Psikolojim, vicdanım ve diğer şeyler.

1dissarimsak .!.:

Yani size yazdıklarımın üzerinden daha 24 saat geçmeden buldum yine bir kedicik. Şimdilik diğer kedilerden ayrı tutuyoruz ama ellerimle besliyorum. Vicdan azabı gibi duruyordu kapının önünde. Annesini arayacağız yarın. Şans dileyin =)

Genişletmek için tıkla...

feliscatus .!.:

Hangimizin ki iyi diyerek satırlarıma başlıyorum İyi geceler hanımlar ben kendisinin de kedileri olan ve tamamen kendi insiyatifi ile sokak çocuklarına yardımcı olan biriyim. Elbette benim yaptığım devede kulak ama ben hep bir can bir nefes dedim bunları yaparken.

Şöyle ki sadakaya da çok inanan biriyim, dindar değilim ama karma, eden bulur, ilahi adalet ne derseniz deyin inanıyorum ve kimseyi özellikle de hayvanları incitmemeye çalışıyorum. Durumlarımızın farkındayım, ekonominin, zamların, açlığın hepsinin farkındayım ama bana göre bu sadaka sadece beslemek değil örneğin bu sıcak günlerde bir kap su koyarak da olur, ya da en azından su kaplarına sigara atmayarak (gerçekten çok zor bir şeyleri korumak bunun yorgunluğunu da yaşıyorum.)

Konuma gelirsek, bu kendi çapımdaki hasta hayvanı kapıp veterinere götürme, süt anneliği, yuvalandırma vs şeylerin haricinde geçen kış terk edilmiş dünyalar pamuğu bir kediyi sığındığı dükkanda beslememle başladı herşey. Birdi iki, üç, on oldular ben de kuru maam fiks ve bazen yaş mama, bazen ciğer, tavuk döner vs. alarak bu çocukları beslemeye başladım. Derken birinin kulağından deri kalktığını gördüm veterinere götürdüm kısırlaştırdım geri saldım beslediğim yere. Bu şekilde şükür vukuatsız devam ederken bir yeni kedi geldi ağzı yüzü sinek içindeydi akıyordu haydi ben onu da yakaladım veterinere. Helali hoş olsun çalışmaya başlamadım ama bir şekilde hallettim Allah verdi rızklarını. Ama sonra insanlar beni gördükçe şurda da kedi var demeye başladı en son da geçen hafta iki gözü de kör bir yavru aldıdım kliniğe. Şimdi yuvalandırmak için uğraşıyorum. Ve bu kedi bahçelerinde olmasına rağmen sadece izlemişler biz elleyemeyiz demişler sadece teramisin sürülse kurtarılırmış dedi veterinerimiz

Of çok uzattım. Ben işe başlıyorum arkadaşlar, elbette 24 saat değil ama ben 2 senedir yatıyorum ve ilk zamanlar çok zorlanacağım, yoğun olacağım. Mamalarımı komşuma verdim o ilgilenecek ki zaten mamalar var sabit yani ben koymasam dahi mamalık var ama benim alışkanlık oldu. Ve ben işe başlayınca bu çocukları bırakıp terk edecekmişim gibi hissediyorum Sanki onları koruyamayacakmışım gibi. Halbuki para kazandıkça onlara daha çok faydam dokunacak ama ben neden böyle manyadım ya çalışmamaktan artı ulta mega fazla vicdanım yüzünden.

Gene kendimi yerken bir anda yazdım buraya, okuyanlara teşekkür ederim.

Elbette gene arada yaş mama vs. veririm zaten eve gelişim max 18:30 e bunun haftasonu da var ama içimde bir hüzün oldu ben bu çocuklara çok bağlandım sanırım

Genişletmek için tıkla...

Elhan .!.:

Allah sizin gibi yüreklere sahip insanların sayısını artırsın.

Genişletmek için tıkla...