Paragöz anne

kızlar merhaba. Uzun zamandır yazmak istiyordum bu konuyu içimi dökmek için fikir alabilmek için.
ben 2 yıllık evli çalışan bir kadınım çalışmaya başladıktan tam bir sene sonra evlendim. Ama annem yüzünden sanki çok büyük bir hata yapmış gibi hissettim ve halen de hissediyorum ara ara. İlk zamanlarda psikolojimi bozacak dereceye gelmişti şu an daha iyi ama hala aklıma geldikçe ona karşı soğukluğum geçmiyor. Biz onla zaten bir ana kız gibi olmadık çocukluğumun çoğu onun hem fiziksel ve psikolojik şiddetinin travmasıyla geçti. Ben okulumu seven okuyacam meslek sahibi olacam diye söz vermiştim kendime. hiç bi şekilde annemin desteği olmadı bu konuda zaten sınavlarım oluyordu ev işlerine yardım edemediğim zamanlar bana sayıp sövüp küfürler ediyordu ama babam sen çalış boşver onu diyordu ama yine de kalkıp her işe yardım ediyordum. Dershaneye falan gitmedim lise de staj yaptım 2 sene yazları da staj oluyordu para veriyorlardı staj için kurum. o parayla telefonumu aldım kalanını babama verdim babam dershaneye yollim son sene ben istemedim kendim çalıştım ettim üniversiteyi bitirdim kyk kredisi ile okudum şu an borcunu ödüyorum hala yine onlardan bişey istemedim ve sonunda bir iş sahibi oldum. Tabi o süreçte annemin psikolojik baskısı hep üzerimdeydi. İşe girdiğimde nedense onun iyi kızı oldum anasına para yollarmış anası ne isterse onu yapacakmış vs. Ama ben o okul okuduğum süreçte her iki kelimesinden biri meslek sahibi olsan ne yazar sıçayım senin kazanacağın paraya diyordu her Allah’ın günü. Neyse sevdiğim biri vardı aynı meslekten bir sene çalıştım evlenmek istedik artık annemin çocuğa dediği ilk şey kızımı ben kuru kuru vermem işi var onun her ay para yollicaksınız bana ben ne kadar istersem neye uğradığını şaşırdı eşim. Nişanı kınayı düğünü herşeyi eşime yükledi çeyizimi kendim iyi kötü bişeyler almaya çalıştım hiç bi şekilde bir kuruş çıkmadı ceplerinden sadece ablama takmışlardı diye bir bilezik aldılar onun da bir kısmını düğünden sonra ben ödedim. Düğün günümüze kadar çektirmediği kalmadı para da para kızım beleşe gitti ağlayıp duruyor yanımda bile millete kızım beleşe gitti diyordu gülerek sözde espri yapıyordu ama ben çok üzülüyordum bişey demiyordum. Çok soğudum kızlar zaten soğuktum iyice irite oldum ondan. Şu an 8 aylık hamileyim çalışamıyorum izinliyim kredi çekip ev aldık eşimle kazandığımız bize anca yetiyor. Doğumda yanıma gelecek annem (biz başka ilde yaşıyoruz eşimle) aradım otobüs biletini eşim alacak babam almasın olmaz sen o parayı bana yolla baban kendi alsın ona da bişey deme diyor. Bebeğimin her şeyini kendim aldım ordan bana bir pijama takımı bebek için minder yastık birde battaniye almış ablam parasını babamdan aldı demişti arıyor beni borcum var bebeğe minder falan aldık yolla parasını diyor. Kızlar derdim para değil benim ama o kadar değersizlik artık beni çok üzüyor bebeğime bile aldığı bir minder gözüne geliyor bu normal mi . Babamın durumu çok iyi ama oda biraz paraya düşkün anneme istediği kadar vermiyor diye sürekli tartışıyorlar ama sonuç olarak durumları bizden kat ve kat iyi. Bende evliyim çocuğum da olacak devir çok zor herşey çok pahalı para yollayamıyorum diye kötü bir evladım diye kendimi suçluyorum bazen. Ama bir elim iyi kötü üzerlerinde her oraya gittiğimde bir sürü hediyeler alıyoruz herkese anneme yine veriyoruz biraz para kardeşlerim üni okuyor arada harçlık yolluyorum elimden geldiği kadar. Ben annemden değer görmedim beni sevmedi en özel en güzel günlerimi hep onun yüzünden ağlayarak geçirdim. Öyle bir kadın için üzülmeli miyim ne olursa olsun annem o benim diyip onun dediğini yapmalı mıyım? Eşimin annesinin bana gösterdiği şevkatin çeyreğini ondan görmedim. Bazen maddi olarak çok destek olamadım onlara evlendim diye büyük suçluluk duyuyorum ama nasibim böyleymiş. Bu beni kötü bir evlat mı yapıyor sizce?
Annen muhtaç değil bu yüzden üzerinde bir yükümlülük yok. Sen evlatlık vazifeni yapmak için bayramlarda, özel günlerde ararsın . Daha fazlasına gerek yok. Artık torunu oluyor bir şeyler yapması, alması gereken o. Senden bir şey istediğinde torununa ne takıcaksın gibi konuşabilirsin eminim hemen konuyu değiştirir. Evlatlarını sadece kendi çıkarları için düşünen insanlardan nefret ediyorum. Doğuma da mümkünse kayınvalideniz gelsin. Zaten yeni doğum yapmış lohusa bir anne olarak kendi annenizi hiç çekemezsiniz. Strese, üzüntüye gerek olmayan bi durum.
 
Ruh sağlığımı düşünecek en son insan bile değil annem. İlk iş günümden tutun düğün günüme balayıma kadar onun psikolojik baskısı yüzünden artık yaşamak istemedim. Zaten 16 yaşımda Sedef hastası oldum oda hep stresten oluyormuş hala da iyileşmiş değilim bu ara yine stresim arttı diye azıttı yine kaşıntım. Benden en ufak bir şey görse ağlayıp kıyameti kopartıp eve döner gider babama yalanlar söyler iftiralar atar. Bunlar yapmadığı şeyler değil çünkü. Ben nişanlıyken yanıma gelmişti o yanındayken babam bütün kardeşlerim covit olmuştı babam da gençken verem geçirmiş insan bende anne ben izin alamıyorum sen git babamlar iyileşsin yine biletini alırım gelirsin babamlar o haldeyken ben burda seninle çeyiz düzemem dedim tamam dedi tam otobüse binecek nişanlımla onu uğurlicaz bana demediğini burakmadı. Ablam aradı iki gün sonra babama senin kızın beni yolladı orda nişanlısıyla namussuzluk yapmak için rahat rahat yapmak için yapacağını demiş. Aradım o gün onu reddediyorum seni annelikten buraya kadar dedim hakkımı helal etmiyorum dedim bu iftirayı atmayacaktın dedim bana. Bu her gün arıyor beni tamam bir daha yapmam etmem diye ama nafile .
 
kızlar merhaba. Uzun zamandır yazmak istiyordum bu konuyu içimi dökmek için fikir alabilmek için.
ben 2 yıllık evli çalışan bir kadınım çalışmaya başladıktan tam bir sene sonra evlendim. Ama annem yüzünden sanki çok büyük bir hata yapmış gibi hissettim ve halen de hissediyorum ara ara. İlk zamanlarda psikolojimi bozacak dereceye gelmişti şu an daha iyi ama hala aklıma geldikçe ona karşı soğukluğum geçmiyor. Biz onla zaten bir ana kız gibi olmadık çocukluğumun çoğu onun hem fiziksel ve psikolojik şiddetinin travmasıyla geçti. Ben okulumu seven okuyacam meslek sahibi olacam diye söz vermiştim kendime. hiç bi şekilde annemin desteği olmadı bu konuda zaten sınavlarım oluyordu ev işlerine yardım edemediğim zamanlar bana sayıp sövüp küfürler ediyordu ama babam sen çalış boşver onu diyordu ama yine de kalkıp her işe yardım ediyordum. Dershaneye falan gitmedim lise de staj yaptım 2 sene yazları da staj oluyordu para veriyorlardı staj için kurum. o parayla telefonumu aldım kalanını babama verdim babam dershaneye yollim son sene ben istemedim kendim çalıştım ettim üniversiteyi bitirdim kyk kredisi ile okudum şu an borcunu ödüyorum hala yine onlardan bişey istemedim ve sonunda bir iş sahibi oldum. Tabi o süreçte annemin psikolojik baskısı hep üzerimdeydi. İşe girdiğimde nedense onun iyi kızı oldum anasına para yollarmış anası ne isterse onu yapacakmış vs. Ama ben o okul okuduğum süreçte her iki kelimesinden biri meslek sahibi olsan ne yazar sıçayım senin kazanacağın paraya diyordu her Allah’ın günü. Neyse sevdiğim biri vardı aynı meslekten bir sene çalıştım evlenmek istedik artık annemin çocuğa dediği ilk şey kızımı ben kuru kuru vermem işi var onun her ay para yollicaksınız bana ben ne kadar istersem neye uğradığını şaşırdı eşim. Nişanı kınayı düğünü herşeyi eşime yükledi çeyizimi kendim iyi kötü bişeyler almaya çalıştım hiç bi şekilde bir kuruş çıkmadı ceplerinden sadece ablama takmışlardı diye bir bilezik aldılar onun da bir kısmını düğünden sonra ben ödedim. Düğün günümüze kadar çektirmediği kalmadı para da para kızım beleşe gitti ağlayıp duruyor yanımda bile millete kızım beleşe gitti diyordu gülerek sözde espri yapıyordu ama ben çok üzülüyordum bişey demiyordum. Çok soğudum kızlar zaten soğuktum iyice irite oldum ondan. Şu an 8 aylık hamileyim çalışamıyorum izinliyim kredi çekip ev aldık eşimle kazandığımız bize anca yetiyor. Doğumda yanıma gelecek annem (biz başka ilde yaşıyoruz eşimle) aradım otobüs biletini eşim alacak babam almasın olmaz sen o parayı bana yolla baban kendi alsın ona da bişey deme diyor. Bebeğimin her şeyini kendim aldım ordan bana bir pijama takımı bebek için minder yastık birde battaniye almış ablam parasını babamdan aldı demişti arıyor beni borcum var bebeğe minder falan aldık yolla parasını diyor. Kızlar derdim para değil benim ama o kadar değersizlik artık beni çok üzüyor bebeğime bile aldığı bir minder gözüne geliyor bu normal mi . Babamın durumu çok iyi ama oda biraz paraya düşkün anneme istediği kadar vermiyor diye sürekli tartışıyorlar ama sonuç olarak durumları bizden kat ve kat iyi. Bende evliyim çocuğum da olacak devir çok zor herşey çok pahalı para yollayamıyorum diye kötü bir evladım diye kendimi suçluyorum bazen. Ama bir elim iyi kötü üzerlerinde her oraya gittiğimde bir sürü hediyeler alıyoruz herkese anneme yine veriyoruz biraz para kardeşlerim üni okuyor arada harçlık yolluyorum elimden geldiği kadar. Ben annemden değer görmedim beni sevmedi en özel en güzel günlerimi hep onun yüzünden ağlayarak geçirdim. Öyle bir kadın için üzülmeli miyim ne olursa olsun annem o benim diyip onun dediğini yapmalı mıyım? Eşimin annesinin bana gösterdiği şevkatin çeyreğini ondan görmedim. Bazen maddi olarak çok destek olamadım onlara evlendim diye büyük suçluluk duyuyorum ama nasibim böyleymiş. Bu beni kötü bir evlat mı yapıyor sizce?
Böyle ana düşman başına...
 
Annen muhtaç değil bu yüzden üzerinde bir yükümlülük yok. Sen evlatlık vazifeni yapmak için bayramlarda, özel günlerde ararsın . Daha fazlasına gerek yok. Artık torunu oluyor bir şeyler yapması, alması gereken o. Senden bir şey istediğinde torununa ne takıcaksın gibi konuşabilirsin eminim hemen konuyu değiştirir. Evlatlarını sadece kendi çıkarları için düşünen insanlardan nefret ediyorum. Doğuma da mümkünse kayınvalideniz gelsin. Zaten yeni doğum yapmış lohusa bir anne olarak kendi annenizi hiç çekemezsiniz. Strese, üzüntüye gerek olmayan bi durum.
Teşekkür ederim yorumlarınız bir nebze rahatlattı beni kötü bir evlat olmak istemiyorum belki ben yanlış yapıyorum bir yerde diye dye kendimi yiyip bitirdim ama sizler benim gibi düşünmüyormuşsunuz. Fikir aldığım için iyi oldu en azından sorunun bende olmadığını düşünüyor herkes:)
 
Annen sana annelik yapmamiski neden vicdan duruyorsun hic birsey verme yaptıklarını yuzune vur ne yuzle para isteyebiliyor nekadar yuzsuz arsiz insanlar var ya. Ayrica dogumda annenizin gelmesi bir hata gibi duruyor sizi huzursuz eden birini neden yaniniza cagirdiniz kvdeniz gelse daha iyiydi yada hickimse gelmesin gelip para para diyip durucak annelik yapmamis torununami bakacak acaba
 
Cocuklarim bana birsey borçlu degil ama o ben onlara cok sey borçluyum. elon musk onlari dünyaya getirmek benim istediğimdi...
Sen annene birsey borçlu değilsin ama annen sana cok sey borclu. Annelik duygusunu senin sayende tatti.. ben çocuğuma asla bu sekilde yaklasmazdim .. bazi anneler malesef böyle çocuklarını para makinesi olarak görüyor...sen para makinesi değil insansin .evet cok zor sartlarda büyüyoruz uykusiz geceler işe git uykusuz uykusuz hastslik yedir icir gezdir ama bunlar zevkle yapılmalı ben seni büyüttüm sende bana bakacaksin zihniyeti değil doğru olan anneniz ancak kendisinden soğutuyor sizi yuzune soyleyin boyle yapinca senden soguyorum lutfen yaslilikta banada pay birak sana bakmam icin diyin
 
kızlar merhaba. Uzun zamandır yazmak istiyordum bu konuyu içimi dökmek için fikir alabilmek için.
ben 2 yıllık evli çalışan bir kadınım çalışmaya başladıktan tam bir sene sonra evlendim. Ama annem yüzünden sanki çok büyük bir hata yapmış gibi hissettim ve halen de hissediyorum ara ara. İlk zamanlarda psikolojimi bozacak dereceye gelmişti şu an daha iyi ama hala aklıma geldikçe ona karşı soğukluğum geçmiyor. Biz onla zaten bir ana kız gibi olmadık çocukluğumun çoğu onun hem fiziksel ve psikolojik şiddetinin travmasıyla geçti. Ben okulumu seven okuyacam meslek sahibi olacam diye söz vermiştim kendime. hiç bi şekilde annemin desteği olmadı bu konuda zaten sınavlarım oluyordu ev işlerine yardım edemediğim zamanlar bana sayıp sövüp küfürler ediyordu ama babam sen çalış boşver onu diyordu ama yine de kalkıp her işe yardım ediyordum. Dershaneye falan gitmedim lise de staj yaptım 2 sene yazları da staj oluyordu para veriyorlardı staj için kurum. o parayla telefonumu aldım kalanını babama verdim babam dershaneye yollim son sene ben istemedim kendim çalıştım ettim üniversiteyi bitirdim kyk kredisi ile okudum şu an borcunu ödüyorum hala yine onlardan bişey istemedim ve sonunda bir iş sahibi oldum. Tabi o süreçte annemin psikolojik baskısı hep üzerimdeydi. İşe girdiğimde nedense onun iyi kızı oldum anasına para yollarmış anası ne isterse onu yapacakmış vs. Ama ben o okul okuduğum süreçte her iki kelimesinden biri meslek sahibi olsan ne yazar sıçayım senin kazanacağın paraya diyordu her Allah’ın günü. Neyse sevdiğim biri vardı aynı meslekten bir sene çalıştım evlenmek istedik artık annemin çocuğa dediği ilk şey kızımı ben kuru kuru vermem işi var onun her ay para yollicaksınız bana ben ne kadar istersem neye uğradığını şaşırdı eşim. Nişanı kınayı düğünü herşeyi eşime yükledi çeyizimi kendim iyi kötü bişeyler almaya çalıştım hiç bi şekilde bir kuruş çıkmadı ceplerinden sadece ablama takmışlardı diye bir bilezik aldılar onun da bir kısmını düğünden sonra ben ödedim. Düğün günümüze kadar çektirmediği kalmadı para da para kızım beleşe gitti ağlayıp duruyor yanımda bile millete kızım beleşe gitti diyordu gülerek sözde espri yapıyordu ama ben çok üzülüyordum bişey demiyordum. Çok soğudum kızlar zaten soğuktum iyice irite oldum ondan. Şu an 8 aylık hamileyim çalışamıyorum izinliyim kredi çekip ev aldık eşimle kazandığımız bize anca yetiyor. Doğumda yanıma gelecek annem (biz başka ilde yaşıyoruz eşimle) aradım otobüs biletini eşim alacak babam almasın olmaz sen o parayı bana yolla baban kendi alsın ona da bişey deme diyor. Bebeğimin her şeyini kendim aldım ordan bana bir pijama takımı bebek için minder yastık birde battaniye almış ablam parasını babamdan aldı demişti arıyor beni borcum var bebeğe minder falan aldık yolla parasını diyor. Kızlar derdim para değil benim ama o kadar değersizlik artık beni çok üzüyor bebeğime bile aldığı bir minder gözüne geliyor bu normal mi . Babamın durumu çok iyi ama oda biraz paraya düşkün anneme istediği kadar vermiyor diye sürekli tartışıyorlar ama sonuç olarak durumları bizden kat ve kat iyi. Bende evliyim çocuğum da olacak devir çok zor herşey çok pahalı para yollayamıyorum diye kötü bir evladım diye kendimi suçluyorum bazen. Ama bir elim iyi kötü üzerlerinde her oraya gittiğimde bir sürü hediyeler alıyoruz herkese anneme yine veriyoruz biraz para kardeşlerim üni okuyor arada harçlık yolluyorum elimden geldiği kadar. Ben annemden değer görmedim beni sevmedi en özel en güzel günlerimi hep onun yüzünden ağlayarak geçirdim. Öyle bir kadın için üzülmeli miyim ne olursa olsun annem o benim diyip onun dediğini yapmalı mıyım? Eşimin annesinin bana gösterdiği şevkatin çeyreğini ondan görmedim. Bazen maddi olarak çok destek olamadım onlara evlendim diye büyük suçluluk duyuyorum ama nasibim böyleymiş. Bu beni kötü bir evlat mı yapıyor sizce?
Su dogumda ana baba cagırma ısını bırakıyn ya,helekı boyle anayı.En zor sezeryanda 1 haftada kalkarsın ayaga,normal sartlarda ertesı gun yurumeye baslarsın yavas yavas.Yanı babalık ıznı var,cocuk zaten ılk 1 hafta uyur .Kendı kendınıze bakarsınız?Yanı 2 zıbının lafını yapan anne gelıp size dert olmaktan baska ıse yaramaz.Yazık degıl mı?
 
Annem babamın verdiği parayla aldığı bir minderin parasını bile arayıp istiyor o mu bana verecek . Ki ben asla ondan bir çöp bile almam zaten. Babamın bir beklentisi yok dediğim gibi onun durumu iyi. Bazen ona da kızıyorum annemi neden doyuramadı paraya ama babama da hayatı zehir etmişti her gün adamı çileden çıkarıyordu adam sesini çıkarmıyordu onun da içinden gelmiyor demek ki artık. Ablam geçen gün dolmuş param yoktu annem verdi iki gün sonra paramı verdin demiş ablama ablam da teyzemden 20 TL borç alıp vermiş anneme. Öyle bir insan benim annem işte ne yazık ki
Coculklar sıkıntı cekıyr ama babanın durumu ıyı.Evladı dolmus parasına muhtacsa yere batsın oyle durum.
 
Gelme diyemem kendi de zaten çok meraklı değil gelmeye sırf kaynanamgil demesin annen niye gelmedi diye. onun gelmesi de iyi olacak zaten Çünkü ben çocuğuma ne aldıysam o gittikten sonra kaynanamlar gelecek onlara herşeyi annem aldı diyecekmişim öyle buyurdu annem çünkü. Ben kendimi savunacak gibi olsam ona karşı deli gib çıldırıyor beddualar ediyor bende korkuyorum ana baba bedduasından o yüzden sesimi çıkarmıyorum.
Ana baba bedduasının tutması için önce analık babalık yapmak gerek. Korkmanıza lüzum yok. Size iftira atmaya kadar giden biri daha insan olamamıştır değil ki ana olacak. 🙄 Çıldırır beddua ederse ortamı terk edin , telefonda ise suratına kapatın. Bizim toplumumuzda en kolay iştir analığa babalığa veya yaşlılığa sığınmak !
 
Teşekkür ederim yorumlarınız bir nebze rahatlattı beni kötü bir evlat olmak istemiyorum belki ben yanlış yapıyorum bir yerde diye dye kendimi yiyip bitirdim ama sizler benim gibi düşünmüyormuşsunuz. Fikir aldığım için iyi oldu en azından sorunun bende olmadığını düşünüyor herkes:)
Sizde hiçbir sorun yok. Hem maddi hem psikolojik olarak sizi sömürmelerine izin vermeyin. Kimsenin!!
 
Gelme diyemem kendi de zaten çok meraklı değil gelmeye sırf kaynanamgil demesin annen niye gelmedi diye. onun gelmesi de iyi olacak zaten Çünkü ben çocuğuma ne aldıysam o gittikten sonra kaynanamlar gelecek onlara herşeyi annem aldı diyecekmişim öyle buyurdu annem çünkü. Ben kendimi savunacak gibi olsam ona karşı deli gib çıldırıyor beddualar ediyor bende korkuyorum ana baba bedduasından o yüzden sesimi çıkarmıyorum.
Haklının ve mazlumun duası tutar haksızların değil, anne baba da haksız yere beddua ederse de bu böyle.
Anneniz için asla yalan söylemeyin, siz almışsanız ben aldım deyin, bundan sonra da para göndermeyin, ki zaten ev almışsınız Allah sağlıkla huzurla oturmayı nasip etsin, bebeğiniz olacak zaten, evin borcu bebeğin masrafları derken eve giren para ancak sizlere yeter.

Kaldı ki aileniz aç değil açıkta değil, muhtaç halde değil, maddi yardım yapma zorunluluğunuz yok şu durumda.

Hamilesiniz, bu haldeyken anneniz için kendinizi üzmeyin ve hayır demeyi öğrenin.
Anne olmak evladına dilediği gibi zarar vermek değildir, siz de anne olacaksınız, gerçekten anne olmak nasıl bir şeymiş yaşayarak öğreneceksiniz, annelik annenizin olduğu gibi bir şey değil.
 
Ay gelmesin doğumuna lohusalıgını da zehir etcek şimdi. Kayınvalidenle iyiymiş aranız biraz o yardım eder biraz eşinle halledersiniz
 
Kızlar destek mesajlarınız için çok çok teşekkür ederim söylediğiniz şeyleri yapmaya çalışacam doğrusunun bu olduğunu bende biliyorum ama icraata gelince tık yok bu defa kendime olan saygımı kaybetmemek için susmayacam. her özel anımı zehir etti diyorum ama bu defa Farklı işin içinden benim yavrum var onunla en özel anımı zehir ettirmeyecem. Ben düğün videolarımı evlendikten 4 ay sonra açıp zarzor izledim çünkü o yüz ifadem o mutsuzluğumu gördükçe çok kızıyorum kendimi bu defa benim çocuğumla en özel anımı zehir edemeyecek Allah’ın izniyle o bana doğru dürüst analık yapamadı ama ben çocuğuma çok iyi bir ana olacam..
 
İyi de anneniz ihtiyacı olan muhtaç,düşkün biri degil ki,niye kendinizi suçlu hissediyorsunuz?
10 sene çalışıp kazandıklarınızı eline sayıp sonra evlenseydiniz yine isteyecekti zira kadının karakteri bu.
Üzmeyin kendinizi boş yere. Annenizi böyle kabul edip hayatınıza devam edin. Para isterse de anne çocuk gelecek biz zor yetiyoruz kusura bakma deyip geçin. Aldıklarının ,biletinin parasını istiyorsa almadaydın deyip geçin.
Sizin yumuşak karnınızı bulmuş ondan bu kadar pervasız anneniz.
 
Hayır kimseye para vermek zorunda değilsiniz.
Anneniz bakıma muhtaç bir birey olsa evet evladı olarak bakmakla yükümlü olurdunuz ama başında kocası olan ve belirli bir maddi geliri olan annenize asla bakmak zorunda değilsiniz.
Sizi dünyaya getirdiyse bakıp büyütmek onun boynunun borcu bunu asla yüzünüze vurmaya hakkı yok.
Ayrıca annenizi sıkı bir dille uyarın parasını sizden isteyeceği hediyeyi asla kabul etmeyeceğinizi söyleyin.
Bende bir anneyim düşünüyorum insan evladına bunu nasıl reva görür?

Ben elimden gelse soluduğum havayı evladıma vermek isterim...
 
Tebrik ederim , okumuşsunuz meslek sahibi olmuşsunuz ve evinizi almışsınız ailenizin desteği olmadan baskılara rağmen yapmışsınız şimdi de anne olacaksınız bu güzel zamanlarınızı zehir ettirmeyin. Ben başkasına haksızlık yapmak nasıl günah&etik dışı görülmüşse, kendine haksızlık yapmanında aynı olduğunu düşünüyorum. İnsan kendi hakkını korurken duygusal olmamalı. Bu beden bu ruh bizim ve hayat kısa. Tüm aileme maddi desteği olan biriyim bunları söylüyorum ama kolay olmadığını biliyorum. Kendimi zora sokmadan yapabilecegimi yapıyorum. Babamın kirada oturduğu evi aldım kışın babama. İçimde de hiç kalmadı ona yaptığım. Bak ben güçlüyüm başardım baba görüyormusun çığlığı sanırım. Çünkü en içte onaylanma ve sevilme isteği bu bence. Siz bu bilinçle maddi bağınızı koparamıyor olabilirsiniz. Ama önce can sonra canan 🙏🏽
 
Senı uzmek ıstemıyorum canım ama annem uc bes kurus parası gelır kendine almaz torunlarına alırdı dogdugunda eksiklerini ben dogru durust bırsey almamısımdır bıle yanı demek ıstedıgım kendınıze harcayın artık
 
Sana her ay şu kadar para yollayacam diye bir söz vermedik ben elimden geleni yaparım demiştim ki şu hamileliğime kadar yapıyordum ama izin aldıktan ve ev aldıktan sonra artık elimden bişey gelmedi izin aldım çalışmıyorum. Para değil benim derdim ama bana olan davranışları para yollayıp yollamama göre değişmesi param olsa bile içimden para yollamak gelmiyor o zaman.
Evlenen kızdan para istemek zaten başlı başına ayıp anneniz normal biri değil o yüzden vicdan azabı çekmeyin. Kim annesini gecindiriyor babası varken. Doğuma gelme deyin samimiyetle söylüyorum istemeyin onu kayınvalidenize söyleyin sevmissiniz onu hem
 
Annenize sorun bakalim o zamanında annesine ne göndermiş . Muhtemelen çalışmıyordu anneniz kocasindna para alıp mi gonderiyormus ?!?!
 
X