- Konu Sahibi agresifkiz
- #1
Çok doluyum bugün. Hem kendime çok kızgınım, hem de kendimi daha çok sevmeye karar verdim, daha anlayışla yaklaşmaya karar verdim. Hayatın telaşesine öyle kaptırmışım ki kendimi, bomboş şeylere takılıyormuşum. Neymiş göbeğim çirkinmiş, neymiş sevgilim bana yeterince ilgi göstermiyormuş, o istediğim kazak tükenmiş, çok şanssızmışım ve daha neler neler.
Bugün gün içinde birisi yakın olmak üzere iki kişinin ölüm haberini aldım. Uzaktan tanıdığım birinin de yoğun bakımda olduğunu öğrendim. Dank etti birden kafama, hayatlarımız pamuk ipliğine bağlı resmen ama bizler hep bir plan içerisindeyiz, kavga içerisindeyiz, kendimizle uğraş içerisindeyiz. Çok kızdım kendime, öyle gereksiz şeyleri takıyormuşum ki... Hep bir şeylere geç kalmaktan korkmuşumdur. İzleyemediğim onca filmler, okumak istediğim onca kitaplar, gezmek istediğim ülkeler, düşününce daha o kadar çok şey var ki. Ama hep unutuyorum hayat kargaşası içerisinde. Neden böyleyiz? Neden ölüm olunca ancak yaşamak aklımıza geliyor hayatın kıymetini anlıyoruz? Çok doluyum kusura bakmayın içimi birilerine dökmek istedim tüm gün resmen ruh gibiydim. Vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ederim.
Bugün gün içinde birisi yakın olmak üzere iki kişinin ölüm haberini aldım. Uzaktan tanıdığım birinin de yoğun bakımda olduğunu öğrendim. Dank etti birden kafama, hayatlarımız pamuk ipliğine bağlı resmen ama bizler hep bir plan içerisindeyiz, kavga içerisindeyiz, kendimizle uğraş içerisindeyiz. Çok kızdım kendime, öyle gereksiz şeyleri takıyormuşum ki... Hep bir şeylere geç kalmaktan korkmuşumdur. İzleyemediğim onca filmler, okumak istediğim onca kitaplar, gezmek istediğim ülkeler, düşününce daha o kadar çok şey var ki. Ama hep unutuyorum hayat kargaşası içerisinde. Neden böyleyiz? Neden ölüm olunca ancak yaşamak aklımıza geliyor hayatın kıymetini anlıyoruz? Çok doluyum kusura bakmayın içimi birilerine dökmek istedim tüm gün resmen ruh gibiydim. Vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ederim.