze vakit geçirince sen ondan hoşlanmayacaksın? Bunlar doğal şeyler.
Kır zincirini biraz daha sıcakkanlı ol, soğuk yapma, buluşmak isterse buluş. İnan kaybedince insanın aklında acaba sorusu kalıyor o daha kötü bir his. Bu yüzden birini kaybettim hayatımda. Uzaklaştı benden en sonunda sıkıldı çünkü. Halbuki kafalarımız çok uyuyordu. Ama ben öz güvenimi sağlayıp yüz yüze bir türlü buluşamamıştım. Bahaneler bulmuştum. Şimdi olsa tamam hadi buluşalım derdim. En fazla iletişimi koparırdı. Aklımda acaba buluşsaydık devamı kalır mıydı sorusu ve pişmanlığı kalmazdı.
Son olarak, o yakışıklılığa, hobilere falan da aldanıp kendini daha aşağıda görme. İnsan Öyle profilde insanlar oluyor ki diyorsun vay be adama bak sonra buluşunca, konuşunca tamamen fos. Bu işler belli olmuyor yani. Dıştan görünüşe, çizilen profile aldanma.

Genişletmek için tıkla...

z3lis .!.:

geçen sene ağustos ayında biriyle buluştum hatta tanistigimizin ayni gunu. ablamin abimin haberi de vsrdi tabii ki zaten cocuk da ayni semtteydi ama reelde hic gormemistim. neyse ciktim evden ortak bir nokta belirledik gittim ama koca yerde birbirimizi bulamadik bekledim bekledim gelmedi o da beni arıyor vs. oyle rezil bir durum da yasamistim maalesef. tabi bu onun hatasiydi ben bir kafede goruselim diye israr etmistim ama reddetmisti sonuc olarak onu orada birakip daha bulusamadan eve dönmüştüm. bu kisi de kadikoyde gorusmek istedi. kadikoye gider inerim ama hani bir yere cagirirsa falan o yerleri cok bilmiyorum bu durumda da kafamda kuruyorum ya aynısı olursa, ya denk gelemezsek ya beni almazsa, nasil yapariz falan. ondan dolayi cesaret edip de gidip gorusemiyorum tek basima.

Genişletmek için tıkla...

z3lis .!.:

merhabalar. bir konuda fikrinizi almak istedim. geçmiş ilişkilerimde kötü tecrübelerim oldu o yüzden hep böyle şeylere uzak, kötü bakan bir kızdım yaşıtlarıma göre. ama geçen aylarda instagramdan kuzenimin yakın arkadaşı ile takipleştim. kuzenim de erkek ancak samimiyetimiz sohbetimiz yok bayadır görüşmüyoruz farklı yerlerde yaşıyoruz çok da akrabalık ilişkileri yok bizim ailede. kuzenimin yakın arkadaşı olunca biraz güvenilir hissettim ama. bu takipleştiğim kişi ile yakın zamanda konuşmaya başladık. iltifatlar, sohbetler, tanışma vs. oldu instagram üzerinden. ikimiz de birbirimizi beğendik. ben 18 yaşındayım, o 22. ama ben çekingen, ağzı laf yapamayan, ciddi ve soğuk mizaçlı biriyim hatta bunu sanaldan konuşurken ondan da duydum ve biraz kötü hissettim. yakışıklı, özgüvenli ve bunu da belli eden, bir çok hobisi olan, çevresi olan, ilgi çeken biri. ayrıca rahat biri, samimi, laylaylom takılan biri bu da benim pek hoşuma gitmiyor anlaşamadığım bir karakter biraz. benimse çok bir hobim yok, geniş çevrem yok, ağzı laf yapan, neşeli kıpır kıpır enerjisi olan, çok güzel olan biri değilim, bazen kendi başıma bir yere gitmeye bile çekiniyorum bu korkularımı çekingenliğimi yenebilsem buluşmayı gerçekten çok isterim. aslında kendi içimde bazı sorunlarım var çözemediğim. ve böyle olunca onun yanına yakışmayacağımı düşünüyorum, onu da üzmek, uğraştırmak istemiyorum. buluşma teklif etti bu hafta sonuna ama bahane buldum. heyecanı stresi asla yenemiyorum. bazen de diyorum ki madem böyle hissediyorum madem olmayacağını düşünüyorum o zaman en başından kendimi geri çekeyim diyorum acı çeksem bile. dün gece konuştuğumuzda hafta sonu müsait olmadığımı söyledim biraz soğuk davrandım ve moralimin bozuk olduğunu da anladı. nedenini söylemedim, bu konulardan ona asla hiç bahsetmedim düşüncelerimden. " kendini benden geri çekmeni istemiyorum" dedi sadece. 2-3 haftadır konuşuyoruz, henüz yeni. kuzenimin haberi var mıdır ona bahsetmiş midir bilmiyorum ama çok yakın dostlar, kuzenimin haberi olsa da samimiyetimiz yok kendisiyle. ne yapabilirim sizce bu durumda? kendimi geri mi çekeyim sohbeti bitirip ( bu onu da üzüyor) yoksa bunları ona da mı açayım, bunları ona anlatsam beni küçümsemesinden korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

z3lis .!.:

merhabalar. bir konuda fikrinizi almak istedim. geçmiş ilişkilerimde kötü tecrübelerim oldu o yüzden hep böyle şeylere uzak, kötü bakan bir kızdım yaşıtlarıma göre. ama geçen aylarda instagramdan kuzenimin yakın arkadaşı ile takipleştim. kuzenim de erkek ancak samimiyetimiz sohbetimiz yok bayadır görüşmüyoruz farklı yerlerde yaşıyoruz çok da akrabalık ilişkileri yok bizim ailede. kuzenimin yakın arkadaşı olunca biraz güvenilir hissettim ama. bu takipleştiğim kişi ile yakın zamanda konuşmaya başladık. iltifatlar, sohbetler, tanışma vs. oldu instagram üzerinden. ikimiz de birbirimizi beğendik. ben 18 yaşındayım, o 22. ama ben çekingen, ağzı laf yapamayan, ciddi ve soğuk mizaçlı biriyim hatta bunu sanaldan konuşurken ondan da duydum ve biraz kötü hissettim. yakışıklı, özgüvenli ve bunu da belli eden, bir çok hobisi olan, çevresi olan, ilgi çeken biri. ayrıca rahat biri, samimi, laylaylom takılan biri bu da benim pek hoşuma gitmiyor anlaşamadığım bir karakter biraz. benimse çok bir hobim yok, geniş çevrem yok, ağzı laf yapan, neşeli kıpır kıpır enerjisi olan, çok güzel olan biri değilim, bazen kendi başıma bir yere gitmeye bile çekiniyorum bu korkularımı çekingenliğimi yenebilsem buluşmayı gerçekten çok isterim. aslında kendi içimde bazı sorunlarım var çözemediğim. ve böyle olunca onun yanına yakışmayacağımı düşünüyorum, onu da üzmek, uğraştırmak istemiyorum. buluşma teklif etti bu hafta sonuna ama bahane buldum. heyecanı stresi asla yenemiyorum. bazen de diyorum ki madem böyle hissediyorum madem olmayacağını düşünüyorum o zaman en başından kendimi geri çekeyim diyorum acı çeksem bile. dün gece konuştuğumuzda hafta sonu müsait olmadığımı söyledim biraz soğuk davrandım ve moralimin bozuk olduğunu da anladı. nedenini söylemedim, bu konulardan ona asla hiç bahsetmedim düşüncelerimden. " kendini benden geri çekmeni istemiyorum" dedi sadece. 2-3 haftadır konuşuyoruz, henüz yeni. kuzenimin haberi var mıdır ona bahsetmiş midir bilmiyorum ama çok yakın dostlar, kuzenimin haberi olsa da samimiyetimiz yok kendisiyle. ne yapabilirim sizce bu durumda? kendimi geri mi çekeyim sohbeti bitirip ( bu onu da üzüyor) yoksa bunları ona da mı açayım, bunları ona anlatsam beni küçümsemesinden korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...