Poker face olmak

Kyoshi .!.:

Kızlar 27 yaşındayım ve 27 yıldır hep başıma gelen bir durumu anlatmak istiyorum. Ben duygularını yüzüyle veya hareketleriyle çok belli edebilen bir insan değilim. Bana hep poker face, suratsız, mahkeme duvarı, mimiksiz, duygusuz, sert vs dendi. İnsanlar hep neden gülmüyorsun? bir şey mi oldu? (kötü niyetli demiyorlar) veya biraz gülünce aaa seni güldürmeyi başardım gibi tepkiler veriyorlar. Konuşmayı da pek sevmiyorum o yüzden bazı insanlar neden sessizsin? aa sen burada mıydın? gibi tepkiler de veriyorlar. Ben bunu istisnasız 27 yıldır yaşıyorum. Benim kasti yaptığım bir durum değil bu. Yapım böyle. Küçüklükten beri böyleyim. Annem hep anlatırdı hiç ağlamazdın, gülmezdin, kendi halinde takılan çok sakin bir çocuktun derdi. Küçüklük fotoğraflarımı görünce orada da öyleyim. Tabii ki de gülüyorum eğleniyorum ama yakınlarımla beraberken rahat olabiliyorum sadece onlar benim samimi ve sevecen yüzümü biliyorlar, diğer insanlar gibi kahkaha atmak veya bazı durumlarda sahte de olsa gülümsemek çok zor geliyor bana. Hatta o kadar kullanmıyorum ki mimiklerimi en ufak kırışıklığım bile olmadı ki yaşıtlarımın birçoğunda var şu anda. Bir dönem bu duruma çok maruz kaldığım için düzeltmeye çalıştım ama sahte yapınca o kadar belli oluyor ki karşıdaki içten gülümsemediğimi direkt anlıyor, bu daha kötü bir durum. Bir arkadaşım bak böyle olduğun için belki erkekler sana yanaşmaya çekiniyor olabilir ve belki hayatının fırsatını kaçırıyor olabilirsin vs. demişti biraz güleyim biriyle görüşürken filan diye. Hatta bir çocukla görüştüğümde bana en başta sana açılacaktım ama çekindim sert duruyordun vs. demişti. Biraz haklı olabilir ama ne yazık ki değiştiremiyorum bu durumu. Artık insanlara ben böyleyim yapım böyle diye sürekli açıklama yapmaktan bıktım. Bu durumdan kurtulmak için durumun üzerine düşsem ve daha fazla mimik kullanmaya kendimi zorlasam mı bilemedim. Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız? Ne önerirdiniz?

Genişletmek için tıkla...

Kyoshi .!.:

Kızlar 27 yaşındayım ve 27 yıldır hep başıma gelen bir durumu anlatmak istiyorum. Ben duygularını yüzüyle veya hareketleriyle çok belli edebilen bir insan değilim. Bana hep poker face, suratsız, mahkeme duvarı, mimiksiz, duygusuz, sert vs dendi. İnsanlar hep neden gülmüyorsun? bir şey mi oldu? (kötü niyetli demiyorlar) veya biraz gülünce aaa seni güldürmeyi başardım gibi tepkiler veriyorlar. Konuşmayı da pek sevmiyorum o yüzden bazı insanlar neden sessizsin? aa sen burada mıydın? gibi tepkiler de veriyorlar. Ben bunu istisnasız 27 yıldır yaşıyorum. Benim kasti yaptığım bir durum değil bu. Yapım böyle. Küçüklükten beri böyleyim. Annem hep anlatırdı hiç ağlamazdın, gülmezdin, kendi halinde takılan çok sakin bir çocuktun derdi. Küçüklük fotoğraflarımı görünce orada da öyleyim. Tabii ki de gülüyorum eğleniyorum ama yakınlarımla beraberken rahat olabiliyorum sadece onlar benim samimi ve sevecen yüzümü biliyorlar, diğer insanlar gibi kahkaha atmak veya bazı durumlarda sahte de olsa gülümsemek çok zor geliyor bana. Hatta o kadar kullanmıyorum ki mimiklerimi en ufak kırışıklığım bile olmadı ki yaşıtlarımın birçoğunda var şu anda. Bir dönem bu duruma çok maruz kaldığım için düzeltmeye çalıştım ama sahte yapınca o kadar belli oluyor ki karşıdaki içten gülümsemediğimi direkt anlıyor, bu daha kötü bir durum. Bir arkadaşım bak böyle olduğun için belki erkekler sana yanaşmaya çekiniyor olabilir ve belki hayatının fırsatını kaçırıyor olabilirsin vs. demişti biraz güleyim biriyle görüşürken filan diye. Hatta bir çocukla görüştüğümde bana en başta sana açılacaktım ama çekindim sert duruyordun vs. demişti. Biraz haklı olabilir ama ne yazık ki değiştiremiyorum bu durumu. Artık insanlara ben böyleyim yapım böyle diye sürekli açıklama yapmaktan bıktım. Bu durumdan kurtulmak için durumun üzerine düşsem ve daha fazla mimik kullanmaya kendimi zorlasam mı bilemedim. Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız? Ne önerirdiniz?

Genişletmek için tıkla...

life without anxiety .!.:

Ben nabza göre şerbet veren biriyim yani bulunduğum ortama göre davranırım. Samimi olduğum kişiler varsa güleryüzlüyüm genel olarak. Ama ilk kez gördüğüm kişilerin yanında biraz ciddi dururum , somurtmam. Birkaç yıl önce birisi bana siri gibisin demişti belki de noktalama işaretlerini çok kullandığım için bilmiyorum:)
Depresif bir yapınız mı var? Çocukken de hep mimiksizdim yazmışsınız. Kadın erkek fark etmeksizin insanlar güler yüzlü olmayan, donuk soğuk, suratsız duran kişilerle iletişim kurmaya çekinebilirler. Siz kendinizi nasıl daha iyi hissedeceksiniz öyle yapın. İsterseniz ayna karşısında gülümseme, kahkaha atma denemeleri yapın. Mimiklerinizi kullanmaya çalışın.

Genişletmek için tıkla...

Orumcek .!.:

Ben mimiklerin efendisi olarak sizin gibi olmak isterdim:)

Genişletmek için tıkla...

Istenmeyentuyy .!.:

Ne güzel işte!
Senin gibi olabilmek için çok çabaladım.
Çabalıyorum da hala.

Genişletmek için tıkla...

Kyoshi .!.:

Depresif bir yapım yok hatta genel olarak özellikle son zamanlarda mutlu bir insanım sadece bunu dışarı yansıtamıyorum o yüzden insanlar beni depresif zannediyor. Hatta sert durduğum için hep neden polis asker olmuyorsun çok yakışır filan diyen insanlar oldu. Aslında kendi yapımdan memnunum beni sıkan şey insanların tepkileri bıktım artık bu durumdan o yüzden dediğini düşüneceğim. Daha önce mimik çalışmaları yaptım ama biraz daha üstüne düşeceğim bu konunun

Genişletmek için tıkla...

Kyoshi .!.:

Öyle düşünmeyin. Ben şu ana kadar birinin birisine neden bu kadar gülüyorsun? daha az gül dediğini görmedim. Hatta genel anlamda, gülmek kahkaha atmak enerjik olmak insanlar tarafından beğenilen bir durum. Ama bana sürekli insanlar ya gül azcık sürekli somurtma azıcık konuş ketum olma bize katıl vs vs diyor. O yüzden sıkıldım bu durumdan.

Aslında her ikisi de iki ayrı uç. Ne sürekli gülmek ne de somutmak gerekiyor

Genişletmek için tıkla...

Orumcek .!.:

Çok sevdiğim biri ne çok gülüyorsun bok mu var demişti. O zamandan beri azalttım. Sizin ki iyidir sıkmayın canınızı

Genişletmek için tıkla...