- 29 Haziran 2020
- 20
- -21
- Konu Sahibi yazarcizer
- #1
Merhabalar. Beynim o kadar yorgun ki anlatmak istiyorum çare bulmak istiyorum kafamda ki yorgunluğa çaresizliğe İçine düştüğüm psikolojik şiddete. 1.5 yıllık evliyim öncesinde eşimle 6 ay kadar görüşmemiz olmuştu. Ben eşime aşık oldum Bana ne zaman aşık oldun diye sorduğumda hatırlamadığını Söyler çünkü mantık evliliği yaptı ona göre namazlı abdestli eline vur ekmeğini al ailesi de düzgün biriydim Eşim çok baskın bi karakter ailemi dahi yönetmeye çalışan bi tip hep farkındaydım sözlülük nişanlılık döneminden itibaren ama Ben hep yön vermeye çalışıyo Heralde ilişkimize illa ki değişecek beni tanıyınca diye düşündüm ama değişmedi unutamıyorum bazı şeyleri aramızda soğuk bi savaş var gibi gönül almayı yumuşak davranmayı bilmiyor 2 yıldan beri ağzından çok güzelsin ne kadar hoş olmuşsun ya da bunu da çok güzel yapıyorsun diye bi kelime duymadım ama bi arkadaşımdan bahsederken güzel kız demişti doğum günümde eski kız arkadaşına aldığı ama kızın geri iade ettiği bi şeyi hediye etmişti bana sonradan yakaladım o zaman bile sen benim hesaplarımı mı kurcalıyosun diyerek haklı çıkmak istedi çok zoruma gidiyor bazı şeyler ama söylemiyorum yutuyorum yuttuğum için bana dönüyor zararı hem kendim yoruluyorum hem o haklı ve çok iyi zannediyor kendini Ben sustukça ama kavga edemiyorum sonradan geliyo aklıma şunu söyleseydim diye o yüzden susup kalıyorum ben küsünce o daha çok küsüyor benim yüzüm asılınca 3 gün onunki de asılıyor mesajda güzel bi şey yazmazsam asla yazmıyor ailesi yüzünden bile beni çok ağlatmışlığı oldu söz günümde nişan günümde kınamda düğünden bir gün önce bile bırakmaya niyetlendim bırakmadı hiçbir saygısızlık yapmadım ama benim annemi bile azarlamışlığı oldu en son buna dayanamadım çektim kapıyı çıktım durdurdu ama yine artiz artiz yaptığımın yanlış olduğunu kendi yaptığının doğru olduğunu yine olsa aynısını yapacağını anlattı kendisininkini asla kabul etmiyor çünkü tanıştığımız ilk günlerde Bile benimle tartışmaya girmişti n’oluyo dedim ya bırak olmasın aramızda bi şey istemiyorum dedim yine olmaz diye durdurmuştu sözlendik ertesi gün tuttuğu takım yüzünden kavga ettik elinden geleni ardına koyma umrumda değilsin filan dedi onu da yuttum evlendik ilk ayımızda hafta sonu tartışmıştık hafta başında malum yerde görüşürüz demişti adliyeyi kastediyor sonra pişman olmuştu sen söylettin demişti neyse dedim onu da yuttum başka bi tartışmamızda gereği neyse yapalım dedi aynı şeyi kastetti artık dedim tamam gidelim yapalım yine durdurdu beni. Ne yiyeceğime ne içeceğime nerde duracağıma her şeyime karışır bi mağazanın önünden geçerken atlet bile alacak olsam söylemem onay almam gerekiyor asla bir şeyi doğru yapacağıma inanmıyor yetersiz görüyor yapamazsın beceremezsin der ev işlerini bile yaptığımı beğenmez kendisi yapar başka şeyleri ben yapınca yoruldum derim nazlanmak isterim ne yaptın ki altı üstü der azarlaması ile meşhurdur bi anda moralini sıfırlar bırakır çok baskısı var üzerimde tereddütsüz Korkusuz hiçbir şey yapamıyorum kendi başıma karar alamıyorum en ufak eve bi tabak bile alacaksam Karar mercii odur evin içinde gözü sürekli üstümde şuan 5 aylık gebeyim bebeğime iyi bakmadığımı bile söylüyor eğilip doğruluyormuşum Bebeği sıkıştırıyormuşum amniyo sıvısından ve anneliğin ne olduğun bihaber ve ben günde 5 vakit eğilip doğruluyorum zaten bu kadar basit olmadığını söylüyorum ama yetersizim karnımdaki bebek için bile öyle görüyor doğum yapınca Burnumdan getireceğinden eminim bakamadığımı söyleyecek bu stresle gebeliğimin tadını bile çıkaramıyorum çocuğumu bile yönlendirecek diye korkuyorum benim eksik olduğumu onun daha iyi baba olduğunu söyleyerek diye düşünüp kuruyorum kendimce İyi yönleri elbette var gezmeyi yedirmeyi içirmeyi seven birisi açta açıkta bırakmaz evine düşkün sokaklarda gezmez ama ben sevgiye yumuşaklığa hasretim Yumuşak huylu olsun ben zaten akıllı bu kadınım çalışıyorum 30 yaşındayım onu yoracak üzecek şeyler yapmıyorum yapmadığım için böyle davranıyor Şiddetin en kötüsü psikolojik şiddetmiş kendime güvendim azaldı her gün ailesine gider ben bunalmasın diye anneme haftada bir götürürüm annem tek yaşıyor olmasına rağmen kısacası yorgunum doluyum patlamaya hazırım ama tutuyorum yavruma bi şey olmasını istemiyorum bu kadar stresle ayrılsam eminim kafam çok rahat olacak Ama seviyorum da Ve bu sevgi beni çok yoruyor
