• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

paylaşmaya ihiyacım var...

elbette ayağa kalkacaksınız, şurada tüm kadınlar geçmişimize bir dönüp baksak en saf en masum hallerimizle kendimizi emanet edip acımasızca harcandığımız ve yıpratıldığımız bir ilişki anımsayabiliriz. lanet gibi, kabus gibi. hepimizin böyle bir yarası irili ufaklı elbette oldu hayatı boyunca. hepimizin kalkanlarını indirdiğinde acıdan başka bir şey tatmadığı ilişkiler oldu. inanın bana yalnız değilsiniz. hepimizden birisiniz sadece :)

ileride sevilmeyi hakedecek birileri çıkacak karşınıza, sırf sizi seviyor diye değil de kalbinizi deli gibi attırdığı için seveceksiniz onu. elini uzatacak tutacaksınız, size sarılacak hiç korkmayacaksınız. içiniz diyecek ki "evet, ne huzurlu", kalkanlarınızı yine yavaş yavaş indireceksiniz ama sizi sarmalamaktan başka hiçbir şey yapmayacak.

inanın böyle birileri sizi her zaman bekliyor hayatta ve hiçbir acı aynı kalmıyor. karşı koysanız bile yarın bugünden iyi olacaksınız.
 
psikomarmelat .!.:
Yıllardır kahve falı bakarız ,FRİJİDİTE nin nasıl gözüktügünü bilemedik:))
boş atmış dolu tutmuş da ,bu konuyla ne işi varmış ?
senin falcı çok tehlikeli sularda yüzüyormuş...
Genişletmek için tıkla...

:)))canım çocuk çok enteresan bi çocuk.aynı anda hem tarot hem kahve falı baktı.söyledikleri de tuttu hep.enteresan.aynı gün başka bi arkadaşımı götürdüm.ne yaşadıysa hepsini bilmiş.amaan çok inanmamak lazım tabi..Allah bilir geleceği.
 
neroli .!.:
:)))canım çocuk çok enteresan bi çocuk.aynı anda hem tarot hem kahve falı baktı.söyledikleri de tuttu hep.enteresan.aynı gün başka bi arkadaşımı götürdüm.ne yaşadıysa hepsini bilmiş.amaan çok inanmamak lazım tabi..Allah bilir geleceği.
Genişletmek için tıkla...

o tarz kişiler fal bakmıyor biliyorsun degil mi? iyi saatte olsunlarla haşır neşir kişiler.neyse forumda yasak ve ben cok tırsıyorum bu tarz falcı arkadaslardan.eve onlardan bir kaç tane alıp dönmek var...tövbe tövbe...Allah a emanet olun:))
 
psikomarmelat .!.:
o tarz kişiler fal bakmıyor biliyorsun degil mi? iyi saatte olsunlarla haşır neşir kişiler.neyse forumda yasak ve ben cok tırsıyorum bu tarz falcı arkadaslardan.eve onlardan bir kaç tane alıp dönmek var...tövbe tövbe...Allah a emanet olun:))
Genişletmek için tıkla...

ayyy ciddi misin?ya ben fena oldum şimdi.demee.yalnızım zaten anksiyetem var.
 
neroli .!.:
ayyy ciddi misin?ya ben fena oldum şimdi.demee.yalnızım zaten anksiyetem var.
Genişletmek için tıkla...

yok yok korkma ama bi daha gitme arkadasım yaa...ben tırsıyorum zaten tipleri bile degişik oluyo...selamün kavlen ....korkuttuysam özür dilerim...üzüldüm şimdi...
 
neroli .!.:
geçen hafta hayatımda ilk defa bir fal baktırdım bi kafede.bakan çocuk bana frijidleşmişsin dedi.içimden güldüm ve aklımdan şu cümle geçti;''eee çok normal aldığım yaralardan sonra ne olacaktım ya başka?''erkeklerden ne kadar soğuduğumu elin adamı bile fark etti.ama asıl kızgınlığım kendime.neden beni üzmelerine izin verdim?neden aklımı kullanamadım?neden gereksiz fedakarlıklar yaptım?neden duygularıma çok kapılıyorum?neden çekip gitmem gerekirken gidemedim?neden kendimden çok sevdiğim kişiyi düşünüyorum?bu nedenler sor sor bitmez...o dediğin sendroma mı yakalandım acaba?ya da yaşım ilerledikçe ve yaralarımın biri iyileşmeden yenisi açıldıkça ben bağımlı bir kişilik mi geliştirdim?sorum şu;psikoloğun faydasını görüyor musun??ayda kaç kez gidiyorsun?tavsiye eder misin?
Genişletmek için tıkla...

iki haftada bir görüşüyorum şu an psikoloğumla.aslında farketmeden bu ilişkiyi hayatımdan çıkarma konusunda bana güç vermiş.ben kendimi ayrılsak da hep ona dönmeye mahkum gibi hissediyordum.ayrılsak da gerçek ayrılık gibi gelmiyordu birbirimize döneceğimizi biliyordum.şu an bu konuda netim en azından.bunda da psikoloğumun elbette faydası olduğunu düşünüyorum.bu adama artık hayatımda yer yok.psikologla görüşmenizi tavsiye ederim,insanın kendini tanımasına ve daha sağlıklı düşünmesine yardım ediyor
 
lovelybee .!.:
elbette ayağa kalkacaksınız, şurada tüm kadınlar geçmişimize bir dönüp baksak en saf en masum hallerimizle kendimizi emanet edip acımasızca harcandığımız ve yıpratıldığımız bir ilişki anımsayabiliriz. lanet gibi, kabus gibi. hepimizin böyle bir yarası irili ufaklı elbette oldu hayatı boyunca. hepimizin kalkanlarını indirdiğinde acıdan başka bir şey tatmadığı ilişkiler oldu. inanın bana yalnız değilsiniz. hepimizden birisiniz sadece :)

ileride sevilmeyi hakedecek birileri çıkacak karşınıza, sırf sizi seviyor diye değil de kalbinizi deli gibi attırdığı için seveceksiniz onu. elini uzatacak tutacaksınız, size sarılacak hiç korkmayacaksınız. içiniz diyecek ki "evet, ne huzurlu", kalkanlarınızı yine yavaş yavaş indireceksiniz ama sizi sarmalamaktan başka hiçbir şey yapmayacak.

inanın böyle birileri sizi her zaman bekliyor hayatta ve hiçbir acı aynı kalmıyor. karşı koysanız bile yarın bugünden iyi olacaksınız.
Genişletmek için tıkla...

merhaba,sizin yaptığınız yorumları hep çok sevmişimdir.benim ona teslimiyetim şimdi bir utanca dönüştü.bana yaptıklarını yapmasına izin vermiş olmak,ben izin vermesem bana bunu yapamayacağını bilmek beni üzüyor.sanki suç ortaklığı yapmışım gibi ona.keşke bu kadar aptalca bağlanmasaydım ve kendi değerimi yok etmeseydim.erkekler geliyor ve gidiyor sonunda insan kendiyle kalıyor.şimdi kendime bakıyorum ve diyorum duygu ne uğruna bu hale geldin.bir hiç.koskoca bir hiç.elbette alınacak yeni dersler vardır.bu tecrübe sonradan belki işime bile yarar ama kalbim bir daha sevebilirmiş gibi gelmiyor.yaşlı ve yorgun hissediyorum kendimi,alabildiğince çirkin.iyileşmeye direnmemem lazım biliyorum.gün be gün daha iyi hissedeceğim kendimi ama şu ilk gün dünya korkutucu bir yer benim için ve ben sanki hiçbir şeyi bilmeyen bir çocuğum.iyi günler kapıda biliyorum ve ben umarım kapıyı açacak gücü en kısa zamanda bulurum kendimde
 
ona bağlılığınızın, vazgeçememenizin bir nedeni olmalı
belki ebeveyn sevgisi eksikliği,
belki başka bir şey.
bilmiyorum belkide tamamen alışkanlık.
 
Nihil .!.:
ona bağlılığınızın, vazgeçememenizin bir nedeni olmalı
belki ebeveyn sevgisi eksikliği,
belki başka bir şey.
bilmiyorum belkide tamamen alışkanlık.
Genişletmek için tıkla...

aksine beni çok seven sağlıklı bir ailem var,yaş gelmiş 31e hala gözümün içine bakarlar.bir sorun olduğunun ben de farkındayım.bu normal değil.benim gibi istismarcı ilişkiler yaşayan kadınlar bunu yapan kişiye sağlıksız bir şekilde bağlanıyorlar.ya da belki de başarısızlığı kabul edemedim.yürüsün istedim bu ilişki sakat da olsa.belki yalnız kalmaktan korktum bu ilişki beni için için yalnızlaştırsa da.bir şeyler doğru değildi en başından hissettim.sebebi bulmak benim için önemli bu konuda düşünüyorum inanın.
 
sende yoğun bir anlam ifade ediyor olmalı :/

bir yerde okumuştum rehinenin rehin alan kişiye olan bağlılığı, aşkı
stockholm sendromu diye geçiyordu sanırım.
insan kendini kısıtlayana acı verene neden bağlanır ?
bu psikolojiye çok uzak olmadığımdan kendime de soruyorum bunu.
 
Nihil .!.:
sende yoğun bir anlam ifade ediyor olmalı :/

bir yerde okumuştum rehinenin rehin alan kişiye olan bağlılığı, aşkı
stockholm sendromu diye geçiyordu sanırım.
insan kendini kısıtlayana acı verene neden bağlanır ?
bu psikolojiye çok uzak olmadığımdan kendime de soruyorum bunu.
Genişletmek için tıkla...

bunu ben de çok sordum kendime.hiç bir mantığı yok gibi görünüyor.bir kaç fikrim var.bir kere insan kötü muameleye maruz kaldığında,far görmüş tavşan gibi kalakalıyor.gerçeği olduğu haliyle kabul etmek acı verdiği için çarpıtmalar başlıyor. ben şunu yapmasaydım o da bana öyle demezdi,aslında beni seviyor gibi.sonra karşınızdakini bırakıp kendinize yüklenmeye başlıyorsunuz. o melek oluyor,yaptığı her şeye itinayla bahane buluyorsunuz.ama bu kısıtlayıcı ilişkide kendinizi de kaybetmeye başlıyorsunuz.ben kimim,aslında ne istiyorum gibi sorular kayboluyor.hakikaten çok değersiz olmalıyım tipi düşünceler geliyor.ben bununla baş etmeye çalışırken ruh sağlığım bozuldu.depresyona zaten eğilimli bir insandım.ağlama krizleri,öfke atakları geçirmeye başladım.bunlar bana kendimi daha da suçlu hissettirdi.onunla çarpık bir gerçeklik kurdum.onun dışındaki kimsenin takdiri önemli gelmemeye başladı.onu kazanmak bana kaybettiklerimi geri getirecekmiş gibi ama sonu öyle olmadı tabii.sonunda gerçek dünyaya döndüm.
 
şimdi okudum psikoloğa gidiyormuşsun zaten
bir müddettir bende terapi alıyorum
kendim için yaptığım en iyi şey bu.
kendini anlamak tanımak uzun, sarsıcı sancılı bir süreç ama anladıkça hafifliyorsun
acıyı yaşayarak rahatlıyorsun
sanki insanın kendi kendine rehin-rehine ilişkisi yaşatması gibi
acı yaşatarak kendini rehin almak, yaşayarak kendinin rehinesi olmak gibi
amma paradoks oldu :)
 
dygnyn .!.:
hayatımın en kötü günlerinden birini yaşıyorum bir yandan da yeni bir hayatın arifesindeyim.aklım darmadağın,yerde miyim gökte miyim bilmiyorum,ağlamaktan işim şişti.benim ismim duygu,kendi ellerimle bir canavar yarattım ve o canavar bugün beni darmadağın etti.nasıl anlatsam bilmiyorum.birileri bana geçecek,iyi olacaksın desin istiyorum.
iki yıllık bir iişkim vardı.çok hızlı başladı, tanışır tanışmaz bir ilişkinin içinde bulduk kendimizi.gittiğim yol; yol değilmiş bilemedim.tek tek indirdim kalkanlarımı.şimdi keşke tanıştığımız güne dönsem ve onunla buluşmaya hiç gitmesem diyorum.başta temkinli yaklaştım ama sonra aşık oldum.içimden bir ses hep yanlış olduğunu söyledi,içim hiç huzur bulmadı,aldırmadım devam ettim.çok kavga ettik,çok ayrıldık barıştık ama sinsi sinsi bütün hayatımı kapladı.çok hastalıklı bir şeye dönüştü.o bana hakaret ettikçe ben ona daha çok bağlandım.hastalıklı bir ilişkinin tarafı oldum.onun aşağılamalarına bahane bulmak için kendimi suçladım.beni beğensin, beni onaylasın diye kendimi parçaladım.onu kazandığımı düşündüğüm anlar oldu ama her seferinde yerin dibine soktu beni.hep hayal kırıklığı...
insan kaçıp kendini kurtarmaz mı?yapamadım.öyle kızıyorum ki kendime. beni sevmediğini iliklerime kadar hissettim de gidemedim.öyle aciz,öyle aşık.bir bir södürdü içimdeki ışıkları. güvensiz korkak huzursuz bi kadına dönüştüm. aynaya baktığımda gördüğümden nefret eder oldum,beceriksiz,yetersiz hissettim kendimi
bugün yine git dedi bana, yazarken utanıyorum artık.tamam dedim.pes ettim.anlatamıyorum belki; bilmiyorum. o kadar kötü hissediyorum ki kendimi.ayrılmak değil de kendime ettiklerim mahvediyor beni.
tekrar ayağa kalkabilecek miyim?kendi yüzüme bakabilecek miyim?
sanırım biraz desteğe ihityacım var.
Genişletmek için tıkla...

dygnyn .!.:
üniversite biteli çok oldu,ben 31 yaşındayım:)onun olmadığı bir hayattan bahsediyorum.
Genişletmek için tıkla...

Cok klişe bir cevap olacak, hatta kamyon arkası yazılara daha cok uygun ama :) onunla doğmadın onsuz da yaşarsın.

Ben de yaşamam zannediyordum, nefes alamam... Ama yasıyorsun. Yarım da olsa yasıyorsun.

Onun sende yarattıgı enkazla yasamaktansa yarım yasamak daha güzel olur bence.
 
dygnyn .!.:
hayatımın en kötü günlerinden birini yaşıyorum bir yandan da yeni bir hayatın arifesindeyim.aklım darmadağın,yerde miyim gökte miyim bilmiyorum,ağlamaktan işim şişti.benim ismim duygu,kendi ellerimle bir canavar yarattım ve o canavar bugün beni darmadağın etti.nasıl anlatsam bilmiyorum.birileri bana geçecek,iyi olacaksın desin istiyorum.
iki yıllık bir iişkim vardı.çok hızlı başladı, tanışır tanışmaz bir ilişkinin içinde bulduk kendimizi.gittiğim yol; yol değilmiş bilemedim.tek tek indirdim kalkanlarımı.şimdi keşke tanıştığımız güne dönsem ve onunla buluşmaya hiç gitmesem diyorum.başta temkinli yaklaştım ama sonra aşık oldum.içimden bir ses hep yanlış olduğunu söyledi,içim hiç huzur bulmadı,aldırmadım devam ettim.çok kavga ettik,çok ayrıldık barıştık ama sinsi sinsi bütün hayatımı kapladı.çok hastalıklı bir şeye dönüştü.o bana hakaret ettikçe ben ona daha çok bağlandım.hastalıklı bir ilişkinin tarafı oldum.onun aşağılamalarına bahane bulmak için kendimi suçladım.beni beğensin, beni onaylasın diye kendimi parçaladım.onu kazandığımı düşündüğüm anlar oldu ama her seferinde yerin dibine soktu beni.hep hayal kırıklığı...
insan kaçıp kendini kurtarmaz mı?yapamadım.öyle kızıyorum ki kendime. beni sevmediğini iliklerime kadar hissettim de gidemedim.öyle aciz,öyle aşık.bir bir södürdü içimdeki ışıkları. güvensiz korkak huzursuz bi kadına dönüştüm. aynaya baktığımda gördüğümden nefret eder oldum,beceriksiz,yetersiz hissettim kendimi
bugün yine git dedi bana, yazarken utanıyorum artık.tamam dedim.pes ettim.anlatamıyorum belki; bilmiyorum. o kadar kötü hissediyorum ki kendimi.ayrılmak değil de kendime ettiklerim mahvediyor beni.
tekrar ayağa kalkabilecek miyim?kendi yüzüme bakabilecek miyim?
sanırım biraz desteğe ihityacım var.
Genişletmek için tıkla...


tekrar ayağa kalkıcaksın ve kendin olacaksın..tabi gerçekten herşeyin farkına varıp gerçekten bir karar verebildiysen...
sadece önüne bakacaksın, ağlaya ağlaya atlatacaksın....
saçma olucak belki ama, evet geçicek çok uzun sürmez en fazla bir sene...ama değecek..
aklın başına daha da güzel gelecek, oh be diyeceksin, DÜNYA VARMIŞ...
 
eLmayRa_ .!.:
Cok klişe bir cevap olacak, hatta kamyon arkası yazılara daha cok uygun ama :) onunla doğmadın onsuz da yaşarsın.

Ben de yaşamam zannediyordum, nefes alamam... Ama yasıyorsun. Yarım da olsa yasıyorsun.

Onun sende yarattıgı enkazla yasamaktansa yarım yasamak daha güzel olur bence.
Genişletmek için tıkla...

şu an biraz daha iyi hissetmek için kamyon yazıları,demet akalın şarkıları,kısaca herşeye açığım:)sizin yaşadıklarınızı da takip etmiştim.siz yeni bir yaşam kurdunuz,umarım ben de yapacağım.teşekkür ederim yorum yaptığınız için
 
Nihil .!.:
şimdi okudum psikoloğa gidiyormuşsun zaten
bir müddettir bende terapi alıyorum
kendim için yaptığım en iyi şey bu.
kendini anlamak tanımak uzun, sarsıcı sancılı bir süreç ama anladıkça hafifliyorsun
acıyı yaşayarak rahatlıyorsun
sanki insanın kendi kendine rehin-rehine ilişkisi yaşatması gibi
acı yaşatarak kendini rehin almak, yaşayarak kendinin rehinesi olmak gibi
amma paradoks oldu :)
Genişletmek için tıkla...

işin komiği aslında trajikomiği belki de; ben psikoloğumun karşısına oturduğumda ağzımdan çıkan ilk şey,ben kötü bir insanım,çevreme zarar veriyorum,sürekli hata yapıp sevgilimi üzüyorum oldu.ki psikologum beni o noktadan aldı; dur ya ben o kadar da kötü değilim.kötü muameleye maruz kalan benim diyebilecek konuma getirdi.biraz daha güçlendim onun da yardımıyla.geç de olsa tamamen bitirme kararı almama çok yardımı oldu.hala çok korkarak kabullendim ayrılığı,bir yanım hala kopmak istemiyordu ama yaptım,şimdi hasar tespit sürecindeyim.geçsin bir an önce bir nefes alayım diyorum ama sanırım öyle hemencecik iyileşmek diye bişi yok:)
 
larissa1907 .!.:
tekrar ayağa kalkıcaksın ve kendin olacaksın..tabi gerçekten herşeyin farkına varıp gerçekten bir karar verebildiysen...
sadece önüne bakacaksın, ağlaya ağlaya atlatacaksın....
saçma olucak belki ama, evet geçicek çok uzun sürmez en fazla bir sene...ama değecek..
aklın başına daha da güzel gelecek, oh be diyeceksin, DÜNYA VARMIŞ...
Genişletmek için tıkla...

ah ben o günleri bir görebilsem.hem çok yakın hem çok uzak gibiler:)ama inşallah bu durumdan daha güçlü, daha iyi, daha kendini bilen bir insan olarak çıkarım.
 
dygnyn .!.:
merhaba,sizin yaptığınız yorumları hep çok sevmişimdir.benim ona teslimiyetim şimdi bir utanca dönüştü.bana yaptıklarını yapmasına izin vermiş olmak,ben izin vermesem bana bunu yapamayacağını bilmek beni üzüyor.sanki suç ortaklığı yapmışım gibi ona.keşke bu kadar aptalca bağlanmasaydım ve kendi değerimi yok etmeseydim.erkekler geliyor ve gidiyor sonunda insan kendiyle kalıyor.şimdi kendime bakıyorum ve diyorum duygu ne uğruna bu hale geldin.bir hiç.koskoca bir hiç.elbette alınacak yeni dersler vardır.bu tecrübe sonradan belki işime bile yarar ama kalbim bir daha sevebilirmiş gibi gelmiyor.yaşlı ve yorgun hissediyorum kendimi,alabildiğince çirkin.iyileşmeye direnmemem lazım biliyorum.gün be gün daha iyi hissedeceğim kendimi ama şu ilk gün dünya korkutucu bir yer benim için ve ben sanki hiçbir şeyi bilmeyen bir çocuğum.iyi günler kapıda biliyorum ve ben umarım kapıyı açacak gücü en kısa zamanda bulurum kendimde
Genişletmek için tıkla...

çok teşekkür ederim :)
inanın kendi geçmişimdeki hislerimi yazmış da biri okuyormuşum gibi geliyor. günlerce yataktan çıkmadığım, üzüntüden resmen içimin dışıma çıktığı günler. duygusal nasıl bir yıkılma yaşadıysam fiziksel de bir o kadar yıkılmıştım. acının dibini gördüm dedim o an, herhalde daha dibi göremem. bu iyi bir şeydi daha fazla acıyamaz ki? o anda işte yukarı doğru zıplayacaksınız yavaş da olsa hızlı da olsa. şimdi sadece dinlenin umutlu olun, üzmeyin kendinizi. gururunuz da kırıldı elbette. "bana bunları yapmasına izin verdim" diye kızıyorsunuz kendinize, artık hesabınız ondan çok kendinizle olacak. ama o zaman da böyle göremiyordunuz ki, insan sevdiğine de duvar örerse yaşayamaz. siz doğru olanı yaptınız. kalplerimiz de o kadar şahane o kadar büyük ki, koskocaman bir aşkı daha sığdıracaksınız oraya :) hem de en gerçeğinden. bizler buralardayız sıkılırsanız yorulursanız gelin bizleri dürtün. sözler boş biliyorum. geçecek demelerin de bir anlamı yok, ama buralardayız. her şey gönlünüzce olsun.
 
lovelybee .!.:
çok teşekkür ederim :)
inanın kendi geçmişimdeki hislerimi yazmış da biri okuyormuşum gibi geliyor. günlerce yataktan çıkmadığım, üzüntüden resmen içimin dışıma çıktığı günler. duygusal nasıl bir yıkılma yaşadıysam fiziksel de bir o kadar yıkılmıştım. acının dibini gördüm dedim o an, herhalde daha dibi göremem. bu iyi bir şeydi daha fazla acıyamaz ki? o anda işte yukarı doğru zıplayacaksınız yavaş da olsa hızlı da olsa. şimdi sadece dinlenin umutlu olun, üzmeyin kendinizi. gururunuz da kırıldı elbette. "bana bunları yapmasına izin verdim" diye kızıyorsunuz kendinize, artık hesabınız ondan çok kendinizle olacak. ama o zaman da böyle göremiyordunuz ki, insan sevdiğine de duvar örerse yaşayamaz. siz doğru olanı yaptınız. kalplerimiz de o kadar şahane o kadar büyük ki, koskocaman bir aşkı daha sığdıracaksınız oraya :) hem de en gerçeğinden. bizler buralardayız sıkılırsanız yorulursanız gelin bizleri dürtün. sözler boş biliyorum. geçecek demelerin de bir anlamı yok, ama buralardayız. her şey gönlünüzce olsun.
Genişletmek için tıkla...

çok teşekkür ederim.anlayışınız,desteğiniz ve beni tanımadığınız halde yorulduğunda ses et dediğiniz için.gözlerim doldu.iş güç derken cevap yazamadım.bugünü çok daha sakin geçirdim.yaşadığımı itiraf etmek,seslendirmek iyi geldi.ben akıllı geçinen bir tiptim aslında, düştüğüm durum kendimden çok şüphe etmeme sebep oldu.ağlamak üzülmek o kadar da mühim değil; geçen hafta da ondan önceki haftada ağlıyordum zaten onun yüzünden ama şimdi en azından tekrar ben olmak ve mutlu olmak için bir şansım var.kendimi serbest bırakmaya çalışıyorum.bir süre sonra alışacağım elbette.onunla kendi içimde bile olsa hesaplaşmaktan vazgeçtim.ne olduysa oldu,ne yaşandıysa yaşandı,kim haklı kim haksız da artık umrumda değil.bundan sonra kendi mutluluğum,iyiliğim ve sağlığım için mücadele edeceğim aşk sandığım hastalıklı bir ilişki için değil.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X