parasızlık

caninfistigi .!.:

Sen çok şanslısın aslında. Kendini kurtardın. Mesleğini eline aldığında istediğin her şeyi yapabileceksin merak etme. Ben mühendisim kardeşim doktor. İşe girmeden önce hayatımızda sadece iki kere deniz yüzü gördük. Bütün tatillerimiz yaşadığımız şehirde geçti. Yazlığa gidiyormuşsunuz ne güzel, bizde o yola verecek ve o yazlıkta azıcık da olsa harcayacak para yoktu. Ben pasomı evde unutup öğrenci yerine tam bilet verdiğimde ağlardım. Şimdi? Şimdi kardeşim balayına Maldivlere gitti. Ben Phukete. Sonra bir daha internetten tur bulup Pattayaya. Seneye Japonya düşünüyoruz. resmi tatillerde birleştirip Prag, Budapeşte yaptık. 30umdan sonra yapıyorum ama yapıyorum. Sen de meseleğini eline alacaksın ve bu günler geçecek. Çok çok güzel günler gelecek merak etme. Okurken öyle sıkıntılar çektik ki inan bir şişe su alamazdım bazen, bir selpak mendil için sıkıntı yaşadığımı bilirim. Bunlar geçecek. Merak etme. Derslerine asıl hem kendini hem aileni kurtar. Anneme araba aldım ev için de destek oldum. Bunlar sende de olacak.

Genişletmek için tıkla...

Arkadaşım ne güzel yazmış ya ağzına sağlık:))
Bi insanı anında optimiste çevirebilecek bi paylaşım olmuş bence atom bomba etkisinde

nilufer06 .!.:

Arkadaşım ne güzel yazmış ya ağzına sağlık:))
Bi insanı anında optimiste çevirebilecek bi paylaşım olmuş bence atom bomba etkisinde

Genişletmek için tıkla...

Ben dersaneye giderken hep ekmek arası götürürdüm. Arkadaşlarda aşağıdaki dönerciden yerlerdi. Aslında benim de yediğim ekmek arası tavuktu ama çok heves ederdim. O kadar ısrar etmiştim ki bir gün anneme. Onda da yok. Hiç unutmuyorum kızar bir şekilde başka bir şey için ayırdığı parayı verdi. Onun o kızması bana o kadar koydu ki hüngür hüngür ağladım. Şimdi o kadar ayıplıyorum ki kendimi. 18 yaşında kocaman kızdım neden yoktan anlamadım diye. Daha küçükken çarşıya çıktığımızda dondurma diye yalvarırdık. bir kepçe dondurma alacak parası varsa alırdı annem. Bazen kendi yemezdi. Ama evet hadi alalım dediğinde dünyalar bizim olurdu. Magnumların tadını hep merak ederdim. İşe girene kadar hiç yiyemedim. Ne zaman yesem zaten içim burkulurdu. Aslında çok çok daha zor durumda olanlar da var. Çöpten ekmek yiyenlerin yanında benim anlattıklarım saçma sapan kalır ama yaşarken burkuyor içini insanın.

Bütün bunların bende pozitif etkisi de var negatif de. Misal hiç de birikim yapmayı sevmem. Birikim gene biraz yapsam da kısmayı sevmiyorum. Harcamalarımızdan kısalım da ev alalım düşüncesi bile beni boğuyor. Eski günler geliyor aklıma. Dayanamıyorum. Kıyafete fazla önem vermem, metro altındaki 10 liralık t-shirtler favorimdir. Mahalle çantacılarındaki 30 liralık çantalar. Ama gezme tozmadan kısamıyorum.