Boşanıyorum

Evet işte bu laflar ve ailesinin yaptıkları ya benm psikolojim bozuldu gerçekten ben de doğru analiz yapıp karar veremiyorm. Hayatmda ilk defa dayak yedm. Ailesine beni aşağılatıyo onlara ağzını açamayıp evde beni görmezden geliyo diye karaktersiz dedim nasıl adamsın dedim unutamıyorum yediğim dayağı. Yine kendimi suçladım doktora başladım gitmeye. Bi yandan severek evlendm çok sevdim ben. Ağlıyprum şuan. Neler hayal ettim neler yaşıyorum. Aşırı değersiz hissediyorum aşırı öfkeliyim bi yandan üzülüyorum.
 
Bir de anlatamıyorum aileme. Nasıl diyim ki dövdü böyle böyle diye. Kimseye söyleyemiyorum ki.
 
Hanımlar merhaba, bir senelik evliyim. Eşimin ailesini başta gerçekten çok sevdim fakat daha sonra düğün sürecinde bir sürü laf sokma oldu. O kadar özeniyordum ki düğünümle ilgili herşeye. Pandemiye denk geldiği için içimde kalan bir sürü şey oldu. Bunun üzerine eşimin ailesi düğünüme bir sürü laf söylediler. Yok böyle düğün mü olur ne biçim evlendiniz vs. Daha balayında ağlamaya başladım. Ayrıca görümcem de hep kendisini benimle kıyaslayan bir insan. Sürekli kıyas yapıp ben böyle yaptım sen böyle yapmadın diyerek üstünlük kurma peşinde. Daha doğmamış çocuğum için bile ilk torun benmki olacak senden önce hamile kalmalıyım diyen saçma span bi insan. Ben konuşmuyorum kendisiyle ama eşimin ailesine gittiğimde zorla muatap olmak zorunda kalıyorum. Sinirlerim çok bozuluyor. Bir de düğünü eşimin tarafı yapmıştı biz boşanma noktasına geldik eşimle. Kayın pederim size düğün yapmasaydık keşke masraf oldu dedi çok ağrıma gitti. Domates mi aldın marketten diyecektim. Şimdi bana gelecekler ve ben gerçekten aşırı sinirliyim çnkü eşimle evlendiğimizden beri hzuurumuz kalmadı. Hiçbir şeyi özendiğim gibi yaşayamadım ve bu yüzden unutamıyorum olanları. Sizinle paylaşmak istedim aranızda bu konuda deneyimli olanlar belki yardımcı olabilirler nasıl davranmam gerektiği konusunda. Şimdiden teşekkür ederim. Bu arada belirteyim benm karşı tarafa kesinlikle ufak bir karşılık verme ya da saygısızlığım olmadı. Eşimle de evliliğimiz bitti denilebilir. Çnkü birbirimize saygımız kalmadı. Ben yanında bana laf sokulduğunda susan bi adama saygı duyamıyorm bu da ilişkimizi çok zedeledi. Ne yapabilirim sizce?

Siz düğününüzü sevdiyseniz, eşinizi seviyorsanız, eşinizle sorununuz yoksa neden kaynana, görümceye bişeyler kabul ettirmeye çalışıyorsunuz. Biz böyle istedik böyle yaptık dersiniz. Onlar sizi dürtüyor siz de onlarla aşık atmaya kalkıyorsunuz.

Aşık atmaya çalşmıyorum bakın söyledm de biz beğendik mutluyuz dedm bir sene geçti hala konuşuluyor ısrarla böyle söylememe rağmen. Beğenmeyedebilir beğensn kabul etsn derdm de yok ama ısrarla her sefernde bu söylendiğinde görmezden gelemiyosun ki. Nazikçe cevap veriyorm olmuyo. Burda ben iyi niyet göremiyorm. Bunu söyleynce de ben kötü oluyorm.

Göremediğiniz sürece devam edecekler. Derdiniz olmasa eşinizle bu konularda sorun yaşamazsınız. Onlar size söylüyor siz eşinize söylüyorsunuz ve son noktayı kayınpeder boşancağınızı bilseydiniz masraf etmezdim diyerek koyuyor. Son sözü siz söyleme çabasında oldukça bu iş uzar gider. Siz de iyi niyetli değilsiniz, sadece haklı olma çabasındasınız. Söylerler güzellikle cevap verirsiniz anlamayıp devam ederlerse kaale almazsınız, bir kaç defa daha söylerler ve bıkarlar. Onlar söyledikçe siz eşinize sardıkça kayınpederiniz haklı çıkar. Bu da aşık atmaktır.
Daha önceki konunuz yazdığım yorumlar ve verdiğiniz cevaplar. Görünen köy kılavuz istemez…. Haklı olma, son sözü söyleme çabalarınızın sonucu bu. Amacınız üzüm yemek değil bağcıyı dövmekti de bağcı sizden baskın çıktı.
 
Daha önceki konunuz yazdığım yorumlar ve verdiğiniz cevaplar. Görünen köy kılavuz istemez…. Haklı olma, son sözü söyleme çabalarınızın sonucu bu. Amacınız üzüm yemek değil bağcıyı dövmekti de bağcı sizden baskın çıktı.
Ben hiç bi zaman haklılık yarışına girmedim ki eşim de derdi haklısın diye zaten. Ama sorunun çözümü için hiçbir zaman bi adımı olmadı anlatabiliyor muyum
 
Ben hiç bi zaman haklılık yarışına girmedim ki eşim de derdi haklısın diye zaten. Ama sorunun çözümü için hiçbir zaman bi adımı olmadı anlatabiliyor muyum
Çünkü adım atacakları bişey yok. Sizin geçiminiz yada geçimsizliğiniz eşinizle olması gerekirken siz herkese cephe almışsınız, siz hepiniz ben tek diye kılıcı çekmişsiniz. 1,5 yıllık evlilikte ne kadar çok huzursuzluk, katınvaldeniz, kayınpederiniz ve görümcenizden ne kadar şikayetçisiniz. Sürekli takılacak, şikayet edecek, alınacak bişeyler buluyorsunuz. Sürekli son sözü siz söylemelisiniz. Sonuç bu. Bu kadar takılırsanız herşeye hiç kimse ile geçiremezsiniz. Desinler ne olacak, onlar öylr dedi diye kıyamet mi kopacak. Bu evliliğin toparlanacak bir yeri yok çünkü siz anlamamak için sürekli savunmadasınız. 1,5 yılda bu kadar huzursuzluk üzerine eşinizde uzatmaya gerek duymamış. Şu an en sağlıklı kararı eşiniz veriyor. İnsanların bu kadar üstüne gitmeyin, bu kadar diretmeyin dediğinizi kabul ettirmek için. Boşanma niyetiniz olsa ailenize şiddet gördüğünüzü söylerdiniz. Söylerseniz dönüşü olmayan bir yola gireceğinizi biliyorsunuz o yüzden söylemiyorsunuz. Boşanma konusunu açarak eşinize son blöfünüzü çekmişsiniz. Eşiniz de yememiş ve kabul etmiş boşanmayı. Daha fazla uzatmadan bitirin, herkes hayatına baksın.
 
Hem üzülecekler hem acizliğimi görecekler dayak yediğim evde özür bile dilenmeden aylardır yaşıyorum.

Yani bende anneyim. Cocugumun.böyle birsey yasamasini tabi ki istemem. Ama beni hayal kirikligina siddet magduru olmasi degil, gelip bana acik anlatamamasi ugratirdi. Cünkü ilk gidebileceginiz kaleniz her zaman annenizin babanizin evi olmali. Biz bazen yalnis sevgi anlayisindan olmayacak iliskileri kurtarmaya calisiriz, ama is psikolojik ve fiziksel siddete gelmisse ortada kurtaracak bir durum yok
 
Çünkü adım atacakları bişey yok. Sizin geçiminiz yada geçimsizliğiniz eşinizle olması gerekirken siz herkese cephe almışsınız, siz hepiniz ben tek diye kılıcı çekmişsiniz. 1,5 yıllık evlilikte ne kadar çok huzursuzluk, katınvaldeniz, kayınpederiniz ve görümcenizden ne kadar şikayetçisiniz. Sürekli takılacak, şikayet edecek, alınacak bişeyler buluyorsunuz. Sürekli son sözü siz söylemelisiniz. Sonuç bu. Bu kadar takılırsanız herşeye hiç kimse ile geçiremezsiniz. Desinler ne olacak, onlar öylr dedi diye kıyamet mi kopacak. Bu evliliğin toparlanacak bir yeri yok çünkü siz anlamamak için sürekli savunmadasınız. 1,5 yılda bu kadar huzursuzluk üzerine eşinizde uzatmaya gerek duymamış. Şu an en sağlıklı kararı eşiniz veriyor. İnsanların bu kadar üstüne gitmeyin, bu kadar diretmeyin dediğinizi kabul ettirmek için. Boşanma niyetiniz olsa ailenize şiddet gördüğünüzü söylerdiniz. Söylerseniz dönüşü olmayan bir yola gireceğinizi biliyorsunuz o yüzden söylemiyorsunuz. Boşanma konusunu açarak eşinize son blöfünüzü çekmişsiniz. Eşiniz de yememiş ve kabul etmiş boşanmayı. Daha fazla uzatmadan bitirin, herkes hayatına baksın.
Kıyamet kopmayacak tabi ki ama her görüştüğümde kimse beni aşağılayamaz ki buna bir susulur iki susulur ama devamlı susulmuyor. Kendi evimde hasta hasta hizmet ederken yazıllar olsun diye durduk yere hakaret işitiyorum ve buna herkes susuyor. Buna siz nolcak desin dermisiniz? Burada amacm haklı çkmak değil ki eşim biliyor zaten kendisihaklısın diyor. Burada benm beklediğim ailesi bu sıkıntıları yaratıyorsa ya karşısına alır konuşur ya da beni muatap etmez ben her seçeneği sundum. Dedm sadece bayramda da gidebilirim susarım senin için. Ama eşim ne bunları yapıyor ne ağzını açıyor sorun da burda başlıyor zaten. Son sözü söyleme derdim olmadı çnkü kmseye ağzımı açmadm zaten. Boşanmayı veya devam etmeyi eşime seçenek olarak sundm. Dikkatli okursanız yargılamadan yazıyo mesajda da. Sorunlarımızı aşalm devam edelm de dedim. Eşim boşanmayı istedi. Evet üzülüuorm çünkü seviyorm eşimi. Ama ilişkimiz çok yıprandı. Haklı da olabilir şuan ama üzülüyorum tabi ki
 
Evet keşke diyorum saygısızlık yapmayım diye susmak yerine cevap verseydim belki o zaman eşimle bu kadar bitmezdik.
İşte böyle düşünceler insanı yıpratıyor, pişmanlık duygusu içinde kıvrandırıyor. Ama emin olun, ağzınızla kuşda tutsaydınız, olmicaktı. Kaldıkı susmak her daim erdemliktir. Susduğunuz halde işler sarpa sarmış. Herşeye cevap verseydiniz, çooook daha kötü olurdu herşey. Daha şiddetli tartışmalar olurdu.
 
İşte böyle düşünceler insanı yıpratıyor, pişmanlık duygusu içinde kıvrandırıyor. Ama emin olun, ağzınızla kuşda tutsaydınız, olmicaktı. Kaldıkı susmak her daim erdemliktir. Susduğunuz halde işler sarpa sarmış. Herşeye cevap verseydiniz, çooook daha kötü olurdu herşey. Daha şiddetli tartışmalar olurdu.
Sırf bu yüzden sustum onlara zaten
 
Biri rahmetli babama "al kizini isim bitti" diye bir cümle kursaydi orda bosardim. Normalde aile terapisi felan öneririm, ama esiniz cok adi bir insan. Ama ailesi ne ki ondan adam olsun.
Evet ya. Bu evlilikte hersey olmuş zaten ama bir tartışmada beni paket gibi gelip alınması gereken değersizlikte göre "adamı " koca diye yanimda tutmam. Biri illa evden gidecekse o erkektir. Kadını evden göndermeye çalışan da beş para etmez benim gözümde.
 
Kıyamet kopmayacak tabi ki ama her görüştüğümde kimse beni aşağılayamaz ki buna bir susulur iki susulur ama devamlı susulmuyor. Kendi evimde hasta hasta hizmet ederken yazıllar olsun diye durduk yere hakaret işitiyorum ve buna herkes susuyor. Buna siz nolcak desin dermisiniz? Burada amacm haklı çkmak değil ki eşim biliyor zaten kendisihaklısın diyor. Burada benm beklediğim ailesi bu sıkıntıları yaratıyorsa ya karşısına alır konuşur ya da beni muatap etmez ben her seçeneği sundum. Dedm sadece bayramda da gidebilirim susarım senin için. Ama eşim ne bunları yapıyor ne ağzını açıyor sorun da burda başlıyor zaten. Son sözü söyleme derdim olmadı çnkü kmseye ağzımı açmadm zaten. Boşanmayı veya devam etmeyi eşime seçenek olarak sundm. Dikkatli okursanız yargılamadan yazıyo mesajda da. Sorunlarımızı aşalm devam edelm de dedim. Eşim boşanmayı istedi. Evet üzülüuorm çünkü seviyorm eşimi. Ama ilişkimiz çok yıprandı. Haklı da olabilir şuan ama üzülüyorum tabi ki
Eşinizi ve ailenizi yargılamanız bitti sıra bana mı geldi. Gayet dikkatli okuyorum. Siz farkında değilsiniz de açıkça yazmadığınız satır araları bile gözüküyor.
Ben olsam ne yaparım, hasta isen hizmet etmem, kusura bakmayın rahatsızım der odama girer yatarım.
Sürekli laf sokulmasından şikayetçiyseniz eşiniz sizin veliniz değil, sizi koruyup laf söyletmemesi gerekmiyor. Bir kere cevap verirsiniz de ama ediyorlarsa sınırınızı çizersiniz.
Ben sadece bayramda da gidebilirim susarım senin için diyerek net iradenizi ortaya koymamış blöf yapmışsınız. Haklısın ben konuşacağım, bir daha sana böyle davranamayacaklar gibi bir söz beklemişsiniz.
Sürekli bişeylerle blöf yapmışsınız, net duruşunuz yok. Eşiniz de sizi ciddiye almamış.
Bir tek sorunları alalım devam edelim yada boşanalım deyince sunduğunuz seçenekler arasında tercih yapmış eşiniz.
Diğer konularda seçenek sunmamışsınız ki, madem öyle ben de böyle yaparım senin hatırın için diye daha yapmadan başına kakmışsınız.
Hadi hepsi bir yana size şiddet uygulayan bir insanı nasıl hala sevebiliyorsunuz. Siz küfrediyorsunuz o size şiddet uyguluyor ama seviyorsunuz.
Ve hala başa dönüp anlatıp haklısın dedirtmeye çalışıyorsunuz. Benim demem ile düzelecek ise yüz kere bin kere haklısnız. Keşke öylr bir gücüm olsa da üzüntünüze son verebilsem.
Siz onu yapmışsınız, o bunu yapmış kısmını kapatın. Ne olursa olsun hiç bişey şiddeti haklı çıkarmaz. Size şiddet uygulamış bu adam.
Belki de kendinizi tam ifade edemiyorsunuz, daha önceki takıldığınız şeyler belki de psikolojik şiddet.
Sevdiğiniz kişi buna mı layık görüyor sizi. Bu kadar mı basit sizin sevginiz. Lütfen kendinizi sevin, kendinize saygınızı koruyun ve lütfen net olun.
 
Evlilik için değilde kendin için terapi al. Anan baban seni bir pislik dövsün diye mi doğurdu büyüttü? Kendine değer vermezsen kimse değer vermez. O seni dövdüğü gün darp raporunu alıp boşayacaktın geç bile kalmışsın
 
X