Meğer bir cani yatıyormuş içimde
Bu çocuksuluğumun, sevimliliğimin altında
Kendime bile itiraf edemediğim kadar kötülük varmış.
Kendimi bile kandırmayı başarmışım.
İyilik yaparken bile kötüymüşüm...
Oysa yanıma yaklaşmıştı o;
Sadece "yardım et" demek için,
Patladım bende, içimdekileri ona kustum;
Hiçbir şey görmüyordu gözüm,
Sinirliydim...
Deli gibi sinirliydim hemde...
Vurdum kırdım parçaladım acılarımı,
Avucuma alıp ezmek istedim,
Ayaklarımın altında çiğnemek istedim,,,
Ciğerimi söküp atmak geldi içimden.
Bitsin artık dedim,
Deliriyorum, bitsin artık...
Kırdığım insan sayısı bin'i geçti.
Yumruklarım parçalandı duvara vurmaktan
Kalbim hala isyanda ve ben paramparça.
Hayat, Ey acımasız zalim hayat!
Bırak artık yakamı bırak, bırak...
Yeter artık senden çektiklerim...
Oyun oynama benimle dayanamıyorum...
Ya cağır Azrail'i alsın artık canımı
Ya da çek acılarını üzerimden
Beni insanlıktan çıkarmadan
Kafama namluyu dayayıp tetiğe basmadan
İnsanların canını daha fazla yakmadan
Ya cağır Azraili alsın artık canımı
Ya da çek acılarını üzerimden, çek git...