-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Sabırla Bebeğini Bekleyenler
- Konu Sahibi sara_28
- Başlangıç Tarihi
- 6 Ekim 2008
- 40.406
- 5.083
- 448
- 48
- 6 Ekim 2008
- 40.406
- 5.083
- 448
- 48
kızlaaaar yeni '' Haydi geyik yapalım hamişler,kaynana mağdurları,kocişlerini sevenler,süslüler'' topiği açıldı orda buluşalıımmm hersey vaaaarrr
- 16 Ekim 2010
- 46.748
- 84.453
- 798
ben nohut ve pilav yapcaktım,nohutlu pilava dönderdim işi
bikaç artık şeylerim var,onlar bitsin dedim,iyi yapmış mıyım?
yanınada yoğurt
ya metuşşş,o ne tatlı avatar,bana bebek resmi göstermeyin,bayılıyorum,yiyesim geliyo her birini yaaa,maşallah yavruya.
iyi yapmışsın afiyet olsun canım ellerine sağlık
:93::93::93::93::93::93::93:
selam kızlar............napıyorsunuz......
merhaba prensesim sen nasılsın
kızlar maşallah ateş topiğinde bir hamile daha var
maşallah darısı başımıza
Son düzenleme:
- 6 Ekim 2008
- 40.406
- 5.083
- 448
- 48
Bilenler Bilir FSH Değerlerim 50'nin Üzerine Çıkmıştı
Gün gelip bunları benim de yazabileceğim hiç ihtimal vermediğim bir şeydi. Sitenize girdiğimde savaşı kazananlar kısmını okur ve ne şanslı insanlar var derdim. O mucizenin asla benim başıma gelmeyeceğini düşünüyordum. Ama geldi hem de artık vazgeçtiğim, umudumu yitirdiğim bir anda...
Ben 8 yıllık evli 31 yaşında bir bayanım. İlk yıllar çocuk istemediğim için hapla korunmuştum. 2 yıl sonra bir doktora gittim ve ben artık çocuk istiyorum bir sorunum var mı dedim.Tahlil ve rahim filmimin ardından bu doktor bana rahmimin yarım olduğunu tüplerimde tıkanıklık olduğunu ve yumurta kalitemin az olduğunu söyledi. Ağlayarak eve döndüm. Hemen Ankara’nın ünlü bir doktorundan randevu aldım. O bana bu söylenenlerin doğru olmadığını sadece filmin iyi çekilmediğini tüplerimin ve rahmimin normal olduğunu ama yumurtalarımda sorun olduğunu söyledi. Benim tedavi sürecim de başlamış oldu. Ankara’da ne kadar doktor varsa gezdim. Yapılan tüm işlemler için başka doktorlardan randevu alıp görüş istiyordum. 3 aşılamadan sonra mikroenjeksiyona geçtik. Denemelerimiz hep kötü gidiyordu. Tüm ilaçlara rağmen düzgün yumurta elde edilemiyordu. Transfer yapılabildiği şanslı durumlarda ise tek yumurta veriliyordu. Bu işlemler yapılırken ben aniden menapoza girdim. Doktorum beyni yumurta var sinyaliyle kandırmaya çalışacağımızı söyledi. Başardık da ama durumum iyice ümitsizleşmişti. FSH değerlerim bilenler bilir 50 nin üzerine çıkmıştı ben artık ateş basmalarıyla uğraşıyordum. Bu sırada siteden Ankara’da bir toplantı yapılacağını okudum. Eşim razı olmaz diyordu, tamam gidelim dedi, orada hiç niyetimiz yokken tüp bebek kurasına katıldık ve kazandık. Her şey çok garip geliştiği için umutlanmıştım. İşimin artık mucizeye kaldığını çok iyi biliyordum. Bana o güne kadar emek veren ve çok güvendiğim doktoruma gittik böyle böyle ben şansımı denemek istiyorum dedim hiç beklemediğim bir tepki verdi ve ona olan inancımı yıktı. Oradan çıktığım gibi diğer doktora gittim ve tedaviye başladık. Çok umutluydum ama transfer gerçekleştiremedik. Sonra iki yumurtayla tekrar denedik yine beceremedik. Zaten sayılı yumurtam vardı ve onlar bitene kadar denemeye kararlıydık. Doktorum bir ay ara verip hapa başlamamı ve 21.gün tedaviye başlamak için gelmemi söyledi. Gittiğimde rahim temiz mi diye ultrasona girdim ve hayatımda duyabileceğim en güzel şeyi işittim. HAMİLEYDİM.
Şu an 3 aylık bir oğlum var. Benimle aynı derdi paylaşanlara umut vermek için bunları yazıyorum. Ben şuna inanıyorum ki canı verecek olan Allah ve sebepler ne kadar olumsuz olursa olsun hiçbişey imkansız değil. Yeter ki dua edip yapılması gereken herşeyi yapalım.
Gün gelip bunları benim de yazabileceğim hiç ihtimal vermediğim bir şeydi. Sitenize girdiğimde savaşı kazananlar kısmını okur ve ne şanslı insanlar var derdim. O mucizenin asla benim başıma gelmeyeceğini düşünüyordum. Ama geldi hem de artık vazgeçtiğim, umudumu yitirdiğim bir anda...
Ben 8 yıllık evli 31 yaşında bir bayanım. İlk yıllar çocuk istemediğim için hapla korunmuştum. 2 yıl sonra bir doktora gittim ve ben artık çocuk istiyorum bir sorunum var mı dedim.Tahlil ve rahim filmimin ardından bu doktor bana rahmimin yarım olduğunu tüplerimde tıkanıklık olduğunu ve yumurta kalitemin az olduğunu söyledi. Ağlayarak eve döndüm. Hemen Ankara’nın ünlü bir doktorundan randevu aldım. O bana bu söylenenlerin doğru olmadığını sadece filmin iyi çekilmediğini tüplerimin ve rahmimin normal olduğunu ama yumurtalarımda sorun olduğunu söyledi. Benim tedavi sürecim de başlamış oldu. Ankara’da ne kadar doktor varsa gezdim. Yapılan tüm işlemler için başka doktorlardan randevu alıp görüş istiyordum. 3 aşılamadan sonra mikroenjeksiyona geçtik. Denemelerimiz hep kötü gidiyordu. Tüm ilaçlara rağmen düzgün yumurta elde edilemiyordu. Transfer yapılabildiği şanslı durumlarda ise tek yumurta veriliyordu. Bu işlemler yapılırken ben aniden menapoza girdim. Doktorum beyni yumurta var sinyaliyle kandırmaya çalışacağımızı söyledi. Başardık da ama durumum iyice ümitsizleşmişti. FSH değerlerim bilenler bilir 50 nin üzerine çıkmıştı ben artık ateş basmalarıyla uğraşıyordum. Bu sırada siteden Ankara’da bir toplantı yapılacağını okudum. Eşim razı olmaz diyordu, tamam gidelim dedi, orada hiç niyetimiz yokken tüp bebek kurasına katıldık ve kazandık. Her şey çok garip geliştiği için umutlanmıştım. İşimin artık mucizeye kaldığını çok iyi biliyordum. Bana o güne kadar emek veren ve çok güvendiğim doktoruma gittik böyle böyle ben şansımı denemek istiyorum dedim hiç beklemediğim bir tepki verdi ve ona olan inancımı yıktı. Oradan çıktığım gibi diğer doktora gittim ve tedaviye başladık. Çok umutluydum ama transfer gerçekleştiremedik. Sonra iki yumurtayla tekrar denedik yine beceremedik. Zaten sayılı yumurtam vardı ve onlar bitene kadar denemeye kararlıydık. Doktorum bir ay ara verip hapa başlamamı ve 21.gün tedaviye başlamak için gelmemi söyledi. Gittiğimde rahim temiz mi diye ultrasona girdim ve hayatımda duyabileceğim en güzel şeyi işittim. HAMİLEYDİM.
Şu an 3 aylık bir oğlum var. Benimle aynı derdi paylaşanlara umut vermek için bunları yazıyorum. Ben şuna inanıyorum ki canı verecek olan Allah ve sebepler ne kadar olumsuz olursa olsun hiçbişey imkansız değil. Yeter ki dua edip yapılması gereken herşeyi yapalım.
hijyen zeynom menim kolay gelsin tatlım çok yorma kendini
hadi gözün aydın ececim inşallah bu sefer muradına erersin
işin zor yetercim Allah yardımcın olsun
metuşuuuuuuuummmmm men geldim
kızlarr çok sagolun allah hepinizden razı olsun ya bu içinin boş olma ihtimali ne kadardır sizce siz böyle bişi duydunuz mu hiçç dr söyle di kafama kurt düşürdü yaa
- 6 Ekim 2008
- 40.406
- 5.083
- 448
- 48
Sevgili Sibel TUZCU ;
Benim hayatımda o kadar önemli bir yere sahipsiniz ki tahmin bile edemizsiniz. Bundan 2 yıl önce çok ümitsiz bir halde iken sitenizle dolayısı ile sizinle tanışma imkanı buldum. O dönem o kadar mutsuzdum ki anlatamam. Sizin hikayenizi okuduğumda birşeyleri başarabileceğimi, benim de bebeğim olabileceğini anladım. Sitenizde adresini bulduğum Ankara Özel Tüp Bebek Merkezi'ne giderek sevgili doktorum Ahmet Zeki IŞIK bey ile tanıştım. Ve hayatım değişti. 15-20 gün süren bir tedavi neticesinde hamile kaldım. Eşim ve ben çok mutlu idik. Çünkü bebeklerimiz olacaktı evet ikizdi. Hem de ilk denemede. Havalarda uçuyordum. Ama hamileliğin 8. haftasında aksilikler çıkmaya başladı. Kanamam olmuştu. Hemen hastaneye yattım. 1 hafta hastanede yattıktan sonra taburcu oldum. Artık sürekli yatıyordum. Ancak 11. haftada tekrar hem de çok büyük bir kanama geçirdim. Acil olarak hastaneye gittik ve acil serviste bana bebeklerimin ikisini de kaybettiğimi söylediler. Acil servisten travmaya geçtiğimde beni ultrasona aldılar ve bana bebeklerimin birinin düşmediğini yaşadığını söylediler. Mutluluktan ağladığımı hatırlıyorum ama onu da kaybederim üzüntüsü içimi kaplamıştı. Sabaha kadar kanamalar devam etti. Sabah beni bir ultrasona daha aldılar ve inanmakta zorluk çektiğim bir haber verdiler. Bebeklerimin ikisi de yaşıyordu. Evet inanılmazdı o kadar kanamaya rağmen bebeklerimin ikisi de yaşıyordu. 9 hafta daha hastanede hiç kıpırdamadan yattım. Bu yattığım süre içinde de 4 büyük kanama geçirdim. Akabinde beni taburcu ettiler. Bebeklerim artık 20 haftalıktı. Ancak bir gün sabaha karşı yatağımın ıslaklığı ile uyandım. Suyum boşalmıştı. Yine hemen hastaneye gittik. Hastanede bana bebeklerimden birinin kesesinin açıldığını söylediler. Hastanedeki doktorlar bana hiç ümitlenmemem gerektiğini bebeklerimden kesesi açık olanın hiç şansının olmadığını diğerinin ise binde bir şanşı olduğunu söylediler. Ancak sevgili doktorum Selahattin KÜKNER umudumu hiç yitirmememi sağladı. 21. haftada kesesi açık olan bebeğime fetosit denediler. Kesede hiç su yoktu. Tam 4 kez iğne ile bebeğime ilaç verildi ve bana bebeğimin en fazla 2-3 gün yaşayabileceğini söylediler. Ancak sevgili kızım Elif inatla hayata sarıldı ve fetosid işlemine rağmen beni bırakmadı. Doktorlarda bu duruma şaşırmıştı. Çünkü hem kesede su yoktu hem de bebeğimin plesantası çürümüştü. Ancak Elif beni bırakmıyordu. Beni taburcu ettiler ancak hastaneye gelip gittiğimiz süre içinde Elif'in ölçümlerini bile almıyorlardı çünkü onun yaşayamayacağını düşünüyorlardı. Hamileliğimin 31. haftasında ağrılarım başladı. Hem de dayanılmaz ağrılar. Hemen beni sezaryene aldılar. Ve kızım Elif 1700 gr., oğlum Emir ise 1930 gr olarak dünyaya geldiler. Yaşamaz dedikleri Elif 16 gün, Emir ise 18 gün hastanede kaldıktan sonra taburcu edildiler. Şu anda 15 ayın içindeler. O dönemleri unutmam mümkün değil. Şu anda çok mutluyum ancak bir tarafım yine buruk. Çünkü kızım Elif'e cerabral palsi teşhisi konuldu. Oğlum yürümesine koşmasına rağmen kızım hala desteksiz oturamamakta. Bu beni çok üzüyor. Elif hiç iyileşmese bile o benim yavrum tabi ki ömrümün sonuna kadar ona bakacağım ben onları çok bekledim. Ancak inşallah Elif de iyileşir ve mutluluğum katlanır.
Sibel hanım siz benim bebeklerime kavuşmamı sağlayan insansınız sizinle tanışmayı size sarılmayı çok isterdim. Siz benim için çok değerlisiniz
Lütfen bu konuda da bana yardım edin. Kızım şu anda fizik tedavi görüyor biraz gelişmeler var ama çok değil. Sibel Hanım lütfen sitemizde bu konuya da bir yer ayırın. Sizce benim nasıl hareket etmem lazım?
Herkesin çok mutlu olması ve isteyenlerin bebeklerine kavuşmaları dileğiyle. Ben şuna çok inanıyorum. Allah istedikten sonra ne kadar sorun yaşanırsa yaşasın bebeklerinize kavuşursunuz.
Benim hayatımda o kadar önemli bir yere sahipsiniz ki tahmin bile edemizsiniz. Bundan 2 yıl önce çok ümitsiz bir halde iken sitenizle dolayısı ile sizinle tanışma imkanı buldum. O dönem o kadar mutsuzdum ki anlatamam. Sizin hikayenizi okuduğumda birşeyleri başarabileceğimi, benim de bebeğim olabileceğini anladım. Sitenizde adresini bulduğum Ankara Özel Tüp Bebek Merkezi'ne giderek sevgili doktorum Ahmet Zeki IŞIK bey ile tanıştım. Ve hayatım değişti. 15-20 gün süren bir tedavi neticesinde hamile kaldım. Eşim ve ben çok mutlu idik. Çünkü bebeklerimiz olacaktı evet ikizdi. Hem de ilk denemede. Havalarda uçuyordum. Ama hamileliğin 8. haftasında aksilikler çıkmaya başladı. Kanamam olmuştu. Hemen hastaneye yattım. 1 hafta hastanede yattıktan sonra taburcu oldum. Artık sürekli yatıyordum. Ancak 11. haftada tekrar hem de çok büyük bir kanama geçirdim. Acil olarak hastaneye gittik ve acil serviste bana bebeklerimin ikisini de kaybettiğimi söylediler. Acil servisten travmaya geçtiğimde beni ultrasona aldılar ve bana bebeklerimin birinin düşmediğini yaşadığını söylediler. Mutluluktan ağladığımı hatırlıyorum ama onu da kaybederim üzüntüsü içimi kaplamıştı. Sabaha kadar kanamalar devam etti. Sabah beni bir ultrasona daha aldılar ve inanmakta zorluk çektiğim bir haber verdiler. Bebeklerimin ikisi de yaşıyordu. Evet inanılmazdı o kadar kanamaya rağmen bebeklerimin ikisi de yaşıyordu. 9 hafta daha hastanede hiç kıpırdamadan yattım. Bu yattığım süre içinde de 4 büyük kanama geçirdim. Akabinde beni taburcu ettiler. Bebeklerim artık 20 haftalıktı. Ancak bir gün sabaha karşı yatağımın ıslaklığı ile uyandım. Suyum boşalmıştı. Yine hemen hastaneye gittik. Hastanede bana bebeklerimden birinin kesesinin açıldığını söylediler. Hastanedeki doktorlar bana hiç ümitlenmemem gerektiğini bebeklerimden kesesi açık olanın hiç şansının olmadığını diğerinin ise binde bir şanşı olduğunu söylediler. Ancak sevgili doktorum Selahattin KÜKNER umudumu hiç yitirmememi sağladı. 21. haftada kesesi açık olan bebeğime fetosit denediler. Kesede hiç su yoktu. Tam 4 kez iğne ile bebeğime ilaç verildi ve bana bebeğimin en fazla 2-3 gün yaşayabileceğini söylediler. Ancak sevgili kızım Elif inatla hayata sarıldı ve fetosid işlemine rağmen beni bırakmadı. Doktorlarda bu duruma şaşırmıştı. Çünkü hem kesede su yoktu hem de bebeğimin plesantası çürümüştü. Ancak Elif beni bırakmıyordu. Beni taburcu ettiler ancak hastaneye gelip gittiğimiz süre içinde Elif'in ölçümlerini bile almıyorlardı çünkü onun yaşayamayacağını düşünüyorlardı. Hamileliğimin 31. haftasında ağrılarım başladı. Hem de dayanılmaz ağrılar. Hemen beni sezaryene aldılar. Ve kızım Elif 1700 gr., oğlum Emir ise 1930 gr olarak dünyaya geldiler. Yaşamaz dedikleri Elif 16 gün, Emir ise 18 gün hastanede kaldıktan sonra taburcu edildiler. Şu anda 15 ayın içindeler. O dönemleri unutmam mümkün değil. Şu anda çok mutluyum ancak bir tarafım yine buruk. Çünkü kızım Elif'e cerabral palsi teşhisi konuldu. Oğlum yürümesine koşmasına rağmen kızım hala desteksiz oturamamakta. Bu beni çok üzüyor. Elif hiç iyileşmese bile o benim yavrum tabi ki ömrümün sonuna kadar ona bakacağım ben onları çok bekledim. Ancak inşallah Elif de iyileşir ve mutluluğum katlanır.
Sibel hanım siz benim bebeklerime kavuşmamı sağlayan insansınız sizinle tanışmayı size sarılmayı çok isterdim. Siz benim için çok değerlisiniz
Lütfen bu konuda da bana yardım edin. Kızım şu anda fizik tedavi görüyor biraz gelişmeler var ama çok değil. Sibel Hanım lütfen sitemizde bu konuya da bir yer ayırın. Sizce benim nasıl hareket etmem lazım?
Herkesin çok mutlu olması ve isteyenlerin bebeklerine kavuşmaları dileğiyle. Ben şuna çok inanıyorum. Allah istedikten sonra ne kadar sorun yaşanırsa yaşasın bebeklerinize kavuşursunuz.
- 6 Ekim 2008
- 40.406
- 5.083
- 448
- 48
Uzun Soluklu Bir Yol Bu...
Bu yazıyı yazabileceğimi yaşanan tüm olumsuzluklara rağmen hep hayal ettim aslında. İnsan karnı burnuna gelmeden hala inanamıyor gerçekleşen mucizeye. Savaşı Kazananlar başlığı altındaki tüm yazıları tek tek okudum uzunca bir zaman, bir kısmını kendi durumuma yakın bulduğum için defalarca hatta. Her yazıda güç buldum, kaybolduğumu sandığım zamanlarda destek aldım o tanımadığım dostlardan. Şimdi bu görevi üstlenmek, yaşadıklarımı ve edindiğim tecrübeleri sizlerle paylaşmak sırası bende, bana bu günleri gösterdiği için tanrıya hep şükrediyorum.
2001de evlendik, o zaman eşim ve ben 31 yaşındaydık. Bir çocuk yetiştirebilme hayalim hep içimdeydi aslında ama evlenince eşim işlerini yoluna koymak için zaman istedi bir süre ve bir sene kadar bekledik. Denemeye karar verdikten sonraki aylarda bir türlü gelmeyen o haber her nedense daha 6 ay dolmadan beni huzursuzlandırmaya başladı. Ve hatta bir süre beklemiş olduğumuzdan ötürü, için için eşime kızıyordum. Olmuyor olmasını bu sabırsızlığa ve endişeye yoruyordu eşim, aslında normal şartlarda haklıydı da. Ama o dönemde arkadaşlarımızdan birer birer gelen hamilelik haberleri ve bir nevi içgüdü beni doktoruma danışmaya itti. Doktorum herşeyin yolunda olduğunu, her ay gayet iyi yumurtladığımı söyledi. Birkaç ay içinde bir rahim filmi istedi benden, eşime de sperm analizi yaptırdı. Her ikisi de iyi idi, bir terslik yoktu. Ama zaman geçiyordu ve ben sanırım bu konuyu hayatımın merkezine çekmiştim çoktan. İnternetten araştırmaya başladım ve site ile tanıştım. Bana hormon testleri yapılmamış olması konusu dikkatimi çekince Ankara'da ziyarette olduğum bir ara, uzun zamandır aile doktorumuz olan ve tesadüfen infertilite doktoru olan bir doktora gittim elimdeki bilgilerimizle. O hormon testleri istedi ve rahim filmini pek beğenmediğini, laporoskopiye ihtiyaç olduğunu söyledi. Ayrıca tam gününde yapılamamış da olsa test sonuçları kısmen azalan bir rezerve işaret ediyordu ve prolaktinim bir miktar yüksekti (...ki bunun kendime yaşattığım stresten kaynaklandığını anladım zaman içinde). Sanırım o günkü şokumu hiç unutmayacağım, bir anda elimde olan herşey yerinden oynamıştı sanki, olumlu tek bir şey düşünemiyordum. Tek bildiğim zamanın su gibi aktığı ve biran önce başlanması gerektiği idi. Laporoskopi oldum, görünürde net bir sorun yoktu, tüpler açıktı. Doktor tüplerde bir gevşeme olduğu gibi bir açıklama getirdi ama sonradan anladık ki sorunun kaynağı bu değilmiş. Bize aşılamalara başlamamızı önerdi, İstanbul'da yaşadığımız için kısa bir araştırma yaptık ve bir başka doktorla yola devam etme kararı aldık.
Aşılama serüvenleri başladı bu kez. Bir iki derken sonuç yok, doktora sorarsanız herşey çok normal, yumurtalıklarda bir sorun yok vs vs. Ama ben neden her denemede aynı dozda az ilaçla aşılama yapıldığını; iğne ile denenmediğini sorgular hale gelmiştim, 3. aşılama da sonuç vermeyince artık tüp bebek denemek istediğimizi paylaştık doktorla. Tüp bebek öncesi histereskopi yapılarak rahmi kontrol edeceğini söyledi doktor, ona da peki dedik. Rahim temizdi bir engel yoktu. Artık iğnelere başlıyorduk ki, okuduklarımı, sitededeki paylaşımları ve yaşadığımız tüm aşamaları gözden geçirince doğru yerde olmadığımızı hissettim yine ve güvendiğimiz bir doktor dostumuza danıştık. O belki de dönüm noktamız olan önerisini yaptı ve Cengiz Bey'e yönlendirdi bizi.
Bu noktada ruh halimi sorarsanız eğer, bir iniyor bir çıkıyordum, sitede okuduğum bilgiler doğrultusunda bitkisel takviyeleri de araştırıyor, civanperçemi içiyordum her gün. Fakat beynimin bir köşesi bana yaşadığım gelgitleri azaltmak zorunda olduğumu söylemeye başlamıştı. Eşim ise gerçek anlamda bana nasıl destek olabileceğini bir türlü kestiremiyordu...bir tür boşluk hali anlayacağınız.
Cengiz Bey'le ilk görüşmenin sonunda doğru yerde olduğumuzu anladık, çünkü dosyama kısaca baktı, ultrasonda sorunu hemen tesbit etti ve tüm netliği ile bize anlattı. O ana dek bir türlü üzerinde durulmayan tek şey yumurtalık rezervim idi aslında ve meğerse bunu hormon testleri dışında doğrulayan en etkin şey ultrasondaki yumurtalık büyüklüğüymüş. Fsh değerlerim hep 9-10 arasını göstermesine rağmen aslında rezerv yaşımın çok altında imiş. Yapılan laporoskopi ve histereskopiyi aklımdan silmemi, aşılamaların yeterli dozda ilaçla hiç denenmemiş olduğunu eğer istersek son bir aşılama ile hem şansımızı bir kez daha denememizi hem de tüp bebek öncesi ilaç dozuna vereceğim cevabı görmek istedi. Aşılamada bu durum tamamen ispatlandı ve mikro serüvenimiz başladı bu defa.
Uzun protokolle başlayan birinci deneme daha toplama bile yapılmadan yarım kaldı çünkü en yüksek dozda iğneye rağmen ortalıkta bir yumurta vardı o da erken gelişmişti. Tedavi iptal edildi. İkinci deneme öncesi yumurtalıkta iğnelere bağlı kist oluştu, küçülmesini bekledik, kısa protokolle bu kez yine bir yumurta büyüyordu, alındı ama döllenemedi. Tanı belli idi, erken yumurta yetmezliği...Yüreğim buruktu, inancımı yüksek tutmaya çalışmama rağmen neredeyse bir buçuk sene içinde yaşanan tüm bu olaylar beni zorluyordu sanki. Devam etmem gerektiğini biliyordum ama nasıl?...
Kendim ile hesaplaşma zamanı sanırım gelmişti, doğru yerde idim ve tedavideki şansımın düşük yüzdesinden de oldukça haberdardım artık. Doktorum benim durumumda olan hastalarda sık aralıklarla yapılan tedaviden başka bir ihtimal görmüyordu. Bunu bir kere kabul edince herşey daha farklı görünmeye başladı bana. Karanlıkta kalan hiçbir nokta yoktu, eğer tedavilerde başarıyı yakalama şansımız az da olsa varsa bunu sadece ilaçlar ve doktor yapamazdı, ben de elimde olana saygı duymayı öğrenmeli, bedenimle barışmalı idim. Rezerv çok az olabilirdi ama kaliteli bir yumurta yakalama şansı hep vardı, sadece denk getirebilmek mesele idi. Yaşım hala olası bir hamilelik için uygundu, rahim düzgündü. O zaman bu yumurta engelini aşmak bana kalıyordu. Yabancı kaynakları da araştırmaya başladım ve mikro denemelerinde bedenin kuvvetli olması gerektiğini, metabolizmanın iyi çalışmasının önemini fark ettim. Beslenmeme özel bir özen göstermeye başladım, o zamana dek biraz ihmal ettiğim proteini almaya başladım, bitkisel takviyeleri araştırdım ve kendime uygun olanları buldum. Bağışıklık sistemimi kuvvetlendirmek için flaxseed oil tabletleri, hormonal dengeyi koruyabilmek için dong quai tabletleri almaya başladım. Dong Quai oluşan kistlerin çabuk temizlenmesinde etkili oldu gerçekten de. Ruhsal açıdan gücümü yeniden kazanabilmek için bir süredir bıraktığım yogaya geri döndüm, her sabah 10 dakika da olsa yapmaya başladım.
Bu bakış açısı bir anda içimde taşıdığım ama açığa çıkaramadığım pozitif duyguları destekledi. Artık tedavilerin kaç kere olacağını, transfer aşamasına ne zaman ulaşabileceğimi düşünmüyordum. Bebekten daha önemli olan şey sağlığımı korumak ve büyük ihtimalle yaşıtlarımdan daha erken karşılaşacağım menapozu sağlam bir bedenle karşılamaktı. Bu süreçte eğer denk gelirse hamile kalabilecektim, zaten tedavileri kesmememizin sebebi de buydu. Üçüncü denemede çabalarım sonuç verdi sanki, ekranda bir yumurta beklerken 2 tanenin sağlıklı büyüdüğünü gördük, istenen zamanda istenen büyüklüğe ulaştılar ve ilk kez döllenme gerçekleşti. Bir yumurta döllenebilmişti ama olsun! Önemli olan attığımız bu minik adımdı. Transfer çok kolay gerçekleşti, iyi kalitede bir embriyomuz vardı ve bekleme sürecinde kendime çok dikkat ettim. Ama sonuç alamadık.
O an fark ettim ki, şimdiye dek ilk kez üzüntüm derin değildi. Bunun benim için bir başarı olduğuna emindim. Zaman önemli değildi, artık arkamda beni kovalayan "geç kaldın hayaletleri" yoktu, bebek gerçekten kalmak istediği gün kalacaktı. O doğru zamanı bekleyecektik biz de sabırla. Epeydir sadece bu işle meşgul olan kafamı dağıtabilmek ve sevdiğim şeylere yönelebilmek için çok istediğim sinema kurslarına başladım.
Birkaç ay sonra yeniden başladık. Ben bu arada yabancı kaynaklarda mikro denemelerinde akupunkturun faydaları üzerine yazılar okudum. Stresi kafamda yenmiştim ama organlarımda biriken yükü kendi kendime atamazdım, eğer metabolizmam daha iyi çalışırsa, vücudumdaki kan akışı daha etkin hale gelirse rahimin de bundan olumlu etkileneceğini ve embriyolar için daha sağlıklı bir ortam oluşturacağını düşünüyordum. Dr. Zuhal Hanım'ın bilgisi ve pozitif enerjisi ve akupunktur seansları bu konuda bana çok yardımcı oldu. Bu tedavide 4 yumurtam oluştu, 2si minikti ama olsun...Toplamada 3 tanesi iyi çıktı ve 2si döllendi. Transfer sonrası 2 minik embriyomla hep gurur duydum. Üç günlük bir dinlenmeyi takiben işime, kursuma geri döndüm, arkadaşlarımla buluştum, sinemaya gittim. Mutlu olmak bedenimi de gevşetiyordu çünkü. Tanrıya hep eğer hayırlısı ise kalmaları için dua ettim, ısrarcılığın bir faydası olmadığını biliyorduk artık. Beslenmeme, kabızlık çekmemeye dikkat etim, bol su içtim, kayısıyı ihmal etmedim. Sonucu almaya yakın adet ağrısı gibi ağrılarım başlamıştı, yine olmadı duygusu birtek o an sardı beni ve hüngür hüngür ağladığımı hatırlıyorum. Fakat ağrılar sürdü test zamanına dek. Hatta geceleri uykumdan uyandırıyordu. Sonucu alacağımız gün kursum vardı ve cebimi sessize almıştım. Elim hiç gitmese de arada baktım ve dr.umdan bir mesaj gördüm: "tebrikler, hamilesiniz..." Hayatımda ilk kez okuduğum şeyi beynimde anlamlandıramadım, hatta bu bir şaka mı diye bile düşündüm, inanır mısınız?
Sonrasını sitede bulunan arkadaşlarım biliyor...tüm dostlarımla hıçkıra hıçkıra paylaştık. Doktorum sonucun yüksek olduğunu ve ikiz olabileceğini söylediğinde hala şaşkındım. Ve evet, iki hafta içinde gördük ki o iki minik embriyomuz bizi bırakmak, birbirlerinden ayrılmak istememişti işte.
Bebeklerimiz yaklaşık iki hafta önce aramıza katıldı. Onlar inanıyorum ki sadece benim değil; benim gibi şansları zor olan arkadaşların da mucizeleri...Sağlıkla kucağımıza aldık ve bunun için elbette çok mutluyuz. Süreç boyunca ben önce tanrıya sonra da daha yerleştirildikleri günden beri onlara çok inandım, güvendim. İnşallah hep iyi haberlerini paylaşmaya devam ederiz sizlerle.
Teşekkür etmem gereken öyle çok insan var ki...bu site ile tanışmam bir dönüm noktasıdır, doktorumuzu bulmam bir başka dönüm noktası. Pozitif gücümü yeniden kazanmam gerektiğini anlamam herşeye bakışımı değiştirdi, Zuhal Hanım ile bunu pekiştirdik. Bu sitede birçok dost edindim, hep yanımda oldular; bana benden çok inandılar.
Bu süreç bir maraton aslında, maratonda birincilikten çok o bitiş çizgisini görebilmek önemlidir. Mücadele sadece bedende değil zihinde de gerçekleşir. Bunu da ancak uzun soluklu olursa başarır koşucu...Siz de kendi temponuzu bulun, ve bitişe kendinizi tüketmeden ulaşacağınıza yürekten inanın.
Son düzenleme:
- 6 Ekim 2008
- 40.406
- 5.083
- 448
- 48
hoş geldin
canım ne sorduğunu anlamadım ben geçmişi okumadığım için olabilir
- 16 Ekim 2010
- 46.748
- 84.453
- 798
ben hiç duymadım canım keşke doktoruna sorsaydın için rahat ederdi ama kalbini ferah tut kötü bişey olmayacak.
iyi akşamlar canım.
hoş geldin
canım ne sorduğunu anlamadım ben geçmişi okumadığım için olabilir
hoş bulduk canım ya ben şeyi sormuştum dr cumartesi günü toplayacagız yumurtaları artık dedi ama içleri boş olma ihtimali var dedi tabi bunu pat diye söylemedi konuşma arasında söyledi neyse bu benim kafama takıldı neden böyle bişi olur ve olma ihtimali ne acaba diye bileniniz var mı
- 6 Ekim 2008
- 40.406
- 5.083
- 448
- 48
Son düzenleme:
canım dr sordum söyledigi tek şey toplamadan bişi diyemem dedi allahım inşallah bide böyle bi engelle karşılaştırmazz ama ben inanıyorum bu sefer herşey yolunda gidecek sadece merak ettigim bilen varsa neden olur onu merak ettim
- 6 Ekim 2008
- 40.406
- 5.083
- 448
- 48
canım ben bunu yaşamış biriyim evet olabiliyor ama bunu toplamadan anlayamaz lar sadece amh testi yapılır buda kesin değil sadece fikir verir bu konuda
Son düzenleme:
- 16 Ekim 2010
- 46.748
- 84.453
- 798
- 11 Nisan 2010
- 12.514
- 49
- 733
canım tşkr ederim bilgin için peki bu neden olurmuş bunla ilgili bi bilgin var mı sonuçta yaşayan birisisin ya belki bilgin olur diye soruyorum
Benzer Konular
