Sanırım dibe vurdum

Öncelikle herkese merhabalar kadınlar kulubunde yeni üyeyim,forumu uzun yillardan beri takip ederdim,fakat buraya yazmak hiç aklima gelmezdi.
Öncelikle hayatımın en mutsuz, yalnız dönemindeyim. Iş için büyük bir sehire ne hayallerle geldim fakat sonsuz bir yalnizlığin içine düstum. Kendimi hic bu kadar degersiz hissettigim bir zaman olmamisti. Insanlar soguk, bencil, yaris icinde, herkeste ben sosyalim havalari,sanki ayagin kaysa düşsen tek basinasin hissi.Ben fıtrat olarak sıcakkanli güler yüzlu bir insanimdir.Ama burasi benim ruhuma kötu geldi.Iyice icime kapandim.Evden dısari cikmak istemiyorum.Kendi yalnızligimda evimde bir basina oturuyorum. Ee bide yasimda 32 ve bekarim. Kimsenin beni begenmedigini dusunuyorum ,cunku buraya geldigimden beri beni begenen kimse olmadi. Insanlar bana guzelsin diyorlar begendiklerini dile getiryorlar ama hic bir sekilde bana karsi bir adim atmiyorlar . Bundan onceki calistigim sehirlerde benimle gorusmek isteyen insanlar karsima cikardi ama simdi kimse yok. Anlamiyorum bu durumu soguk mu geliyorum, normalde gercekten guler yuzlu biriyimdir ama birini begenirsem hemen cekingen bi ruh haline burunuyorum. Şu hayatta, yapayalniz,kimsesiz ve hayati kacirmis hissediyorum dibe vuran birine tavsiyeniz ne olurdu?

Herkesin yalnız kaldığını yalnız hissettiği bir dönem olmuştur sıkıntılarınızı arkadaşlarınızla paylaşın hobiler edinin niye tek olasınız iş yerinde arkadaşlarınız yok mu onlarla izin günlerinizde vakit geçirin 32 yaş çok normal neden sizi kimse beğenmesin özgüveninizi yeniden kazanın

Yeni bir şehire yerleşmişsiniz. Arkadaş ortamı yaratmak biraz zaman alacaktır. Kursa yazılın spora gidin. Bir de dışarı çıkmak için insanların sizi davet etmesini beklemek yerine siz onları davet edin

Ne kadar oldu taşınalı? Biraz zamana bırak. Alışma sürecindesin bence. Mutlaka kendine uygun bir arkadaş çevresi edinirsin. Beğenenler de çıkar. Moralini bozma bu sürede iş arkadaşlarınla kaynaşmaya çalış.

Zaman çok tuhaf bir zaman. Sorun sizde değil pek çok insan böyle hissediyor. Eski sıcaklık, sosyallik, flörtler, arkadaşlıklar kalmadı. İnsanlarda hastalık korkusu bireyselliği artırdı. Arkadaşımıza giderdik onda kalırdık o bizde kalırdı dışarıda buluşurduk. Arkadaş gruplarıyla gezerdik. Çoğu bitti. İki-üç kişi yan yana gelip bir şey yapmak istemiyor. Ekonomi iyice tuzu biberi oldu. İnsanlar sosyalleşip nefes alamaz hale geldi. Tuhaf zamanlar hepimizi vurdu kısaca.
Düzelir diyeceğim diyemiyorum.

Sorun sizde değil dünyada. Ama ben şeyi merak ettim kendinizi yalnız hissetmenizin en büyük neden sizden hoşlanan birisi olmaması mı ?

Kendinizi kapatmayın. Bu biraz da sizinle alakalı bir durum olabilir, o ruh hâlinizden sıyrılmalısınız. Siz her şeye rağmen güler yüzünüzü eksik etmeyin.

Çevremiz insan dolu, insan sosyal bir varlık, insanlarla samimiyet kurmak isteyen her türlü kurabilir. Örneğin oturduğum yerle alakâlı çok memnuniyetsizdim, enerjimi emen bir yerdi,burada yaşayan insanları, çocukları dâhi sevemiyordum. Komşularla da hiç muhatap olmazdım, kim oturuyor tanımazdım bile, sonra yeni gelen komşulara elimde kek giderek ilk adımı attım. Güzel dostlar biriktirdim böylece.

rouges .!.:

Ne kadar oldu taşınalı? Biraz zamana bırak. Alışma sürecindesin bence. Mutlaka kendine uygun bir arkadaş çevresi edinirsin. Beğenenler de çıkar. Moralini bozma bu sürede iş arkadaşlarınla kaynaşmaya çalış.

Genişletmek için tıkla...

1 bucuk seneyi gecti,cok yeni sayilmam aslinda.Gorustugum bir iki arkadasim var ama bu yalnizlik hissini atamiyorum uzerimden

theblackswan .!.:

Kendinizi kapatmayın. Bu biraz da sizinle alakalı bir durum olabilir, o ruh hâlinizden sıyrılmalısınız. Siz her şeye rağmen güler yüzünüzü eksik etmeyin.

Çevremiz insan dolu, insan sosyal bir varlık, insanlarla samimiyet kurmak isteyen her türlü kurabilir. Örneğin oturduğum yerle alakâlı çok memnuniyetsizdim, enerjimi emen bir yerdi,burada yaşayan insanları, çocukları dâhi sevemiyordum. Komşularla da hiç muhatap olmazdım, kim oturuyor tanımazdım bile, sonra yeni gelen komşulara elimde kek giderek ilk adımı attım. Güzel dostlar biriktirdim böylece.

Genişletmek için tıkla...

Ben kendimi ister istemez kapatiyorum artık, biktim sanirim kendimi tanitmaktan, yeni insanlar tanimaktan, gun sonunda yapayalniz evimdeyim, tek basimayim ya ne kadar kalabaliklara girsem, kursa gitsem, spora gitsem gun sonunda yapaylnizim, sanirim bundan dolayi biktim

Hermonieee .!.:

1 bucuk seneyi gecti,cok yeni sayilmam aslinda.Gorustugum bir iki arkadasim var ama bu yalnizlik hissini atamiyorum uzerimden

Genişletmek için tıkla...

Haklısın ama henüz çok gençsin. Evlenmek istiyorsun benim anladığım. O da olur merak etme , o zaman da bu günlerini özlersin.

Bende oyle yalnizim lanetlenmis gibi hissediyorum kendimi hep yalniz kimsesiz caresiz cidden zor ama yinede sukrediyorum beterin beteri var hep Allah daha beterinden korusun