Herkese merhaba
Benim çok sağlam güçlü arkadaşlıklarım var ama romantik ilişkilerde hiç istemediğim biri haline dönüşüyorum. İlişkinin başında çok sağlıklı bir kafa yapısına sahipken, ilişki ilerledikçe kafada kurmaya karşımdakini huzursuz etmeye başlıyorum.
Örneğin, bir meseleden tartışma yaşamışsak kaç sene geçerse geçsin güncel bir olayla bağlayıp hıh zaten sen böylesin böyle yapmıştın böyle demiştin diye her fırsatta söyleniyorum. Her konu hakkında sürekli ama böyle olmuştu diyorum.
Mesela arkadaşlarımla da elbette problemler yaşıyorum ama bir meseleyi kapattıysak kapanıyor. İlişkilerde bunu yapamıyorum. Annem de böyledir, söylenir babama geçmişten acaba böyle bir ortamda büyüdüğüm için mi bu şekilde davranıyorum diye sorguluyorum. Mesela babamla annem tartışır sonra babam hiçbir şey olmamış gibi gelir gönlünü alır, annem de söylenir söylenir babam duymaz konu kapanır. Buna alışmışım galiba. Kavga ettikten sonra küs kalmaya da dayanamıyorum, kavgadan 1-2 saat sonra unutuyorum ben her şeyi ama karşımdaki sıkılmış bunalmış oluyor. Bu yüzden de sağlıklı, uzun ilişkiler kuramıyorum.
Sürekli problem arar gibi bir halim var, dışarken kendime bakıyorum diyorum ki bunu başkası yapsa ne dersin yani bu mantıklı mı sence?? Sorguluyorum da kendimi ama engelleyemiyorum. İlişkilerde çok dürtüsel, patlamaya hazır bir volkan gibiyim. Ve iki kişiden, gerçekten çok yoruyorsun sözünü duydum çok üzüldüm tabi ama……. Gerçekten bir şeyleri değiştirmek istiyorum
Kendimle çok mücadele de ediyorum niye rahat olamıyorum niye her şeyi büyütüp mesele yapıyorum, insanların üstüne gidiyorum diye.
Bu sorunları çözmeden de ilişkilerden de uzak durmaya karar verdim.
Kendimi nasıl düzeltebilirim? Siz bir şeye çok sinirlendiğinizde ve olayın geçmişle bağlantısını gördüğünüzde kendinizi nasıl frenliyorsunuz? Sizce Uzun ilişkilerin sırrı nedir?
