sadece anlatmak istedim...

buaralar kendimi çok yorgun hissediyorum sanki bütün dünya omuzlarımda... Artık kolay kolay darılmıyorum ınsanlara ne yaparsa yapsınlar umursamıyorum gibi görüntü veriyorum ama içim...? içim öyle değil yapılan haksızlıklara susmak zorunda olduğum için susuyorum her konuda konuşan insanlara nasihat veren ben kendime merhem olamıyorum... diyorum ki anne-baba olmadan önce insanlara eğitim verilmeli çocuklarına iyi ornek olmak ve eşit olmaları gerektiği anlatılmalı? çünkü her çocuk annesı babası tarafından sevılmek ister hemde kardeşinden ne bir eksik ne bir fazla.... her anne baba evlatları ne yaparsa yapsın ( affedilecek şeyler) kol kanat olmalı ... bir zamanlar genç olduğunu unutmamalı ... biraz efkarladım okuyanlara teşekkürler ...

karlarprensi .!.:

haksızlıklara susmak zorunda olduğum için susuyorum

Genişletmek için tıkla...

Derdiniz çaresi bu cümlede olabilir mi?
Yapan kim olursa olsun; ortada bir haksızlık varsa susmak sizi yorar. Siz onlara susarken içinize haykırıyorsunuz çünkü.

Hep derim insanlar Anna baba olmadan önce devletler tarafından teste sokulmalı ve sadece başarılı olanlara anne baba olma hakkı verilmeli diye. Testten kalanlar kısırlaştırılsın lütfen

Psikolojik destek almıyormusunuz?

Çok iyi ailelerin, çok iyi yetiştirilen çocuklarının, dış ortamlar yüzünden yoldan çıktıklarını görmüşümdür.
Hiç ana-babalıktan nasibini almamışların da oldukça olgun çocukları olabilir.
Bu biraz ailenin terbiyesinden ziyade çocuğun karakterine de bağlıdır.