biz bayanlar daha duygusalız,bağlanırız kopmayız,acı çekeriz.ama hep kendimize ederiz :)
yalnız değilsin tabiiki bizde geçtik oralardan,herzaman beraberiz,dr un ilaç veriyorsa aksatma derim ben bu hatayı da yaptım.
çok teşekkür ederim.yalnız değilim duygusu çok iyi geliyor bana.düzenli görüştüğüm bir psikoloğum var.bu aralar belki daha sık gitmeliyim:)
Senden baska kmse de seni mutlu edemez. Sen kendnde bitireceksn herseyi...
İstemek onemliiii... mutlu olacagina inan vee isteee
eşim benim ciddi anlamda ikinci ilişkimdi. bunu kendime bile pek söylemem aslında -yanlış anlamayın eşim biliyor ondan önce de sevgili(ler)im olduğunu- çünkü ilkini yaşanmamış sayıyorum. kendimi böyle inandırdım, çünkü o ilişki olmamalıydı. tıpkı sizin anlattığınız gibiydi her şey. hep itildim kakıldım, yalanlar üstüne kurmuşum her şeyi sonradan öğrendim, çok yıprandım. ayrılmayı ben istedim ama bunu atlatabileceğime hiç inancım yoktu, kendime güvenim kalmamıştı ve asla ayağa kalkamayacağımı düşünüyordum.
yavaş yavaş toparladım, zaman aldı ama o sene bahar geldiğinde kendimi bambaşka hissediyordum, yüzüm gülüyordu, insanlarla iletişim kurmaya başladım tekrar, sonra ufak flörtlerim bile oldu eşimle tanışana kadar ki eşimle tanışmamla o ilişkinin bitişi arasında 2 buçuk sene var.
bunları yaşadığımda çok da küçüktüm bu arada 20-22 yaşlarım arasıydı. en güzel yıllarım gözyaşlarıyla geçti. daha önce bir yere yazmıştım hakkımı helal etmediğim biri var diye işte o ta kendisi bu hikayenin kahramanının. çünkü ben kötü hiç bir şey yapmadım, sevmediyse ayrılsaydı da bana bu eziyetleri etmeseydi. şimdi ne nefretim var ne başka bir duygum sadece o halim aklıma geldikçe kendime üzülüyorum.
geçecek sizinki de, kanatacak mutlaka ama kabuk bağlayacak yaralarınız. hem siz benim o halime kıyasla koca kadınsınız :) tecrübesiz, saf, salak o kız değilsiniz :)
şu an ben de 30 yaşındayım ve hayata bambaşka gözlerle bakıyorum sizi de güzel günler bekliyordur elbet biraz sabredin ve kangreni kesip atın. iyileşmesi için şans tanımayın çünkü iyileşmediği gibi tüm vücudu zehirleyecektir unutmayın :)
eşim benim ciddi anlamda ikinci ilişkimdi. bunu kendime bile pek söylemem aslında -yanlış anlamayın eşim biliyor ondan önce de sevgili(ler)im olduğunu- çünkü ilkini yaşanmamış sayıyorum. kendimi böyle inandırdım, çünkü o ilişki olmamalıydı. tıpkı sizin anlattığınız gibiydi her şey. hep itildim kakıldım, yalanlar üstüne kurmuşum her şeyi sonradan öğrendim, çok yıprandım. ayrılmayı ben istedim ama bunu atlatabileceğime hiç inancım yoktu, kendime güvenim kalmamıştı ve asla ayağa kalkamayacağımı düşünüyordum.
yavaş yavaş toparladım, zaman aldı ama o sene bahar geldiğinde kendimi bambaşka hissediyordum, yüzüm gülüyordu, insanlarla iletişim kurmaya başladım tekrar, sonra ufak flörtlerim bile oldu eşimle tanışana kadar ki eşimle tanışmamla o ilişkinin bitişi arasında 2 buçuk sene var.
bunları yaşadığımda çok da küçüktüm bu arada 20-22 yaşlarım arasıydı. en güzel yıllarım gözyaşlarıyla geçti. daha önce bir yere yazmıştım hakkımı helal etmediğim biri var diye işte o ta kendisi bu hikayenin kahramanının. çünkü ben kötü hiç bir şey yapmadım, sevmediyse ayrılsaydı da bana bu eziyetleri etmeseydi. şimdi ne nefretim var ne başka bir duygum sadece o halim aklıma geldikçe kendime üzülüyorum.
geçecek sizinki de, kanatacak mutlaka ama kabuk bağlayacak yaralarınız. hem siz benim o halime kıyasla koca kadınsınız :) tecrübesiz, saf, salak o kız değilsiniz :)
şu an ben de 30 yaşındayım ve hayata bambaşka gözlerle bakıyorum sizi de güzel günler bekliyordur elbet biraz sabredin ve kangreni kesip atın. iyileşmesi için şans tanımayın çünkü iyileşmediği gibi tüm vücudu zehirleyecektir unutmayın :)
İnsan nelere alışmıyor
Unutmak zor kabul ediyorum, ama senin durumunda birisinin de unutmaktan başka çaresi yok.
Hakkında hayırlısı olsun, kendi değerinin farkına vardığın an kafanda bitecek zaten o insan.
Yasadiklarin o kadar tanidikki..
1,5 yil bende ayni iskenceye maruz kaldim. Planli ve programli bi sekilde tek bi kisi tarafindan ozguvenim, ozsaygim alasagi edildi. Etrafimda kimse kalmadi, kendimi basit, ucuz, 3. Sinif insan hissedip ona tasma ile baglanmiscasina bagimli hale geldim.
Ben benlikten, hatta insanliktan cikmistim.. Haftanin 6 gunu mesai tutar gibi mutsuz ve aglardim.. Ustelik birde nisanlandim..
Sozde cok emek verdim, cile cektim ya kopamadim:) nisan evresinde sukur ailem vardi da neyin ne oldugunu gordum. Hos yine ben ayrilmadim ama geri de donmedim..
Simdi yeniden, kullerimden dogdum. Cok degil 1ayda toparladim..
Zaten cok guclu ve asiri ozguvenli bi kizdim. Zaten tek amac bu ozguveni yikmakti ya:))
Kisilik olarak guclu bi kizsan emin ol digerlerine nazaran cok daha cabuk toparlanirsin. Vok yakinda ozgurlugu yeniden tanir ve seversin inan sukredersin ayrildgina uzulmek surda durdun:)
İcinden atabilmenin tek yolu kendinle barisman. Bu yuzden yaptigin aptalliklarin ve rezilliklerin icin kendini suclamayi birak. Sevdin ve iliskin icin yaptin oyle degil mi? Karsindaki kiymet bilmedi, onun icin kendinden bile vazgecebilecegini gormedi. Naparsin, kismet.. Kiymet bilen birileri emin ol bekliyo bi yerlerde. O yuzden hiiic pisman olma, kendini suclama yaptiklarindan oturu..
Be sunuda unutma. İlahi adalet diye bi sey var.. Sen onu kendinden cikar, allaha havale et. Kin bile tutmak icin his beslemene degmez.. Allah gordu de, dusunme..
Benim eski celladim simdi acinacak halde. Seninkide olacak..
2 senelik ilişkim vardı .. Herkes yapma etme desede onun gerçek yüzünü anlatsalarda ben hepsine herşeye tıkamıştım kulaklarımı. Onun sevgisini ilgisini biraz olsun kazanmak için yapmadığım kalmadı. Sanki bu ilişkide ben erkek o kızdı. 2. kişi oldum sabrettim hakaret etti sustum paramı yedi iyi niyetli davrandım yeri geldi tokat yedim yine de vazgeçemedim ondan. Nasıl sevebilirim böyle birini diyordum ama vazgeçemiyordum. Yinede bana en huzurlu yer onun yanı sanıyordum. Ahh yazık harcadığım zamana.. Ama insan yaşamadan öğrenemiyor ne yazık ki. Gerçekti kötü bir hastalık gibiydi. Sonra ne oldu bilmiyorum bıktım ve ben bıraktım onu. O gün milad oldu hayatıma. Ve şükrediyorum bu kadarla kurtulduguma.. Artık daha iyiyim daha mutluyum.. Üzülme sakın düşünme onu .. Böyle bir kişilikten asla yarar gelmez.. Zaman gerekecek belki ama insan biraz olsun sakinleştiğinde onsuz hayatın çok daha iyi geldiğini farkettiğinde unutuyor her şeyi ..
yaşadıklarınız benimle paylaştığınız için çok teşekkürler.ne halde olduğumu en iyi siz anlarsınız.insanın özgüveni kırıldıkça nasıl da sıkışıp kaldığını,adım atamaz hale geldiğini en iyi siz anlarsınız belki de.güzel günler umarım gelir çünkü ben içinde kötülük olmayan bir insandım.ilişkimde hatalar yaptım,melek de değildim tabii ama bu kadarını hak edecek biri de değildim.onun pişman olduğuna tanık olmak isterdim belki,belki onu bile istemem bilmiyorum.sadece uzak dursun benden.ben de kendimi toplayayım ve yeni bir hayat kurabileyim.
Kendine yapacagin en buyuk kotuluk ona karsi iyi kotu herhangi bir his beslemeye dewam etmek olur. Hirs, kin, intikam, pismanlik vs. Dahil. İyi kotu zihninde kalmasina izin verme, yoksa inan unutamazsin. Sal ipini gitsin..
hayatımın en kötü günlerinden birini yaşıyorum bir yandan da yeni bir hayatın arifesindeyim.aklım darmadağın,yerde miyim gökte miyim bilmiyorum,ağlamaktan işim şişti.benim ismim duygu,kendi ellerimle bir canavar yarattım ve o canavar bugün beni darmadağın etti.nasıl anlatsam bilmiyorum.birileri bana geçecek,iyi olacaksın desin istiyorum.
iki yıllık bir iişkim vardı.çok hızlı başladı, tanışır tanışmaz bir ilişkinin içinde bulduk kendimizi.gittiğim yol; yol değilmiş bilemedim.tek tek indirdim kalkanlarımı.şimdi keşke tanıştığımız güne dönsem ve onunla buluşmaya hiç gitmesem diyorum.başta temkinli yaklaştım ama sonra aşık oldum.içimden bir ses hep yanlış olduğunu söyledi,içim hiç huzur bulmadı,aldırmadım devam ettim.çok kavga ettik,çok ayrıldık barıştık ama sinsi sinsi bütün hayatımı kapladı.çok hastalıklı bir şeye dönüştü.o bana hakaret ettikçe ben ona daha çok bağlandım.hastalıklı bir ilişkinin tarafı oldum.onun aşağılamalarına bahane bulmak için kendimi suçladım.beni beğensin, beni onaylasın diye kendimi parçaladım.onu kazandığımı düşündüğüm anlar oldu ama her seferinde yerin dibine soktu beni.hep hayal kırıklığı...
insan kaçıp kendini kurtarmaz mı?yapamadım.öyle kızıyorum ki kendime. beni sevmediğini iliklerime kadar hissettim de gidemedim.öyle aciz,öyle aşık.bir bir södürdü içimdeki ışıkları. güvensiz korkak huzursuz bi kadına dönüştüm. aynaya baktığımda gördüğümden nefret eder oldum,beceriksiz,yetersiz hissettim kendimi
bugün yine git dedi bana, yazarken utanıyorum artık.tamam dedim.pes ettim.anlatamıyorum belki; bilmiyorum. o kadar kötü hissediyorum ki kendimi.ayrılmak değil de kendime ettiklerim mahvediyor beni.
tekrar ayağa kalkabilecek miyim?kendi yüzüme bakabilecek miyim?
sanırım biraz desteğe ihityacım var.
Ah canım, olur bazen böyle şeyler. "Bunu asla yapmam" deriz bazen ya da "Şu olsa aynen böyle yaparım" . Bile bile hata yapar mı insan, bile bile ateşe atar mı kendini? Şunca ömrümde öğrendiğim en derin bilgidir ki... her şey mümkündür. Hayat bazen kontrol edemediğimiz bir rüya gibi olur. Ben kaderin sadece karşımıza çıkanları değil, duygu ve düşüncelerimizi bile etkilediğini düşünüyorum. Mesela yıllarca hiçbir özel duygu beslemediğim bir kişiye birdenbire aşık olmuştum bir süre. Nasıl olur? Oldu valla :) Görmem, öğrenmem, çekmem, aşmam gereken şeyler varmış, kişisel olgunluk yaşamadan edinilemiyormuş. Önemli olan olaya bu açıdan bakman. Hayat bir denemeler, sınavlar bütünüdür. Bir çok olay yaşayacağız ve elimizden gelen en iyi en dürüst şekilde üstesinden geleceğiz.
Tabii ki geçecek, neler geçmiyor. Şu an oturup yaşadıklarının sana neler öğrettiğini yaz bir kenara. Unutma SEN ÇOK DEĞERLİSİN. Bu değer bilmez kişiye yaptıklarını, o enerjini, gerçekten hakeden insanlara yöneltmelisin. Şu an göremiyor olabilirsin, ama seni sevenler var, ailen var, bir güler yüze hasret yaşlılar, hastalar var, annesiz babasız çocuklar var.
Silkelen ve kendine gel. İlk aşamada çok zor geliyorsa muhakkak bir uzman yardımı al, hayatını baştan çiz, köklü değişiklikler yap. Hayatta ve sağlıklı olduğumuz sürece her zaman yenilenecek güce sahibiz unutma.
Linkteki şarkı sana hediyem
candan erçetin elbette | İzlesene.com Video
şunu da ekleyeyim sonunda sizin gibi mutlu olmak,değer gördüğüm,sevildiğim bir ilişkinin içinde olmak şahane olurdu.mutluluğunuz daim olsun
çok teşekkür ederim.yalnız değilim duygusu çok iyi geliyor bana.düzenli görüştüğüm bir psikoloğum var.bu aralar belki daha sık gitmeliyim:)
geçen hafta hayatımda ilk defa bir fal baktırdım bi kafede.bakan çocuk bana frijidleşmişsin dedi.içimden güldüm ve aklımdan şu cümle geçti;''eee çok normal aldığım yaralardan sonra ne olacaktım ya başka?''erkeklerden ne kadar soğuduğumu elin adamı bile fark etti.ama asıl kızgınlığım kendime.neden beni üzmelerine izin verdim?neden aklımı kullanamadım?neden gereksiz fedakarlıklar yaptım?neden duygularıma çok kapılıyorum?neden çekip gitmem gerekirken gidemedim?neden kendimden çok sevdiğim kişiyi düşünüyorum?bu nedenler sor sor bitmez...o dediğin sendroma mı yakalandım acaba?ya da yaşım ilerledikçe ve yaralarımın biri iyileşmeden yenisi açıldıkça ben bağımlı bir kişilik mi geliştirdim?sorum şu;psikoloğun faydasını görüyor musun??ayda kaç kez gidiyorsun?tavsiye eder misin?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?