- 1 Kasım 2016
- 10
- 3
- 86
- 27
Merhabalar, oncelikle ben daha 18 yasinda bi kizim. Ama bu yasima kadar hep arkadas sikintisi cektim, hala dahada cekmeye devam ediyorum. Aslinda arkadaslarim var fakat dostum diyebilcegim hickimse olmadi simdiye kadar ve hala dahada oyle. Universiteye gectim belki farkli bi cevre bambaska yeni bi hayat dedim guzel samimi arkadasliklar kurabilirim dedim, ama olmuyor iste. Ayni gun ayni anda tanistigimiz arkadaslarim kendileri cok samimi ama benimle bu kadar samimi degiller. Ki cogu insan benim cok neseli ve guler yuzlu cana yakin oldugumu soyler. Buna ragmen bu neden boyle hic bi zaman anliyamadim. Hosbes yaptigim ayak ustu guldugum selamlastigim arkadaslarim cok var fakat bundan oteye gidemiyorum, hic bi zaman gidemedim. Hayatimda herseye olumlu bakmaya calisiyorum ama bu his cok kotu gervekten. Evet biliyprum dunyada ne buyuk acilar var ama her insanin derdi kendine buyuk gelirmis ya benimkiside oyle. Ornegin az once yemekhaneye indim arkadadlarim bana haber vermeden kahve pisirmisler iciyorlar sohbet ediyorlar geldim selam vverdim biraz sakalasmaya calistim onlarla ama gene sonra onlar kendi aralarinda konusmaya ve haftasonu icin plan yapmaya devam ettiler sanki ben orda yokmusum gibi. Ya ben insanlara karsi bu kadar iyiyken ve neseli bi insan olmama ragmen NEDEN kimse benimle samimi olnuyor, neden hic samimiyet kuramiyorum, gercekten bazen o kadar uzuluyorum ki bu icimde yasadigim eziklik duygusu bana cok kotu hissettiriyor.genelde bu sitede sanirim benden daha olgun ve yasca benden buyuk ablalarim var. Yorumlariniz neler sizce bu durum neden boyle, ayni sikintilari yasadiginiz zamanlar oluyprmu