Böyle kendimi çok mutsuz yorgun huzursuz hissediyorum resmen boşuna yaşıyomuşum gibi hissediyorum hiç bi istediğim olmuyo özel hayatta berbatım üç senelik ilişkim oldu ama ayrılırken cok kötü ayrıldım saygısızlık yaptım karşıma bağırdum kızdım küfrettim sonra . hepsini ben yaptum .. sora hiç bişeyden zevk almıyorum intiiharı düşündüğüm bile oldu ama cok şükür Allah korkum var yapmadım ama bi gün bu korkum da etkili olmayacak diye korkuyorum. Sorasıda var yeni insanlarla tanışmak isteniyorum insanlarla konuşamıyorum iletişim kuramıyorum güvenemiyorm korkuyorum. Evde anne baba baskısı var söz hakkımız sıfır cıkmak gitmek istiyorum evden evlenince kurtulucam sanıyorm bu yüzden başka biriyle daha görştüm 5 ay onda da yine aynı sorunları yaşadım ikili ilişkilerim çok kötü eskiden görüştüğüm tek bi arkadaşım bile yok ben bu durumu düzeltmek istiyorum ama kendi kendime düzeltemitleum bana yardım edin ama ikaç kullanmak falan istemiyorum. ! Başka sekilde tedavi edin beni herşeyi unutuyorum bide ben bunları bileyazdım belki okuyacam size belki okutacam bilmiyorum cok içe kapanık büyüdüm kendimi savunamıyorum halsizim yorgunun bu yaşımda ve cok ağlıyorum sürekli ağlıyorum herşeye ağlıyorum ben mutluluğu haketmiyorum diyorum hep üzülüyorum yaşıtlarım wvli mutluyken ben hala gidenin arkasından gözyaşı döküyorum bişeye konsantre olamıyorum üç senelik erkek arkadaşım bana takıntılu sinirli hstalıklı kompleksli olduğumu söyledi kendimi tanıyamadığıöı söyledi. Umutsuz ve endişeliyim kendimi en dipte hissediyorum ve cok çaresiz hissediyorum dualara sığınmaya calışıyorum ama yine de careszim elim kolum hep bağlı benm