- Konu Sahibi sonbaharyaGmurlari
- #1
çünkü benim yapacak cesaretim yok.
daha önce de söylemişim.anne baba ayrı ikisi de başkalarıyla evliler.ben annede kaldım üvey babam kötü değildi asıl anneden çektim.beni öz evlat gibi görmedi.babamın kendisine yaptığı hakaretlerin dayakların acısını benden çıkardı.öğretmen oldum ayrıldım evden.bir oğlu oldu tabiş o adamdan 18 yaşındaşu an lise son sınıf öğrencisi.memleketteki okulda rahat durmadı yanıma göndediler sonra anne de geldi.anne beni düşman görüyor en ufak bişey desem başlıyor senin baban şöyleydi böyleydi bana en iyi lafı o...pu zaten.
ben daha öncesinde de evlendim ayrıldım. çocğum yok.
ve bu kadaın ben beş yaşındaykenden bu yana beni reddetti.istemiyor.ne kadar haksız da olsa oğlunu kayırıyor.ona oğlum der ismiyle hitap eder bana ağzını açıp kızım demedi hiçbir zaman.ismimi de söylemedi.
sürekli reddeiyor.ailevi ilişkiler sıfır elimde bir dayanak öğretmenliğim var.biraz önce de büyük kavga oldu.ben en ufak bişey desem hemen savunmaya geçiyor haksız oğlunu kayırıyor.
ben de dayanamadım.
kızlar allah resul hakkı için bana sen üniversitede şu kadar para yedin oğlumun rızkını yedin diyor ağzını açınca.bu yaşıa kadar boş mu geldin diyor .sana o kadar para harcandı diyor.ben de yaklaşık 15 milyar kredi çekip verdim kendine onunla oğluna ev yaptırıyor.
ben ondan maddi anlamda hiçbişey beklemiyorum ama onun bana sevgisini göstermemesi doğduğundan beri yediklerinin parasını vermedin demesi artık dokunuyıor.dayanamadım patladım bende.bana yumruk attı omzuma ben de onun bacağına ayağımla vurdum morarmış o da.sese ev sahibi geldi.bcağını gösteriyor morarttı diye.doğduğundan beri o kadar masraf ettim diyor.anladım ki ben onun silmek istediği unutmak istediği geçmişinin bir parçasıyım.o yüzden benden nefret ediyor.gelme benim evime diyor.hayatta yapayalnızsın başının çaresine bak diyor.mesleğimden ve rabbimden başka kimsem yok .sadece mutlu bir yuva kurmak istedim olmadı.boşandım bu kez hiç olmuyor.ikinci elmişim .asla ben öyle olduğumu düşünmüyorum ama.
evlat yetiştirmek böyle mi? doğurduktan sonra ona bakmak bir lütuf mu ama hayır oğluna karşı öyle davranmıyor.
hıçkırıklara boğularak yazıyorum bu satırları.
yalnızlığın en derinlerindeyim.iliğime kadar hissediyorum yalnızlığı.bir kutu antidepresan başucumda duruyor.sadece cesaretimi toplamak istiyorum.içimde iman olmasa yapacağıma eminim .ama engelliyor bu beni.
kızlar iliklerime kadar yalnızım.babam hayatta ama umrunda değilim.bunu anlayabiliyor musunuz? anne ve babanız hayattayken ikisinin de umrunda olmamak? ve yaptıkları en ufak şeyi suratıma çarpmaları
daha önce de söylemişim.anne baba ayrı ikisi de başkalarıyla evliler.ben annede kaldım üvey babam kötü değildi asıl anneden çektim.beni öz evlat gibi görmedi.babamın kendisine yaptığı hakaretlerin dayakların acısını benden çıkardı.öğretmen oldum ayrıldım evden.bir oğlu oldu tabiş o adamdan 18 yaşındaşu an lise son sınıf öğrencisi.memleketteki okulda rahat durmadı yanıma göndediler sonra anne de geldi.anne beni düşman görüyor en ufak bişey desem başlıyor senin baban şöyleydi böyleydi bana en iyi lafı o...pu zaten.
ben daha öncesinde de evlendim ayrıldım. çocğum yok.
ve bu kadaın ben beş yaşındaykenden bu yana beni reddetti.istemiyor.ne kadar haksız da olsa oğlunu kayırıyor.ona oğlum der ismiyle hitap eder bana ağzını açıp kızım demedi hiçbir zaman.ismimi de söylemedi.
sürekli reddeiyor.ailevi ilişkiler sıfır elimde bir dayanak öğretmenliğim var.biraz önce de büyük kavga oldu.ben en ufak bişey desem hemen savunmaya geçiyor haksız oğlunu kayırıyor.
ben de dayanamadım.
kızlar allah resul hakkı için bana sen üniversitede şu kadar para yedin oğlumun rızkını yedin diyor ağzını açınca.bu yaşıa kadar boş mu geldin diyor .sana o kadar para harcandı diyor.ben de yaklaşık 15 milyar kredi çekip verdim kendine onunla oğluna ev yaptırıyor.
ben ondan maddi anlamda hiçbişey beklemiyorum ama onun bana sevgisini göstermemesi doğduğundan beri yediklerinin parasını vermedin demesi artık dokunuyıor.dayanamadım patladım bende.bana yumruk attı omzuma ben de onun bacağına ayağımla vurdum morarmış o da.sese ev sahibi geldi.bcağını gösteriyor morarttı diye.doğduğundan beri o kadar masraf ettim diyor.anladım ki ben onun silmek istediği unutmak istediği geçmişinin bir parçasıyım.o yüzden benden nefret ediyor.gelme benim evime diyor.hayatta yapayalnızsın başının çaresine bak diyor.mesleğimden ve rabbimden başka kimsem yok .sadece mutlu bir yuva kurmak istedim olmadı.boşandım bu kez hiç olmuyor.ikinci elmişim .asla ben öyle olduğumu düşünmüyorum ama.
evlat yetiştirmek böyle mi? doğurduktan sonra ona bakmak bir lütuf mu ama hayır oğluna karşı öyle davranmıyor.
hıçkırıklara boğularak yazıyorum bu satırları.
yalnızlığın en derinlerindeyim.iliğime kadar hissediyorum yalnızlığı.bir kutu antidepresan başucumda duruyor.sadece cesaretimi toplamak istiyorum.içimde iman olmasa yapacağıma eminim .ama engelliyor bu beni.
kızlar iliklerime kadar yalnızım.babam hayatta ama umrunda değilim.bunu anlayabiliyor musunuz? anne ve babanız hayattayken ikisinin de umrunda olmamak? ve yaptıkları en ufak şeyi suratıma çarpmaları
neden kendi ayakların üzerinde drmayı düşünmüyorsun annen öle yapıyorsa daha ne die o evde duruyorsun meslegınde varmış ne güzel... annen de olsa kimse için kendini üzmeye deymez bu dünyaya bi daha gelmiyceksin ...
