Çok doğru köy ortamında oldukça kapalı giyiniyorum çeşitli desenler yaparak ojeler sürerdim saçlarım ombreli gezerdim şimdiyse bir kuaförün bile olmadığı bir yerdeyim uzaktan eğitim de olunca tek başıma depresyona girdim bütün belirtilerini de taşıyorum üstelik kendimden hiç memnun değilim atanmadan önceki halime istesem de dönemiyorum sadece istemekle kalıyor öyle tükenmiş hissediyorum kendimi inanın düğün hazırlığı bile gözümde büyüyor o kadar da hevesliydim oysa
Aslında o benden daha olgun zorluklarla kolay başa çıkabilen birisi benim bu ruhsal bozukluğum ona anlamsız geliyor herkes gibi hobiler edinmem gerektiğini kendimi geliştirmemi söylüyor sonra düşününce keşke onun kadar güçlü olabilsem diyorum bir kadın güçlü pozitif yapıcı olumlu olmalı diyorum tabii bu açıdan kendimi yeterince kadınsı bulamadım son zamanlarda
Lütfen sana bir şey söylemek istiyorum haddimi aşmazsam .Atanmadan önce bir hedefim vardı tek amacım atanmaktı belki de sonra atandım ve ilk defa gurbet yaşadım sevgilim 4.kez sınava girdi inşallah bu defa o da atanacak onun sınav hazırlığı 4 senedir devam ettiği için daima destek olan ben oldum yeter ki atansın biz de evlenelim diye. Uzun zamandır bir tükenmişlik yaşıyorum aslında ve bazı zamanlar patlama noktasına geliyorum şimdi de o bunalımlardan birinin içindeyim
.... Dinle yada dinleme.... Bunu iyi uzun uzun düşün..... Sen gerçekten bu sevgilinle evlenmek istiyormusun....bu nerden çıktı dememeni umut ediyorum... İçinde Bi yerlerde uzun zamandır hedefe varmak için attığın her adımda sana içinden cılız bir ses doğru karar olmadığını söylüyormu...... Bazı şeyler alışkanlık bıkkınlık aynı kitabı başa sarıp sarıp okumak monotonluktan ziyade sonrasında hep böyle olacak diye merak ve heves duygusunun bitmesi gerçeğimi... Bu soruyu iyi düşün ve kalbinle cevap ver.... Sonrasında bir şey söyleyeceğim........
Madem o daha olgun neden onun annesi gibi olduğunu düşünüyorsun?Ruhsal bozukluğunun ona anlamsız gelmesi yerine seni anlayıp sana destek olması gerekir.Sevgilin sana kendini yetersiz hissettirmiş.
Ben durumunuzun nedense icinde bulundugunuz kosullardan dolayi ortaya ciktigini dusundum bence kendinize daha cok vesvese vermek yerine dedigim o listelere bakin. Kendinize ne olursa olsun bir rutin olusturun, size ne iyi geliyordu yine yapin. Arastirmalar var insanlarin cok buyuk bir yuzdesi hayatlarinda bir defa depresyon yasiyor. Bu pandemi donemi zaten mental olarak zorlu bir donem. Dugune de hevesli olmamaniz normal degil mi? Ne olacak nasil olacak her sey belirsiz. Bence siz size iyi gelen seyleri yapin biraz. Mesela ben bitki cayi icmeyi mum yakmayi seviyorum kucuk seyler bile insani rahatlatiyor. Sizi yeniden amaclandiracak bir sey bulun ya da mesela yuksek lisansa baslayin, online egitimlere katilin ya da yabanci dil edinin. Ben nisanlandiktan sonra baska bir ulkeye tasindim kariyerim icin, nisanlim turkiyedeydi ve hazirlik surecinde uzaktaydim. O yuzden sizi anliyorum ve bunun kosullardan dolayi ortaya ciktigini dusunuyorum. Umarim kalbinizce olur.
Değer vermekle annesi gibi hissetmenin farkli oldugunu düşünüyorum. Bende sevdiklerine cok deger veren biriyim ama evlennce hafiften gelen o annelik hissini sevgiliyken hic hissetmemistim. Evlenince arada gelse de kendimi sorgularken buluyorum dur diye
birde sevgiliyken gelse evlenince iyice büyük anne hissederdim
Acilen psikologdan önce doktora gidip kan hormon ve vitamin değerlerinize baktırmanızı öneririm vücudunuzda her şey yolundaysa psikologa gidersiniz.Merhabalar bir konuda fikirlere ihtiyacım var ben hayat dolu pozitif başarıları hedefleri olan bir genç kızdım sonra öğretmen olarak atandım 3 yıllık öğretmenim 4 senelik de bir ilişkim var sevgilim inşallah bu sene atanacak. Fakat benim sorunum kendimle. Sevgilime anne gibi oldum kendimi unuttum atandığım yer köy yeri büyük bir boşluktayım pek sosyal değilim okul dışında hep evdeyim yakında düğün hazırlığım olabilir ama ben kendimi hiç kadınsı bulmuyorum uzun zamandır içime kapandım sevgilim de bu halimden şikayetçi değişmek eski halime dönmek istesem de elimde değil. İnanın müzik dinlemek bile rahatsız ediyor doktora gitmek istedim antidepresan verir diye gitmedim ilaçsız düzelmek istiyorum. Mesela daha kadınsı daha olgun daha pozitif olmak. Ama sürekli bir şeylerden şikayet eden kavga çıkaran biri oldum çıktımHayattan ne istediğimi de bilmiyorum artık neden böyle oldum ki
Sen o tükenmişlik çukurunda tek değilsin inan. Sağında solunda arkanda binlerce insan o çukurdan çıkmaya çalışıyor. Ve bu tükenmişlik çok normal. Çünkü insanız. Kendine zaman tanı.Nasıl iyi geldi yazdıkların. Allah senden razı olsunBirilerinin beni dinlemesine o kadar ihtiyacım var ki aynı zamanda anlatacak mecalim de yok tuhaf bir tükenmişlik içerisine girdim çıkmak için debeleniyorum
Evlenmek istemez olur muyum bazen kendimi çok şanslı hissediyorum ondan yana. Bazen de ruh halim dengesizleşiyor küçük bir tartışmamız kafamda büyüyor duygularım hiç kolay değişmiyor bunun sebebini de dört yıldır süren uzak mesafe ilişkime bağlıyorum tabi. Atandıktan sonraki ilk gurbet bana çok yabancı ve zor geldi bir anda çok fazla sorumluluğa büründüm şimdi içimde bir birikmişlik bir tükenmişlik var özellikle son iki haftadır hayata karşı olan enerjim sıfırlandı sürekli ağlamak istiyorum onun dışında bu hayattan hiçbir şey istemiyor gibiyim çok tuhafLütfen sana bir şey söylemek istiyorum haddimi aşmazsam .
Teşekkür ederim aslında duygularımı bastırdım bu güne kadar şu iki haftadır ruhumu ele geçiren beni sömüren bir şey varmış gibi bir his bu. Küçük bir tartışma sonrası gelen ağlama hissi ve ondan sonrası anlamsız ruh hali. Bir türlü düzelemedim
