çok üzgünüm çok
dün akşam annemlen konuşuyorduk
sesinin bi garip geldiğinin farkına vardım
sordum kaç kez söylemedi yorgunum yatıcam birazdan felan dedi inanmadım
tekrar tekrar sordum
sonunda anlatı
abim ve eşi büyük kavga etmişler ( yine....)
3,5 senelik evliler bir çocukları var
ne alıp veremedikleri var hiç bilmiyorum
bi bakıyorsun çok mutlular aşkımlar cicimler aradan 5 dk geçmiyor kavga kıyamet
kapılar çarpılıyor camlar, ev eşyaları kırılıyor birbirine vurmaya başliyorlar
off off offf
annem ve babamda çok büyük kabahat var
bunlar yeni evliykende böyleydi
altlıüstlü oturuyorlar
hemen kavgada aşağı inip aralarını yapiyorlar her seferinde
bikaç gün herşey çok güzel sonra yine aynı
her seferinde siz karışmayın koskoca insanlar dedim lafımı dinletemedim
ben ne bilirmişimki, karışmıcakmışım
onlar barıştırmasalar ayrılırlarmış, boşanırlarmış
eee boşansınlar anlaşamiyorlarsa boşansınlar bundan doğal ne var dedim kötü ben oldum
düşe kalka 3,5 sene geçti bu arada çocukları oldu tabii
değişen bişey yok
yeğenim doğdundan sonra bi ara çok iyilerdi ama sonra yine yine yine
anneme bişey demedim daha fazla üzülmesin diye ama çok suçu var hemde çok
barıştırmak için uğraşmasaydı her seferinde belkide boşanmış olacaklardı çoktan ve çocuk olmıcaktı en azından
şimdi ben kimseye acımıyorum kimseye üzülmüyorum bitek yiğenimi düşünüyorum
ya yazık değilmi ona
daha 1 yaşında minicik
belkide babasız büyecek
günah değilmi
of ne bilim yazıyorum ama değişen bişey yok
dünden beri kafama takıyorum şimdi nolacak diye
boşanan ilk onlar olmıcak bunun farkındayım dediğim gibi ne abime ne eşine üzülmüyorum ikiside hatalı
ama yiğenim ya yüzü gözümün önünden gitmiyor çok seviyorum onu üzülmesine tahammül edemiyorum şuan hiç bişeyin farkında değil desemde onların kavgasından eminim etkileniyordur
normal tartışma yaşamıyorlarkı evi kırıp geçiyorlar çocuk bunları görmüyormu
aman nebilim işte çok uzun oldu okuyanlardan özür dilerim
dün akşam annemlen konuşuyorduk
sesinin bi garip geldiğinin farkına vardım
sordum kaç kez söylemedi yorgunum yatıcam birazdan felan dedi inanmadım
tekrar tekrar sordum
sonunda anlatı
abim ve eşi büyük kavga etmişler ( yine....)
3,5 senelik evliler bir çocukları var
ne alıp veremedikleri var hiç bilmiyorum
bi bakıyorsun çok mutlular aşkımlar cicimler aradan 5 dk geçmiyor kavga kıyamet
kapılar çarpılıyor camlar, ev eşyaları kırılıyor birbirine vurmaya başliyorlar
off off offf
annem ve babamda çok büyük kabahat var
bunlar yeni evliykende böyleydi
altlıüstlü oturuyorlar
hemen kavgada aşağı inip aralarını yapiyorlar her seferinde
bikaç gün herşey çok güzel sonra yine aynı
her seferinde siz karışmayın koskoca insanlar dedim lafımı dinletemedim
ben ne bilirmişimki, karışmıcakmışım
onlar barıştırmasalar ayrılırlarmış, boşanırlarmış
eee boşansınlar anlaşamiyorlarsa boşansınlar bundan doğal ne var dedim kötü ben oldum
düşe kalka 3,5 sene geçti bu arada çocukları oldu tabii
değişen bişey yok
yeğenim doğdundan sonra bi ara çok iyilerdi ama sonra yine yine yine
anneme bişey demedim daha fazla üzülmesin diye ama çok suçu var hemde çok
barıştırmak için uğraşmasaydı her seferinde belkide boşanmış olacaklardı çoktan ve çocuk olmıcaktı en azından
şimdi ben kimseye acımıyorum kimseye üzülmüyorum bitek yiğenimi düşünüyorum
ya yazık değilmi ona
daha 1 yaşında minicik
belkide babasız büyecek
günah değilmi
of ne bilim yazıyorum ama değişen bişey yok
dünden beri kafama takıyorum şimdi nolacak diye
boşanan ilk onlar olmıcak bunun farkındayım dediğim gibi ne abime ne eşine üzülmüyorum ikiside hatalı
ama yiğenim ya yüzü gözümün önünden gitmiyor çok seviyorum onu üzülmesine tahammül edemiyorum şuan hiç bişeyin farkında değil desemde onların kavgasından eminim etkileniyordur
normal tartışma yaşamıyorlarkı evi kırıp geçiyorlar çocuk bunları görmüyormu
aman nebilim işte çok uzun oldu okuyanlardan özür dilerim