- 24 Aralık 2015
- 58
- 36
- 88
- 35
- Konu Sahibi gurbettekigelin
- #1
Kızlar 7-8 aylık evliyim ve aileme cok uzak bi şehirdeyim. Direk uçuşu olmayan iki şehirde gönlüm. Bi tarafta eşim diğer tarafta ailem, kuzenlerim, arkadaslarım ve en önemlisi memleketim. Coook inanılmaz özlüyorum ilk zamanlar bu kadar dokunmuyordu da yalnızlaştıkça acıtıyor sanırım. Çalışıyorum ama sosyal biri olmama ragmen arkadasım yok. Cünkü daha cok yaslı kesimin toprağı havası suyu için kaldığı bi ilçedeyim. Ve evet büyük şehre alışan bi insana ilçe inanılmaz sıkıcı geliyor. Başlarda eşimle vakit geçirirdik sürekli ama artık yapılacak bişey yok bu ilçede. Ve ben artık yalnızlıktan bıkmış durumdayım. Eşimi cok seviyorum çok mutluyuz sorunlarımız yok denecek kadar az ama... Özlem... Yalnızlık... Bunlar çok yıpratıyor ki benim evlenmeden evvel cok neşeli bi hayatım vardı ailemle arkadaşlarımla kuzenlerimle... Bunların bi tesellisi yok zamandan başka biliyorum ama... Yazmak istedim, içimi dökmek...
Annene yakın olalım dedi, o yaşadığımız yerden ayakları poposuna değercesine o kaçtı hatta ben oraya alışmıştım çokta iyi bir işim vardı. Üzüldüm bile hatta ben hamiştim, hamişlik bitene kadar orada kalmaya devam ettim, eşimde yeni evde yaşadı.
Ama dediklerini yapmaya çalışıcam canım, sağol...
