Kendi hikayemi bir zamanlar benimde günde kaç defa dönüp dolaştığım,bir umut aradığım,güzel hikayelerden umut bulduğum bu foruma benim gibi küçücük bir hayatın peşinde koşan sizlere umut olması için yazmayı kendime bir borç bildim.
Evliliğimizin 8 senesini küçük evlenmemiz nedeniyle ve ev alalım araba alalım derdiyle çocuk düşünmeden geçirdik.Sonrasında ise herkes aynı şeyi söylediğinden ve bizde artık çocuğumuz olmazsa diye şartlandığımızdan çocuk sahibi olmaya karar verdik.Bir süre bekledik ama baktık bir gelişme yok doktora gittik.Görünürde çokta büyük bir sorun yok, doktor kendiliğindende olur deyince aman olmazsa tüp bebek yaparız ne olacak dedik ve 2008 den 2011’e kadar bu meseleyi rafa kaldırdık.Kaldırdık ama canımızın bu kadar yanacağını hayatımızın alt üst olacağını bilemedik.
Sonrasında çevremizde herkesin çocukları olmaya başladı, yaş 32 oldu, ben biyolojik saatimin dolduğu paniğine kapıldım ve doktorun yanında bulup kendimi hemen iğnelere başladık. 4 gün sonra ilk kontrolde yumurtalar aşırı büyüdüğünden siklus iptali yapıldı.Atılan ilk adımda duvara tosladık.3 ay sonra ilk tüp bebek denememizde sona kalan tek embriyo ile transferimiz yapıldı.Sonuç maalesefki negatif.Tabiki bizim için bir yıkım oldu.Basite almıştık ya olmazsa tüp bebek yaparız dedik ya her şey o kadarda kolay değilmiş.5 ay kendi kendime forumlarda okunan kürlerle yapılan denemelerden sonra bir yandan iş yerinden izin alamama telaşı, bir yandan ya yine tutmazsa korkusu ile 2.denemeye daha büyük bir kaygı ve olumsuz bir ortamda başladık.Yumurtalar toplandı topu topu 3 tane ve ertesi günü doktarımız aradı döllenen 1 yumurta ve ondada bölünme yok.Yani transfer olmadan sonuç negatif.Yıkım daha büyük.Her gün aklımın bir köşesinde ne yapıcam bu işin altından nasıl kalkıcam sorusu ve cevabı yok.Arada bir histeroskopi yaptık bir sorun varmı diye bakalım öyle yeni bir denemeye girelim diye.Allaha şükür bir sorun yok. Ve aradan tam 1 yıl geçti.her ay bu ay başlıycam telaşı,her ay bu ay kendiliğinden olmuşmudur umudu.Denenen bir sürü kür,edilen dualar bir yandan insanlardan uzaklaşıp kendi kabuğuna çekilme ve antisosyal bir hayat.Bir an silkelendim bunuda denerim olmazsa şuraya giderim birde orayı denerim diye kafamda bir plan program yapıp 3.denemeye daha bir rahat başladık.4 yumurta ve dördüde döllendi.3.gün 2 tane transfer yapıldı ve Allahıma şükürler olsun 1 tanesi tuttu.Şimdi oğlum 4 aylık ve şu an onu zar zor uyutup ne zamandır yazamadığım hikayemi nihayet sizlerle paylaşabiliyorum.Allah hepinizin yolunu açık etsin.Ve her gün sahip olduğum bu evlat için şükrederken Allahımın isteyen herkese bu duyguyu tattırması için dua ediyorum.
Evliliğimizin 8 senesini küçük evlenmemiz nedeniyle ve ev alalım araba alalım derdiyle çocuk düşünmeden geçirdik.Sonrasında ise herkes aynı şeyi söylediğinden ve bizde artık çocuğumuz olmazsa diye şartlandığımızdan çocuk sahibi olmaya karar verdik.Bir süre bekledik ama baktık bir gelişme yok doktora gittik.Görünürde çokta büyük bir sorun yok, doktor kendiliğindende olur deyince aman olmazsa tüp bebek yaparız ne olacak dedik ve 2008 den 2011’e kadar bu meseleyi rafa kaldırdık.Kaldırdık ama canımızın bu kadar yanacağını hayatımızın alt üst olacağını bilemedik.
Sonrasında çevremizde herkesin çocukları olmaya başladı, yaş 32 oldu, ben biyolojik saatimin dolduğu paniğine kapıldım ve doktorun yanında bulup kendimi hemen iğnelere başladık. 4 gün sonra ilk kontrolde yumurtalar aşırı büyüdüğünden siklus iptali yapıldı.Atılan ilk adımda duvara tosladık.3 ay sonra ilk tüp bebek denememizde sona kalan tek embriyo ile transferimiz yapıldı.Sonuç maalesefki negatif.Tabiki bizim için bir yıkım oldu.Basite almıştık ya olmazsa tüp bebek yaparız dedik ya her şey o kadarda kolay değilmiş.5 ay kendi kendime forumlarda okunan kürlerle yapılan denemelerden sonra bir yandan iş yerinden izin alamama telaşı, bir yandan ya yine tutmazsa korkusu ile 2.denemeye daha büyük bir kaygı ve olumsuz bir ortamda başladık.Yumurtalar toplandı topu topu 3 tane ve ertesi günü doktarımız aradı döllenen 1 yumurta ve ondada bölünme yok.Yani transfer olmadan sonuç negatif.Yıkım daha büyük.Her gün aklımın bir köşesinde ne yapıcam bu işin altından nasıl kalkıcam sorusu ve cevabı yok.Arada bir histeroskopi yaptık bir sorun varmı diye bakalım öyle yeni bir denemeye girelim diye.Allaha şükür bir sorun yok. Ve aradan tam 1 yıl geçti.her ay bu ay başlıycam telaşı,her ay bu ay kendiliğinden olmuşmudur umudu.Denenen bir sürü kür,edilen dualar bir yandan insanlardan uzaklaşıp kendi kabuğuna çekilme ve antisosyal bir hayat.Bir an silkelendim bunuda denerim olmazsa şuraya giderim birde orayı denerim diye kafamda bir plan program yapıp 3.denemeye daha bir rahat başladık.4 yumurta ve dördüde döllendi.3.gün 2 tane transfer yapıldı ve Allahıma şükürler olsun 1 tanesi tuttu.Şimdi oğlum 4 aylık ve şu an onu zar zor uyutup ne zamandır yazamadığım hikayemi nihayet sizlerle paylaşabiliyorum.Allah hepinizin yolunu açık etsin.Ve her gün sahip olduğum bu evlat için şükrederken Allahımın isteyen herkese bu duyguyu tattırması için dua ediyorum.
Eğer embriyom olsa bu kadar korkmayacağım, Sonsuz deneme yapmaya razıyım. Fakat sorunuma çare bulamıyoruz. Eşimin sperm morfoloji ve ileri hareket sıfır. Böyle olup döllenme yaşayan bir sürü insan var. 
