merhaba arkadaşlar. ben mayıs 2012'de ankarada bir polis memuru ile görüşmeye başlamıştım ( çevik kuvvet ) normalde mesafeli biriyimdir, 24yaşındayım ve hayatımda ilk defa erkek arkadaşım oldu diyebilirim. bi anda çok sevdim onu,çok kontrolden çıktım ve o sonunda beni terk etti. hayatımda asla yapmam dediğim her şeyi yaptım,beni terk etmemesi için yalvardım, sahte facebook hesapları açarak onunla arkadaş olmaya çalıştım, sık sık polisin nöbet tuttuğu güvenpark gibi noktalara gidip onu görmeye çalıştım ( ve bir seferinde başarılı da oldum ) ve bir türlü unutamadım. oysa ki sadece 3ay görüşmüştük. daha yeni yeni kendime geliyorum fakat kendimde korkunç bir değişiklik hissettim. artık tanışacağım tek kişinin polis olmasını istiyorum. daha öncesinde polislere karşı iyi ya da kötü herhangi bir düşüncem yokken şimdi sadece yanımda bir polis olsun istiyorum fakat içime kapanık olduğum için bu konuda hiçbir harekette bulunmadım,bulunamam da. psikolog kuzenime göre ise bu bir nevî takıntı halini almış ve ben bu takıntı yüzünden belki de daha iyi kısmetleri tanımak dahi istemiyorum. artık evlenmek de istiyorum fakat bu polis düşkünlüğümden nasıl kurtulabilirim bilemiyorum. bu durumu pek kimseyle paylaşamadım da ve şu an burda yazmak bile çok iyi geldi. Allah hepimizin karşısına gönlüne göre iyi birilerini çıkarır ve kimseyi böylesi umutsuz durumlara düşürmez umarım.