- 15 Ekim 2015
- 3.098
- 3.249
- Konu Sahibi Yinemipilav
- #1
Evet benim derdim bir kadin olarak 21. yuzyilin kapitalist ekonomisine bir katilimci vatandas olarak yerimi alamamak. Yer yok bana, ya da hep oyle hissetiriliyor.
Ben bir universitede arastirma gorevlisiyim.Cok yetenekli , cok orijinal fikirleri olan bir arastirmaciyim. Kendimle ovunmek gibi degil, gercekten boyle. Ama ben bi Turk'um ve kadinim.
Lisans sonrasi meslegimde ilerlemeyi hedefledim. Ulkemde uc yil calistim, elit bir arastirma merkezinde. Turkiye'de bir ilk olan bir cihazin tasarimina imzami atmistim. Maasimi uc yil boyunca bir kurus yukseltmemislerdi. Her gun isyerimde ayirimciliga ugradim. Ben de erkek arkadasimi alip gittim bu ulkeden. Yurtsuzlugu en siddetli sekilde yasadim. Defalarca yuksek ogrenim icin ugrastim, acliktan nefesim kokardi. Siz hic ormanlarda buldugunuz mantarlarla acliginizi gidermeye calistiniz mi? Turk oldugum icin burs vermediler. Ben de biraktim okulu. Yillarca endustride calistim. Her zaman her yerde cok buyuk haksizlikliga ugradim. Irkcilik her zaman ilerlememe engel oldu.
Yillar sonra o cok guvendigim adam da bana korkunc bir sekilde yakinimla ihanet etti. Ailemle arami bozdu. Tam Yulsek Lisansa baslarken. Evim dahil herseyimi kaybettim. Elimde avucumda ne kaldiysa doktora egitimine harcadim. Bu sefer arastirma gorevlisi olarak senelerce surundum. Calistigim kurum fikri mulkiyetimi caldi, beni yasimdan, irkimdan ve cinsimden dolayi asagiladilar, is vermediler.
Evet tum bunlar bir Turk kadini oldugum icin, kadinlarin cok az oldugu bir sahada hayatta kalmaya calistigim icin. Ortalikta " ben herseyi yaparim" diyen genc arastirmaci kadinlar ve onlari kollayip kendine metres yapmak isteyen proflar doluyken, benim gibi yasi geckin bir arastirmaciyi kim ne yapsin?
O yuzden su kadinlar gunu meselesine karsiyim. Kahrolsun insanligin %50sini bu kadar ezik ve eli kolu bagli bir konuma mahkum eden dunya gorusu. Tum kadinlari hatirlamak ucuncu ayin 8. gunune mi kaldi. Batsin boyle bir hayat olmaz olsun. Gercekten burama geldi, dogduguma pisman oldum. Benim anladigim kapitalizmde herkes uretir ve kazanir, saglikli bir yarisma vardir ve insanlik ilerler. Ama bir grup erkek maganda teknik sahada bekci kesilmis kadinlara bu dunyanin nasil bir yer olacagi nasil gelisecegi hakkinda karar vermesine izin vermiyor.
Ben hem kadinligimi utanmadan yasayabilecegim hem de gelecegimi teknoloji ile sekillendirebilecegim bir dunya istemistim. Hic biri mumkun olmadi. Bu sisteme bu sefil erkek duzenine lanet olsun!
Ben bir universitede arastirma gorevlisiyim.Cok yetenekli , cok orijinal fikirleri olan bir arastirmaciyim. Kendimle ovunmek gibi degil, gercekten boyle. Ama ben bi Turk'um ve kadinim.
Lisans sonrasi meslegimde ilerlemeyi hedefledim. Ulkemde uc yil calistim, elit bir arastirma merkezinde. Turkiye'de bir ilk olan bir cihazin tasarimina imzami atmistim. Maasimi uc yil boyunca bir kurus yukseltmemislerdi. Her gun isyerimde ayirimciliga ugradim. Ben de erkek arkadasimi alip gittim bu ulkeden. Yurtsuzlugu en siddetli sekilde yasadim. Defalarca yuksek ogrenim icin ugrastim, acliktan nefesim kokardi. Siz hic ormanlarda buldugunuz mantarlarla acliginizi gidermeye calistiniz mi? Turk oldugum icin burs vermediler. Ben de biraktim okulu. Yillarca endustride calistim. Her zaman her yerde cok buyuk haksizlikliga ugradim. Irkcilik her zaman ilerlememe engel oldu.
Yillar sonra o cok guvendigim adam da bana korkunc bir sekilde yakinimla ihanet etti. Ailemle arami bozdu. Tam Yulsek Lisansa baslarken. Evim dahil herseyimi kaybettim. Elimde avucumda ne kaldiysa doktora egitimine harcadim. Bu sefer arastirma gorevlisi olarak senelerce surundum. Calistigim kurum fikri mulkiyetimi caldi, beni yasimdan, irkimdan ve cinsimden dolayi asagiladilar, is vermediler.
Evet tum bunlar bir Turk kadini oldugum icin, kadinlarin cok az oldugu bir sahada hayatta kalmaya calistigim icin. Ortalikta " ben herseyi yaparim" diyen genc arastirmaci kadinlar ve onlari kollayip kendine metres yapmak isteyen proflar doluyken, benim gibi yasi geckin bir arastirmaciyi kim ne yapsin?
O yuzden su kadinlar gunu meselesine karsiyim. Kahrolsun insanligin %50sini bu kadar ezik ve eli kolu bagli bir konuma mahkum eden dunya gorusu. Tum kadinlari hatirlamak ucuncu ayin 8. gunune mi kaldi. Batsin boyle bir hayat olmaz olsun. Gercekten burama geldi, dogduguma pisman oldum. Benim anladigim kapitalizmde herkes uretir ve kazanir, saglikli bir yarisma vardir ve insanlik ilerler. Ama bir grup erkek maganda teknik sahada bekci kesilmis kadinlara bu dunyanin nasil bir yer olacagi nasil gelisecegi hakkinda karar vermesine izin vermiyor.
Ben hem kadinligimi utanmadan yasayabilecegim hem de gelecegimi teknoloji ile sekillendirebilecegim bir dunya istemistim. Hic biri mumkun olmadi. Bu sisteme bu sefil erkek duzenine lanet olsun!
