- Konu Sahibi sensiz_olmazki
- #21
O kadin cocugunun mutlulugunu isteseydi sana da iyi davranirdi o yuzden aldiris etme cocugunu dusunmeyen seni hic dusunmez esinin dedigi gibi saygiyi bozma yeter kadini sevmek zorunda degilsin
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Patavatsiz Kayinvalide sorunu
- Konu Sahibi sensiz_olmazki
- Başlangıç Tarihi
- 17 Nisan 2012
- 1.896
- 2.559
- 358
- Konu Sahibi sensiz_olmazki
- #22
çocuk büyüdükçe bu gıcık olmalarınız azalacak, tecrübeyle sabit.
ben de doğum yapana kadar kayınvalidemle bırakın tartışmayı, gönül bile koymamıştım ama bebek olunca bi haller oldu ona da, (ay daha bebek olmadan, son gece başladı hangimiz doğum yapıyoruz karıştırıyordum dokuz doğurdu resmen, sizinkinin tersine bütün gece tepemde dikilip "anneni ara, arasana anneni, anneni ara gelsin" dedi. her seferinde doğuma daha çok zaman olduğunu, annemi aramamın bir anlamı olmayacağını boş yere kadını telaşlandırmak istemediğimi ve son gece en azından şöyle bir rahat uyumak istediğimi söyledim (uyuyamadım) bir de aslında "sen niye geldin ki evine git" demek istedim ama diyemedim
)
ilk zamanlar lohusa psikolojisi ne kadar sinir oluyordum anlatamam.
yatılı kalsaydı kavga çıkardı o yüzden eve geldiğim ilk günün gecesi herkesi kibarca evine yolladım. annem de kayınvalidem de bir gece bile kalmadılar. benimki normal doğumdu fiziksel olarak zorlamadı.
şimdi kızım 3,5 yaşında, her zaman değil arada sırada kızımı çok şımarttığında bozuluyorum artık ve söylüyorum da bozulduğum şeyleri, içime atmıyorum. ama bebeğin ilk aylarındaki gibi sürekli bir gıcık olma durumum yok. şimdi Allah var sizin kayınvalideniz gibi sert laflar etmezdi, çocuk bakımıma da karışamazdı ama öyle melankolik severdi ki çocuğu, bebeğim bana gelse, bana gülse resmen bozulurdu.
zamanla herşey oturacak, şimdi inanın iyi ki var diyorum çünkü kızım bazen beni çok zorluyor, babaannesine iyice alıştı, götürüyorum bazen gece orada kalıyor.
benim kayınvalidem de biraz düşünmeden konuşan biridir. annemin tam zıttı olduğu için bir türlü alışamadım bu huyuna ama hoşgörmeye çalışıyorum, çok zor bir hayat yaşamış bu halini ona dayandırdığımda kendime kızıyorum hatta "ne var alınacak?" diye.
herşey zamanla düzelecek, siz içinizde büyütmeyin, düşünmemeye görmezden gelmeye çalışın.
siz bozuldukça o daha çok üstünüze gelir.
ben de doğum yapana kadar kayınvalidemle bırakın tartışmayı, gönül bile koymamıştım ama bebek olunca bi haller oldu ona da, (ay daha bebek olmadan, son gece başladı hangimiz doğum yapıyoruz karıştırıyordum dokuz doğurdu resmen, sizinkinin tersine bütün gece tepemde dikilip "anneni ara, arasana anneni, anneni ara gelsin" dedi. her seferinde doğuma daha çok zaman olduğunu, annemi aramamın bir anlamı olmayacağını boş yere kadını telaşlandırmak istemediğimi ve son gece en azından şöyle bir rahat uyumak istediğimi söyledim (uyuyamadım) bir de aslında "sen niye geldin ki evine git" demek istedim ama diyemedim
)ilk zamanlar lohusa psikolojisi ne kadar sinir oluyordum anlatamam.
yatılı kalsaydı kavga çıkardı o yüzden eve geldiğim ilk günün gecesi herkesi kibarca evine yolladım. annem de kayınvalidem de bir gece bile kalmadılar. benimki normal doğumdu fiziksel olarak zorlamadı.
şimdi kızım 3,5 yaşında, her zaman değil arada sırada kızımı çok şımarttığında bozuluyorum artık ve söylüyorum da bozulduğum şeyleri, içime atmıyorum. ama bebeğin ilk aylarındaki gibi sürekli bir gıcık olma durumum yok. şimdi Allah var sizin kayınvalideniz gibi sert laflar etmezdi, çocuk bakımıma da karışamazdı ama öyle melankolik severdi ki çocuğu, bebeğim bana gelse, bana gülse resmen bozulurdu.
zamanla herşey oturacak, şimdi inanın iyi ki var diyorum çünkü kızım bazen beni çok zorluyor, babaannesine iyice alıştı, götürüyorum bazen gece orada kalıyor.
benim kayınvalidem de biraz düşünmeden konuşan biridir. annemin tam zıttı olduğu için bir türlü alışamadım bu huyuna ama hoşgörmeye çalışıyorum, çok zor bir hayat yaşamış bu halini ona dayandırdığımda kendime kızıyorum hatta "ne var alınacak?" diye.
herşey zamanla düzelecek, siz içinizde büyütmeyin, düşünmemeye görmezden gelmeye çalışın.
siz bozuldukça o daha çok üstünüze gelir.
- 10 Şubat 2012
- 471
- 865
- 323
- Konu Sahibi sensiz_olmazki
- #23
Ya zaten cok vicdan yapiyirum.ama inanin elimde degil artik.bzim eve gelir gelmez benim modum degisiyo.mutsuz oluyirum.yuzum gulmuyo.acaba simdi ne soyleyecek de bozulurum diye konusmak dahi istemiyirum.ins dedigin gibi olur sonunda.yasli da biri..bisey olursa da cok vicdan azabu cekerim biliyorum.çocuk büyüdükçe bu gıcık olmalarınız azalacak, tecrübeyle sabit.
ben de doğum yapana kadar kayınvalidemle bırakın tartışmayı, gönül bile koymamıştım ama bebek olunca bi haller oldu ona da, (ay daha bebek olmadan, son gece başladı hangimiz doğum yapıyoruz karıştırıyordum dokuz doğurdu resmen, sizinkinin tersine bütün gece tepemde dikilip "anneni ara, arasana anneni, anneni ara gelsin" dedi. her seferinde doğuma daha çok zaman olduğunu, annemi aramamın bir anlamı olmayacağını boş yere kadını telaşlandırmak istemediğimi ve son gece en azından şöyle bir rahat uyumak istediğimi söyledim (uyuyamadım) bir de aslında "sen niye geldin ki evine git" demek istedim ama diyemedim
ilk zamanlar lohusa psikolojisi ne kadar sinir oluyordum anlatamam.
yatılı kalsaydı kavga çıkardı o yüzden eve geldiğim ilk günün gecesi herkesi kibarca evine yolladım. annem de kayınvalidem de bir gece bile kalmadılar. benimki normal doğumdu fiziksel olarak zorlamadı.
şimdi kızım 3,5 yaşında, her zaman değil arada sırada kızımı çok şımarttığında bozuluyorum artık ve söylüyorum da bozulduğum şeyleri, içime atmıyorum. ama bebeğin ilk aylarındaki gibi sürekli bir gıcık olma durumum yok. şimdi Allah var sizin kayınvalideniz gibi sert laflar etmezdi, çocuk bakımıma da karışamazdı ama öyle melankolik severdi ki çocuğu, bebeğim bana gelse, bana gülse resmen bozulurdu.
zamanla herşey oturacak, şimdi inanın iyi ki var diyorum çünkü kızım bazen beni çok zorluyor, babaannesine iyice alıştı, götürüyorum bazen gece orada kalıyor.
benim kayınvalidem de biraz düşünmeden konuşan biridir. annemin tam zıttı olduğu için bir türlü alışamadım bu huyuna ama hoşgörmeye çalışıyorum, çok zor bir hayat yaşamış bu halini ona dayandırdığımda kendime kızıyorum hatta "ne var alınacak?" diye.
herşey zamanla düzelecek, siz içinizde büyütmeyin, düşünmemeye görmezden gelmeye çalışın.
siz bozuldukça o daha çok üstünüze gelir.
- 10 Şubat 2012
- 471
- 865
- 323
- Konu Sahibi sensiz_olmazki
- #24
Simdi aslinda bi de su var.k.v dun gitti ama biz pztsiden beri esimle kusuz .meyve tabagi hazirladim o gun.onuu getirdim.sonrda herkese tabak getircem.kv ben getiriyim tabaklari dedi.ben de tamam istiyosan masabin ustunren alabilirsin dedim.benimde kv bi huyu daha var gicik .bi isi o yaparken sen dur ben yapiyin falan dersen cekil cekol birak bieak der.ben de hic ustelemem o yuzden.e o getiyim mi deyince hic usteldmedim.esimde niye getirmedin dedi.bende boyle boyle dedim.benimki bana kustu.gitti bi annesine cay getirdi bi kendisine.anne gel ekler yiyelim diyi sanki ben yokun .ya onceki kv ye konusmalarimdan dolayi doldu ondan konusmuyo.yaa da beni yanlis anladi. Neyse sonuc da bana haksiz yere kus su anda ve yaptigi cok yanlis.o yuzden barismiycam da bi sure esimle
- 10 Ekim 2014
- 32.825
- 147.860
- 798
- Konu Sahibi sensiz_olmazki
- #25
Başlarım saygısına. Kadın her lafı söylesin, her şeyi yapsın sen saygı göster gostermiyorsan terbiyesizsin, esini sevmiyorsun olur zaten.
Yaşından dolayı veya esinin annesi diye kendini bisey sanıp böyle eziyet olmasina karsi saygi göstermek zorunda oldugunu dusunmuyorum.
Bunlar karsilikli olacak şeyler ve karsidaki bile isteye ve israrla terbiyesizlik yapmaya devam ederken saygili olmaya calismak, huzurumuz kaçmasın diye susmak, eş sevgisi değil aptalca biseyden ibarettir.
Cok sevdiginiz esleriniz, sizin onu sevdiğiniz kadar sizi sevse böyle şeylere susacaksın, saygi gosterceksin demez.
Yaşından dolayı veya esinin annesi diye kendini bisey sanıp böyle eziyet olmasina karsi saygi göstermek zorunda oldugunu dusunmuyorum.
Bunlar karsilikli olacak şeyler ve karsidaki bile isteye ve israrla terbiyesizlik yapmaya devam ederken saygili olmaya calismak, huzurumuz kaçmasın diye susmak, eş sevgisi değil aptalca biseyden ibarettir.
Cok sevdiginiz esleriniz, sizin onu sevdiğiniz kadar sizi sevse böyle şeylere susacaksın, saygi gosterceksin demez.