
Ay aklıma bir şey geldi.
Küçükken beni parmağımı emmeye devam edersem emdiğim parmağım kopacağını söylerek korkutmuşlardı.
Senelerce parmağın kopmasını bekledim ya.
Cahillik ne kötü.
Bu bir alışkanlıktır.
İlk etapta ne amaçla ya da ne sebeple başlıyor bilmiyorum ama daha sonrasında alışkanlık haline gelince gerçekten bırakması çok zor.
Tırnak yemek gibi düşünün.
Endişeli yada korku içerisindeyken farkında olmadan el ağıza gider ve bir bakmışsın tırnakların yarısı yenmiştir.
Parmak emmekte bir yerden sonra o hale geliyor.
Farkında olmuyorsun.
Uykuya geçmek için ihtiyaç duyduğun bir şey haline geliyor.
Zamanla bırakılıyor ama ne kadar zaman bilemiyorum.