İnce uzun endamlı bir arkadaşım var kızlar. Kendisini bildim bileli de oldukça zayıf. Bir türlü kilo alamadığını ve nasıl yapıcağını bilmediğini söyler dert yanar dururdu abartılı bir şekilde. Çok az yer, onun yanında yemek yerken ben utanırım çok yiyemem mesela

Bide üzülürdüm salak gibi onun için türlü çareler arıyor bulamıyor filan
Bugün aslında yemek yemeyi aşırı sevdiğini hatta eskiden kilolu olduğunu ama boğazını tuttuğunu, kilo alamıyorum ben laflarının hepsinin yalan olduğunu, bir gram bile almamak için formunu korumak için bilerek çoğu zaman aç kaldığını itiraf ettiğini öğrendim. Ağzım bi karış açık kaldı. Çünkü erkeklerin huyunu iyi öğrenmiş bu tipiyle dikkat çektiği içinmiş bunca açlık. Kimsenin motivasyon noktasını yargılamıyorum. Peki ya yıllar yılı mağdur zayıf edebiyatı neydi

Kadın mileti olarak neden bu kadar değişik huylarımız var çözemiyorum