Pehlivan oldum!

ZiyagillerdenNihal

FernWeh
Kayıtlı Üye
18 Nisan 2020
46
60
38
Selamlar herkese.
Pat diye konuya girmek istiyorum uzatmadan.
Her şeyi hallederim diye diye pehlivan oldum ben. Ailemin yanında böyleydim. 3 kız kardeşiz ve ben en küçükleriyim. Normalde hep küçük çocuk daha nazlı olur derler ancak ben öyle olmadım. Annem onları hasta olsalar bekler, bir yere gitseler arar sorar, mülakata girseler 'olmasa da olur' diyerek içlerini rahatlatır, suratları asıksa güldürmeye çalışır vs. Ama ben bir şey yapacak olsam 'o halleder, o kazanır, o kendine bakar' diyerek sıfır ilgiyle başından atıyordu beni. İşime karışılması huzursuz ettiği için ben de çok önemsemezdim aslında.
Şehirlerarası gidip geliyordum (istanbul, ankara ve muğla arasında), bir defa vardın mı demezdi.
2 yıllık sevgililik üzerine çok iyi anlaştığım ve her konuda denk olduğum sevgili eşimle evlendik. Henüz 4 ay oldu. Kendisi hassas biridir, çok ince duyguları vardır vs ama evlenince gerçekten idrak edebildim. Ailesel olaylarda benim ailem baskın olduğu için (annem dominant biridir pek lafını esirgemez) bi şeylere alınıyor bazen. Hak da veriyorum. Onu alttan almaya çalışıyorum. Dolabın kulbu çıksa ben tamir ediyorum, araba arıza yapsa sanayiye gidiyorum, duygusal olaylarda güçlü olan benim. Sevgiliyken dip dibe değildik, birbirimizi bunaltmazdık. Kolay kolay dışarı hislerini sezdiren biri değilim. Sevdiğimi belli ederim, espiriliyim, enerjim yüksek vs fakat ağladığımı görmemişti mesela hiç.. dün akşam işten mutsuz döndüm, ağladım. O da benimle duygulandı ama güçlü olsun istiyorum. Feminizmi falan köşeye bıraktım. Geçer desin umursama desin vs. Kendimden daha güçlü birine ihtiyacım var, daha doğrusu güçsüz de olmama izin verilmesine..
Çok doldum içimi dökmek istedim.
Teşekkür ederim okuyan herkese.
 
Selamlar herkese.
Pat diye konuya girmek istiyorum uzatmadan.
Her şeyi hallederim diye diye pehlivan oldum ben. Ailemin yanında böyleydim. 3 kız kardeşiz ve ben en küçükleriyim. Normalde hep küçük çocuk daha nazlı olur derler ancak ben öyle olmadım. Annem onları hasta olsalar bekler, bir yere gitseler arar sorar, mülakata girseler 'olmasa da olur' diyerek içlerini rahatlatır, suratları asıksa güldürmeye çalışır vs. Ama ben bir şey yapacak olsam 'o halleder, o kazanır, o kendine bakar' diyerek sıfır ilgiyle başından atıyordu beni. İşime karışılması huzursuz ettiği için ben de çok önemsemezdim aslında.
Şehirlerarası gidip geliyordum (istanbul, ankara ve muğla arasında), bir defa vardın mı demezdi.
2 yıllık sevgililik üzerine çok iyi anlaştığım ve her konuda denk olduğum sevgili eşimle evlendik. Henüz 4 ay oldu. Kendisi hassas biridir, çok ince duyguları vardır vs ama evlenince gerçekten idrak edebildim. Ailesel olaylarda benim ailem baskın olduğu için (annem dominant biridir pek lafını esirgemez) bi şeylere alınıyor bazen. Hak da veriyorum. Onu alttan almaya çalışıyorum. Dolabın kulbu çıksa ben tamir ediyorum, araba arıza yapsa sanayiye gidiyorum, duygusal olaylarda güçlü olan benim. Sevgiliyken dip dibe değildik, birbirimizi bunaltmazdık. Kolay kolay dışarı hislerini sezdiren biri değilim. Sevdiğimi belli ederim, espiriliyim, enerjim yüksek vs fakat ağladığımı görmemişti mesela hiç.. dün akşam işten mutsuz döndüm, ağladım. O da benimle duygulandı ama güçlü olsun istiyorum. Feminizmi falan köşeye bıraktım. Geçer desin umursama desin vs. Kendimden daha güçlü birine ihtiyacım var, daha doğrusu güçsüz de olmama izin verilmesine..
Çok doldum içimi dökmek istedim.
Teşekkür ederim okuyan herkese.

Şu an yaşadıklarınızın ailenizle veya aile geçmişinizle çok ilgisi olduğunu düşünmüyorum. Evlenip aynı eve girince, eşinizin sizin istediğiniz ve umut ettiğiniz özelliklere sahip olmadığını görmüşsünüz.

Eşinizin yapısı buysa; nasılsa işi yapan var deyip kenara çekilmiyorsa, değişeceğini sanmıyorum.
 
Selamlar herkese.
Pat diye konuya girmek istiyorum uzatmadan.
Her şeyi hallederim diye diye pehlivan oldum ben. Ailemin yanında böyleydim. 3 kız kardeşiz ve ben en küçükleriyim. Normalde hep küçük çocuk daha nazlı olur derler ancak ben öyle olmadım. Annem onları hasta olsalar bekler, bir yere gitseler arar sorar, mülakata girseler 'olmasa da olur' diyerek içlerini rahatlatır, suratları asıksa güldürmeye çalışır vs. Ama ben bir şey yapacak olsam 'o halleder, o kazanır, o kendine bakar' diyerek sıfır ilgiyle başından atıyordu beni. İşime karışılması huzursuz ettiği için ben de çok önemsemezdim aslında.
Şehirlerarası gidip geliyordum (istanbul, ankara ve muğla arasında), bir defa vardın mı demezdi.
2 yıllık sevgililik üzerine çok iyi anlaştığım ve her konuda denk olduğum sevgili eşimle evlendik. Henüz 4 ay oldu. Kendisi hassas biridir, çok ince duyguları vardır vs ama evlenince gerçekten idrak edebildim. Ailesel olaylarda benim ailem baskın olduğu için (annem dominant biridir pek lafını esirgemez) bi şeylere alınıyor bazen. Hak da veriyorum. Onu alttan almaya çalışıyorum. Dolabın kulbu çıksa ben tamir ediyorum, araba arıza yapsa sanayiye gidiyorum, duygusal olaylarda güçlü olan benim. Sevgiliyken dip dibe değildik, birbirimizi bunaltmazdık. Kolay kolay dışarı hislerini sezdiren biri değilim. Sevdiğimi belli ederim, espiriliyim, enerjim yüksek vs fakat ağladığımı görmemişti mesela hiç.. dün akşam işten mutsuz döndüm, ağladım. O da benimle duygulandı ama güçlü olsun istiyorum. Feminizmi falan köşeye bıraktım. Geçer desin umursama desin vs. Kendimden daha güçlü birine ihtiyacım var, daha doğrusu güçsüz de olmama izin verilmesine..
Çok doldum içimi dökmek istedim.
Teşekkür ederim okuyan herkese.
Tam bir eril kadın/ dişil erkek evliliği.
Ya tabi ki üzüldüğümüzde teselli edilmek istiyoruz, birine yaslanmak istiyoruz, o kadar doğal ki bunlar. Feminizm "ben erkek gibiyim güçlüyüm" demek değil ki.. Kadınlığını kucaklayabilmek, kadınlığınla barışık olmak gerçek güçtür.
Eşinize bu duygularınızı anlatın, hatta gerekirse duymak istediklerinizi söyleyin.
Karşılıklı diyalog herşeyi çözer ♥️
 
Yani şimdi geçmişle pek alakasını kuramadım eşinizin durumunun.
Ailenizde size fazlaca güvenilmiş aslında,o yapar,o halleder denmiş bu sebeple özgüvenlisiniz. Böyle alışmışsınız devam ediyorsunuz haliyle bildiğiniz gibi.
Eşiniz de bu halinizi görunce kendini geri çekmiş ama yardım isteyerek iş bölümü yaparak belki değistirebilirsiniz birşeyleri, cekinmeyin ihtiyaç duyduğunuz yardımı,desteği istemekten. Belki de siz istemediniz diye yanaşmıyor.
Evde ampül bile degistirmekten hoslanmayan bir eşim var,ben daha cevvalim alet takımım şarjlı vidalamam falan var benim kullanıyorumda baya. Birşey tamir edilecekse ben yaparım genelde,yapamazsam tamirci gelecektir eşimin yapma ihtimali sıfır.
Ama mesela sanayiye,muayeneye falan aracımı o götürür,ben gidipte uğraşmaya ,orada beklemeye falan hiç meyletmedim,eşime kaldi o iş. Servise götürüyorum ama galerinin içinde zaten oturup kahvemi iciyorum beklerken.
Cocukların okul kayitları,evin alişverişi bende zaten,onları okula gotürup getiren benim o da eşim epey yogun çalıştığı için ama atıyorum işim vardır, yorgunumdur ne bileyim yapamayacak durumda olurum ondan talep ederim,yapar. Cekinmem yani şunu da sen halledermisin demekten. Sizde destek isteyin,herşeyi yüklenmeyin sırtınıza,biraz eşiniz gelir,biraz siz gidersiniz zamanla dengeye oturtursunuz ama hep veren taraf olmayin,talep etmeyi ihmal etmeyin.
 
Selamlar herkese.
Pat diye konuya girmek istiyorum uzatmadan.
Her şeyi hallederim diye diye pehlivan oldum ben. Ailemin yanında böyleydim. 3 kız kardeşiz ve ben en küçükleriyim. Normalde hep küçük çocuk daha nazlı olur derler ancak ben öyle olmadım. Annem onları hasta olsalar bekler, bir yere gitseler arar sorar, mülakata girseler 'olmasa da olur' diyerek içlerini rahatlatır, suratları asıksa güldürmeye çalışır vs. Ama ben bir şey yapacak olsam 'o halleder, o kazanır, o kendine bakar' diyerek sıfır ilgiyle başından atıyordu beni. İşime karışılması huzursuz ettiği için ben de çok önemsemezdim aslında.
Şehirlerarası gidip geliyordum (istanbul, ankara ve muğla arasında), bir defa vardın mı demezdi.
2 yıllık sevgililik üzerine çok iyi anlaştığım ve her konuda denk olduğum sevgili eşimle evlendik. Henüz 4 ay oldu. Kendisi hassas biridir, çok ince duyguları vardır vs ama evlenince gerçekten idrak edebildim. Ailesel olaylarda benim ailem baskın olduğu için (annem dominant biridir pek lafını esirgemez) bi şeylere alınıyor bazen. Hak da veriyorum. Onu alttan almaya çalışıyorum. Dolabın kulbu çıksa ben tamir ediyorum, araba arıza yapsa sanayiye gidiyorum, duygusal olaylarda güçlü olan benim. Sevgiliyken dip dibe değildik, birbirimizi bunaltmazdık. Kolay kolay dışarı hislerini sezdiren biri değilim. Sevdiğimi belli ederim, espiriliyim, enerjim yüksek vs fakat ağladığımı görmemişti mesela hiç.. dün akşam işten mutsuz döndüm, ağladım. O da benimle duygulandı ama güçlü olsun istiyorum. Feminizmi falan köşeye bıraktım. Geçer desin umursama desin vs. Kendimden daha güçlü birine ihtiyacım var, daha doğrusu güçsüz de olmama izin verilmesine..
Çok doldum içimi dökmek istedim.
Teşekkür ederim okuyan herkese.
Esinizi de aileden dolayi oyle biri sectiniz bence. Insan farkinda olmadan es seçimini buna gore yapabiliyor. Esinize firsat verin şunu şunu yap yaptir bozuk deyin mesela. Söyle davranilsin istiyorum deyin. Erkekler soyut seyleri pek anlamıyor bana su şekilde davran vs anlatin yani. zamanla
 
Şu an yaşadıklarınızın ailenizle veya aile geçmişinizle çok ilgisi olduğunu düşünmüyorum. Evlenip aynı eve girince, eşinizin sizin istediğiniz ve umut ettiğiniz özelliklere sahip olmadığını görmüşsünüz.

Eşinizin yapısı buysa; nasılsa işi yapan var deyip kenara çekilmiyorsa, değişeceğini sanmıyorum.
Kenara çekilme değil ama ilişkimizde sanki kadın o erkek benmişim gibi hissediyorum..
 
Selamlar herkese.
Pat diye konuya girmek istiyorum uzatmadan.
Her şeyi hallederim diye diye pehlivan oldum ben. Ailemin yanında böyleydim. 3 kız kardeşiz ve ben en küçükleriyim. Normalde hep küçük çocuk daha nazlı olur derler ancak ben öyle olmadım. Annem onları hasta olsalar bekler, bir yere gitseler arar sorar, mülakata girseler 'olmasa da olur' diyerek içlerini rahatlatır, suratları asıksa güldürmeye çalışır vs. Ama ben bir şey yapacak olsam 'o halleder, o kazanır, o kendine bakar' diyerek sıfır ilgiyle başından atıyordu beni. İşime karışılması huzursuz ettiği için ben de çok önemsemezdim aslında.
Şehirlerarası gidip geliyordum (istanbul, ankara ve muğla arasında), bir defa vardın mı demezdi.
2 yıllık sevgililik üzerine çok iyi anlaştığım ve her konuda denk olduğum sevgili eşimle evlendik. Henüz 4 ay oldu. Kendisi hassas biridir, çok ince duyguları vardır vs ama evlenince gerçekten idrak edebildim. Ailesel olaylarda benim ailem baskın olduğu için (annem dominant biridir pek lafını esirgemez) bi şeylere alınıyor bazen. Hak da veriyorum. Onu alttan almaya çalışıyorum. Dolabın kulbu çıksa ben tamir ediyorum, araba arıza yapsa sanayiye gidiyorum, duygusal olaylarda güçlü olan benim. Sevgiliyken dip dibe değildik, birbirimizi bunaltmazdık. Kolay kolay dışarı hislerini sezdiren biri değilim. Sevdiğimi belli ederim, espiriliyim, enerjim yüksek vs fakat ağladığımı görmemişti mesela hiç.. dün akşam işten mutsuz döndüm, ağladım. O da benimle duygulandı ama güçlü olsun istiyorum. Feminizmi falan köşeye bıraktım. Geçer desin umursama desin vs. Kendimden daha güçlü birine ihtiyacım var, daha doğrusu güçsüz de olmama izin verilmesine..
Çok doldum içimi dökmek istedim.
Teşekkür ederim okuyan herkese.
Aaa ben ve ailem
Ben ve evliliğim
 
Küçüklerin kaderi midir😂 Aynı beni anlatmıssın, üç kız kardeşten en küçüğüyüm ama bu yaşıma kadar annemde çalıştığı içindr belki ama her işimi hep kendm yaptım. Senin aksine ben seviyorum ama böyle olmayı kimsenin işime karışmasını ya da bir yardımda bulunmasını istemiyorum ama kendimi sürekli birilerine yardım ederken buluyorum. Ablalarım sürekli şunu yapar mısın bunu yapsr mısın derdi mesela hiç hatırlamıyorum birilerine şunu yapar mısın, ya da bana şunu getirir misin diye ricada bulunduğumu falan. Benim bir işim yapılacaksa ben yapmalıyım ya da lazımsa ben almalıyım. Eşimde tam tersi bir insan. Umursamaz böyle şeyleri sürekli bir şeyler ister, tek oğlan olduğu için belki de bilemiyorum garip geliyor bana herkes her işini.jendi yapmalı bence.
 
Bütün işeri üzerine alma, açıkça şunu sen yap de mutlaka, yeri geldiğinde 'bunları ben yapmaya devam edeceksem neden evliyiz?' Diye sormaktan çekinme. Ben zamanında yaptım. Eşimin zoruna gitmişti ama gelişme sağlamamıza faydası oldu. İşi eline ver yapmak zorunda kalsın
 
Okuyunca kendi kızıma haksızlık mı yapıyorum dedim, vicdan muhasebesi yaptım sayenizde. Evin küçüğü kızım, henüz 9 yaşında ama cevvaldir, her işini halleder, hiçbir şey yapamazsa ağlar gene kurtarır kendini, kızıma biraz daha ilgi göstereyim, sizin gibi hissetsin istemem. İyi ki okudum yazınızı
 
Küçüklerin kaderi midir😂 Aynı beni anlatmıssın, üç kız kardeşten en küçüğüyüm ama bu yaşıma kadar annemde çalıştığı içindr belki ama her işimi hep kendm yaptım. Senin aksine ben seviyorum ama böyle olmayı kimsenin işime karışmasını ya da bir yardımda bulunmasını istemiyorum ama kendimi sürekli birilerine yardım ederken buluyorum. Ablalarım sürekli şunu yapar mısın bunu yapsr mısın derdi mesela hiç hatırlamıyorum birilerine şunu yapar mısın, ya da bana şunu getirir misin diye ricada bulunduğumu falan. Benim bir işim yapılacaksa ben yapmalıyım ya da lazımsa ben almalıyım. Eşimde tam tersi bir insan. Umursamaz böyle şeyleri sürekli bir şeyler ister, tek oğlan olduğu için belki de bilemiyorum garip geliyor bana herkes her işini.jendi yapmalı bence.
Ben de hayatımın hiçbir bölümünde rahatsız değilim. Ama eşimle aynı olmuyor..
 
Selamlar herkese.
Pat diye konuya girmek istiyorum uzatmadan.
Her şeyi hallederim diye diye pehlivan oldum ben. Ailemin yanında böyleydim. 3 kız kardeşiz ve ben en küçükleriyim. Normalde hep küçük çocuk daha nazlı olur derler ancak ben öyle olmadım. Annem onları hasta olsalar bekler, bir yere gitseler arar sorar, mülakata girseler 'olmasa da olur' diyerek içlerini rahatlatır, suratları asıksa güldürmeye çalışır vs. Ama ben bir şey yapacak olsam 'o halleder, o kazanır, o kendine bakar' diyerek sıfır ilgiyle başından atıyordu beni. İşime karışılması huzursuz ettiği için ben de çok önemsemezdim aslında.
Şehirlerarası gidip geliyordum (istanbul, ankara ve muğla arasında), bir defa vardın mı demezdi.
2 yıllık sevgililik üzerine çok iyi anlaştığım ve her konuda denk olduğum sevgili eşimle evlendik. Henüz 4 ay oldu. Kendisi hassas biridir, çok ince duyguları vardır vs ama evlenince gerçekten idrak edebildim. Ailesel olaylarda benim ailem baskın olduğu için (annem dominant biridir pek lafını esirgemez) bi şeylere alınıyor bazen. Hak da veriyorum. Onu alttan almaya çalışıyorum. Dolabın kulbu çıksa ben tamir ediyorum, araba arıza yapsa sanayiye gidiyorum, duygusal olaylarda güçlü olan benim. Sevgiliyken dip dibe değildik, birbirimizi bunaltmazdık. Kolay kolay dışarı hislerini sezdiren biri değilim. Sevdiğimi belli ederim, espiriliyim, enerjim yüksek vs fakat ağladığımı görmemişti mesela hiç.. dün akşam işten mutsuz döndüm, ağladım. O da benimle duygulandı ama güçlü olsun istiyorum. Feminizmi falan köşeye bıraktım. Geçer desin umursama desin vs. Kendimden daha güçlü birine ihtiyacım var, daha doğrusu güçsüz de olmama izin verilmesine..
Çok doldum içimi dökmek istedim.
Teşekkür ederim okuyan herkese.
Sizinle beraber duygulanmis. Ne güzel hislerinize ortak olmuş. Bence eşiniz güçlü onda bir sorun yok. Siz haddinden fazla sorumluluk aldığınız için yorgun düşmüşsunuz. Ona da biraz sorumluluk vererek yükünüzü azaltın.
 
Okuyunca kendi kızıma haksızlık mı yapıyorum dedim, vicdan muhasebesi yaptım sayenizde. Evin küçüğü kızım, henüz 9 yaşında ama cevvaldir, her işini halleder, hiçbir şey yapamazsa ağlar gene kurtarır kendini, kızıma biraz daha ilgi göstereyim, sizin gibi hissetsin istemem. İyi ki okudum yazınızı
Yaa ne tatlısınız. Aslında hep ailemden takdir gördüm. Ama ne bileyim bazen "yapamazsan da canın sağolsun" desinler istedim. O rahatlığı hiç vermediler bana. Bence insana bu biraz lazım. Bu fazla güvenden dolayı hep tenhalarda hatalar yaptım ben..
 
Bu durumda eşinizin yapısı ve karakteri bu demektir. Eşinizi ya olduğu gibi kabul edecek ya da yollarınızı ayıracaksınız.
Eşimi çok seviyorum çok aşığım. Sadece ondan hallederiz, yaparım, takılma vs demesini bekliyorum. Yoksa kusursuz sayılabilecek bir karakteri var.
 
Back
X