- 29 Ekim 2014
- 2.363
- 1.797
- 83
Herkese merhaba,
Bir aydır işsizim. İşsizlik maaşım çıkmadı. Avukatta haberler iç açıcı değil.
Evde boğulacak gibi oluyorum.
Kayınvalidemle hala konuşmuyoruz. Önceden evin alışverişini vs o yapardı. Şimdi çekildi kenara. İşime geldi tabi ki. Ancak arkadaşından borç almış. Ben aynı sofraya oturmuyor diye aman canı çekmesin diyerek garip şeyler yememeye çalışırken (hala sonsuz insanlıkla) o aldığı borçla gözümün önünde etler pişiriyor. Odasına kuruyemişler, meyveler saklıyor.
Oysa biz dışarda bir kap tatlı bile yesek gelirken ona da alıyoruz.
Yemesinde değilim ancak bu nasıl insanlık. Ne yapmaya çalışıyor.
Ayrıca borcu altın olarak almış. Canımı çok sıkıyor. Çünkü evlenmeye çok az zaman kala yine başkasının kartına borç yaptığı ortaya çıkmıştı ve biz ödemiştik. Şimdi yine aynısı olacak diye korkuyorum. Eşim ödemem maaşı çıkınca kendi ödesin diyor ama eminim ki öder.
Evde birşey eksik değil ancak tahmin edersiniz bu koşullarda her gün kuzu pirzola yiyemiyoruz. Yada kilolarca kuruyemiş alamıyoruz. Ancak çok şükür aç değiliz. Artmıyor ama karnımız doyuyor.
Yeme içme konusunda yapılan ayrımcılık bana çok dokunuyor. Dolapta et türü kahvaltılık varsa kayınvalidem bizi beklemeden kalkıp kahvaltısını ediyor ancak o tarz bişey yoksa normal peynir zeytin varsa bizi bekliyor. Ben kalkıpta hazırlayayım diye. Nazlı nazlı geliyor bir de masaya sanki lütuf gibi.
Şükür benim de gördüğüm yediğim şeyler ancak bir insan et yemek için borç alır mı?
Sadece pazar günleri aynı sofraya oturuyoruz. Ama inanın ben mi yemek yiyorum, yemek mi beni yiyor anlamıyorum. Öylece kalkıyorum masadan, ha doydum ha doymadım.
Çok zorlanıyorum.
Borçlar korkutuyor. Hem eşiminkiler hemde kayınvalidenin aldığı borçlar.
Ayrıldığım iş yerinden henüz paramın tamamını alamadım o canımı sıkıyor.
Böyleyken böyle hanımlar. Dağınık anlattım ancak bu kadar toparlayabildim.
NOT:
Yanlış anlaşılmak istemem. Derdim asla onun yemek yemesi değil ancak yemek konusunda bu kadar açgözlü olmak ve memnun olmamak. Lütfen bu konuyu saptırmayın. Bu beni fazlasıyla üzer
Bir aydır işsizim. İşsizlik maaşım çıkmadı. Avukatta haberler iç açıcı değil.
Evde boğulacak gibi oluyorum.
Kayınvalidemle hala konuşmuyoruz. Önceden evin alışverişini vs o yapardı. Şimdi çekildi kenara. İşime geldi tabi ki. Ancak arkadaşından borç almış. Ben aynı sofraya oturmuyor diye aman canı çekmesin diyerek garip şeyler yememeye çalışırken (hala sonsuz insanlıkla) o aldığı borçla gözümün önünde etler pişiriyor. Odasına kuruyemişler, meyveler saklıyor.
Oysa biz dışarda bir kap tatlı bile yesek gelirken ona da alıyoruz.
Yemesinde değilim ancak bu nasıl insanlık. Ne yapmaya çalışıyor.
Ayrıca borcu altın olarak almış. Canımı çok sıkıyor. Çünkü evlenmeye çok az zaman kala yine başkasının kartına borç yaptığı ortaya çıkmıştı ve biz ödemiştik. Şimdi yine aynısı olacak diye korkuyorum. Eşim ödemem maaşı çıkınca kendi ödesin diyor ama eminim ki öder.
Evde birşey eksik değil ancak tahmin edersiniz bu koşullarda her gün kuzu pirzola yiyemiyoruz. Yada kilolarca kuruyemiş alamıyoruz. Ancak çok şükür aç değiliz. Artmıyor ama karnımız doyuyor.
Yeme içme konusunda yapılan ayrımcılık bana çok dokunuyor. Dolapta et türü kahvaltılık varsa kayınvalidem bizi beklemeden kalkıp kahvaltısını ediyor ancak o tarz bişey yoksa normal peynir zeytin varsa bizi bekliyor. Ben kalkıpta hazırlayayım diye. Nazlı nazlı geliyor bir de masaya sanki lütuf gibi.
Şükür benim de gördüğüm yediğim şeyler ancak bir insan et yemek için borç alır mı?
Sadece pazar günleri aynı sofraya oturuyoruz. Ama inanın ben mi yemek yiyorum, yemek mi beni yiyor anlamıyorum. Öylece kalkıyorum masadan, ha doydum ha doymadım.
Çok zorlanıyorum.
Borçlar korkutuyor. Hem eşiminkiler hemde kayınvalidenin aldığı borçlar.
Ayrıldığım iş yerinden henüz paramın tamamını alamadım o canımı sıkıyor.
Böyleyken böyle hanımlar. Dağınık anlattım ancak bu kadar toparlayabildim.
NOT:
Yanlış anlaşılmak istemem. Derdim asla onun yemek yemesi değil ancak yemek konusunda bu kadar açgözlü olmak ve memnun olmamak. Lütfen bu konuyu saptırmayın. Bu beni fazlasıyla üzer