Sanırım ölsem kurtulmuş olurum !!

Morella_Pink

Morella_Pink

Üye
Kayıtlı Üye
23 Şubat 2015
45
20
Öncellikle merhaba foruma yeni üye oldum konuyu dogru yere açmıyorsam kusura bakmayın. Uzun bi yazı olcak bu lütfen sıkılmadan okuyun. Belki yazdıgınız bi cümle hayatımı değiştire bilir.:KK20:
Ben 21 yaşımdayım. Üniversiteyi bırakalı 2 yıl oluyor. Üniversiteyi bıraktıgımdan beri hiç evden çıkmıyorum. Çevremde hiç arkadasım kalmadı. Saçma sapan bi uyku düzenim var. Gece sabaha kadar oturuyorum. Akşama kadar uyuyorum. Gerekmedikçe banyo yapmıyorum. Gittikçe kilo almaya basladım ve kendimi begenmiyorum. Önceden çok özgüvenli biriydim. Şimdi dışarda bi yere gitmek istiyorum ama korkuyorum. Mesela bi bankada soru sormaya çekiniyorum. Sanki biri beni terslerse yerin dibine girer gibi hissediyorum. Çevremde ki herkes bu pesimist halime şaşırıyor. Çünkü çok dışa dönük eglenceli bi kızdım. Ama suan sürekli ağlama halindeyim. Sürekli hasta gibiyim bi yerlerim agrıyor halsizim. Yataktan çıkmak istemiyorum. Bi yerlere gitmeye çekiniyorum. Kendime bakmıyorum.Uzun zamandır erkek arkadasım yok anlıcagınız gibi. Kimseyi hayatımda istemiyorum. Annem babam sürekli beni çalışırsam açılcagım konusunda uyarıyor. Ama bi iş görüşmesine gidemiyorum. Çünkü kendime güvenmem için bi sebebim yok. Sürekli hayaller kuruyorum. Çalışırım kursa giderim güzel sanatlara hazırlanırım bi yandan da spora baslarım. Ama sabah hepsi geçmiş oluyor.Amaan diyorum yat gitsin.Günler biran önce bitsin geçsin istiyorum. Çünkü hiç bi amacım yok bu hayatta. Evde oturiyim 60 yasıma gelip ölüp gidiyim istiyorum. Neden böyle oldun diye sorarsanız bildiğim bi sebebi yok. Nolur yardım edin bi şeyler söyleyin benim buraya yazdıgım gibi samimi şeyler olsun. Bu düşüncelerimi kimseye anlatamadım bu zamana kadar çünkü. Şimdiden teşekkürler :KK43:
 
Morella_Pink .!.:
Öncellikle merhaba foruma yeni üye oldum konuyu dogru yere açmıyorsam kusura bakmayın. Uzun bi yazı olcak bu lütfen sıkılmadan okuyun. Belki yazdıgınız bi cümle hayatımı değiştire bilir.:KK20:
Ben 21 yaşımdayım. Üniversiteyi bırakalı 2 yıl oluyor. Üniversiteyi bıraktıgımdan beri hiç evden çıkmıyorum. Çevremde hiç arkadasım kalmadı. Saçma sapan bi uyku düzenim var. Gece sabaha kadar oturuyorum. Akşama kadar uyuyorum. Gerekmedikçe banyo yapmıyorum. Gittikçe kilo almaya basladım ve kendimi begenmiyorum. Önceden çok özgüvenli biriydim. Şimdi dışarda bi yere gitmek istiyorum ama korkuyorum. Mesela bi bankada soru sormaya çekiniyorum. Sanki biri beni terslerse yerin dibine girer gibi hissediyorum. Çevremde ki herkes bu pesimist halime şaşırıyor. Çünkü çok dışa dönük eglenceli bi kızdım. Ama suan sürekli ağlama halindeyim. Sürekli hasta gibiyim bi yerlerim agrıyor halsizim. Yataktan çıkmak istemiyorum. Bi yerlere gitmeye çekiniyorum. Kendime bakmıyorum.Uzun zamandır erkek arkadasım yok anlıcagınız gibi. Kimseyi hayatımda istemiyorum. Annem babam sürekli beni çalışırsam açılcagım konusunda uyarıyor. Ama bi iş görüşmesine gidemiyorum. Çünkü kendime güvenmem için bi sebebim yok. Sürekli hayaller kuruyorum. Çalışırım kursa giderim güzel sanatlara hazırlanırım bi yandan da spora baslarım. Ama sabah hepsi geçmiş oluyor.Amaan diyorum yat gitsin.Günler biran önce bitsin geçsin istiyorum. Çünkü hiç bi amacım yok bu hayatta. Evde oturiyim 60 yasıma gelip ölüp gidiyim istiyorum. Neden böyle oldun diye sorarsanız bildiğim bi sebebi yok. Nolur yardım edin bi şeyler söyleyin benim buraya yazdıgım gibi samimi şeyler olsun. Bu düşüncelerimi kimseye anlatamadım bu zamana kadar çünkü. Şimdiden teşekkürler :KK43:
Genişletmek için tıkla...

Sanırım hayatımızda bazı şeyleri hissettiğimiz ve yaşadığımız küçük çaplı bir depresyon döneminden geçiyorsun bu tür durumlar herkese olur ama benim sana tavsiyem en kısa zamanda toparlanmam olacaktır. Doktor önermem antidepresan haplarına boğuyorlar, kendi psikologun olup kendini iyileştirceksin, mesela sabahları kalkıp hareketli müzikler dinle, kendini eğlendircek birşeyler yap aynaya bak ve ne kadar kıymetli olduğunu gör, ayrıca spora git, değişik işler yap kendi özgünenini kendin kazan, silkelen kendine gel çünkü bu hayat böyle bitmez. Annen ve baban bi konuda haklılar dışarıya açılmış olacaksın ve insanlarla diyaloga girmekten korkma onlar seni bir terslerse sende iki tersle çünkü kendini savunacak yaştasın, bundan kurtulman gerektiğini sende biliyorsun. İnan bana bu bir geçiş süreci, bir döneem.. Hepimiz yaşıyoruz ve belkide zaman zaman yaşıcaz..
 
Anladığım kadarıyla ağır bir depresyon geçiriyorsun, forumda tavsiyeler alarak bir çözüm bulamazsın bence. En sağlıklısı bir psikoloğa danışman. Kendini psikolojik yardım almak için zorla. Sorunların çözümü sende.
 
Öncelikle kendine gel , kalk sirkelen .

Bu genc yasra ne yapiyorum de , Bir amacin olmali hayatta ..
Oyle yat kalk evde otur tabiki depresyona girersin , herkesin boyle kisa donemleri olur .. onemli olan bu donemleri basladigi gibi bitirmek.

-Kendine bir is bulmalisin oncelikle ..

Calisirsan acilirsin spora gidersin , yeni arkadas cevren olur ..
Bunlari yapmak hicte zor degil , tembeligin seni yenmesine izin verme .
Sen yen tembeligini.

 
greyokyanus .!.:
Anladığım kadarıyla ağır bir depresyon geçiriyorsun, forumda tavsiyeler alarak bir çözüm bulamazsın bence. En sağlıklısı bir psikoloğa danışman. Kendini psikolojik yardım almak için zorla. Sorunların çözümü sende.
Genişletmek için tıkla...
Çalışmadıgım için psikologa ayırcak bütcem de yok haliyle. Ailem zaten 2 yıldır bana bakıyor.
 
Mesela yarın hastahanede iş görüşmesi var. Bi tanıdıgımız ayarladı. Ama gidesim gelmiyooor. Minübüse bin oraya git orda forum doldur vs. Okadar üşeniyorum ki
 
greyokyanus .!.:
Babanın üzerine kayıtlı değil misin ? Kayıtlıysan babanın sağlık güvencesinden faydalanabilirsin. Devlet hastanelerinde de psikoloji bölümü var. Oradaki psikologlardan yardım alabilirsin.
Genişletmek için tıkla...
Evet kayıtlıyım ama devlet hastahanelerinde sadece ilaç veriyorlarmıs. Yukarda bi arkadasımız da aynı seyi yazmıstı.
 
Morella_Pink .!.:
Öncellikle merhaba foruma yeni üye oldum konuyu dogru yere açmıyorsam kusura bakmayın. Uzun bi yazı olcak bu lütfen sıkılmadan okuyun. Belki yazdıgınız bi cümle hayatımı değiştire bilir.:KK20:
Ben 21 yaşımdayım. Üniversiteyi bırakalı 2 yıl oluyor. Üniversiteyi bıraktıgımdan beri hiç evden çıkmıyorum. Çevremde hiç arkadasım kalmadı. Saçma sapan bi uyku düzenim var. Gece sabaha kadar oturuyorum. Akşama kadar uyuyorum. Gerekmedikçe banyo yapmıyorum. Gittikçe kilo almaya basladım ve kendimi begenmiyorum. Önceden çok özgüvenli biriydim. Şimdi dışarda bi yere gitmek istiyorum ama korkuyorum. Mesela bi bankada soru sormaya çekiniyorum. Sanki biri beni terslerse yerin dibine girer gibi hissediyorum. Çevremde ki herkes bu pesimist halime şaşırıyor. Çünkü çok dışa dönük eglenceli bi kızdım. Ama suan sürekli ağlama halindeyim. Sürekli hasta gibiyim bi yerlerim agrıyor halsizim. Yataktan çıkmak istemiyorum. Bi yerlere gitmeye çekiniyorum. Kendime bakmıyorum.Uzun zamandır erkek arkadasım yok anlıcagınız gibi. Kimseyi hayatımda istemiyorum. Annem babam sürekli beni çalışırsam açılcagım konusunda uyarıyor. Ama bi iş görüşmesine gidemiyorum. Çünkü kendime güvenmem için bi sebebim yok. Sürekli hayaller kuruyorum. Çalışırım kursa giderim güzel sanatlara hazırlanırım bi yandan da spora baslarım. Ama sabah hepsi geçmiş oluyor.Amaan diyorum yat gitsin.Günler biran önce bitsin geçsin istiyorum. Çünkü hiç bi amacım yok bu hayatta. Evde oturiyim 60 yasıma gelip ölüp gidiyim istiyorum. Neden böyle oldun diye sorarsanız bildiğim bi sebebi yok. Nolur yardım edin bi şeyler söyleyin benim buraya yazdıgım gibi samimi şeyler olsun. Bu düşüncelerimi kimseye anlatamadım bu zamana kadar çünkü. Şimdiden teşekkürler :KK43:
Genişletmek için tıkla...

Bu durumu ne zamana kadar sürdürmeyi düşünüyorsunuz. Yasiniz henüz çok genç okumasaniz da deneyim kazanmak kendinizi iyi hissetmek için bir ise girmeyi düşünmez misiniz? Bir kursa gitmek ya da ne isterseniz sizi ne mutlu ederse onu yapmak

Çünkü emin olun disarida olmak okulda olmak işte olmak insani daha enerjik daha hayata bagli ve daha sosyal yapiyor.

Secimlerinizi gözden geçirin.."Ben ne istiyorum ve ne yapiyorum" diye sorun kendinize... Ve bunun üstüne hayattan ne almak istiyorsanız onun için cabalayin...

Yemek yapmak ve yemek için bile bir özen caba sarfediyoruz değil mi? iste hayattan istediklerimizi almak için de bu caba gerekli.

Bu güzel yillarinizi evde bunalıma girerek gecirmeyin inanin zaman çok kiymetli ve yaşanacak görülecek çok şey var..
 
Morella_Pink .!.:
İnanın bilmiyorum okadar pişman oldum ki bıraktıktan sonra. Suan dönüp bakınca niye bıraktıgımı anlamıyorum. Ama ozaman ki kararım derslere gitmeye üşenmemdi.
Genişletmek için tıkla...
Hmmm...

Canım sen biraz tembel olmayasın? İnsan derse gitmekten üşenip okul bırakır mı hiç? Neyse olan olmuş. Şu anki duygu durumunda kurtulmak için harekete geçmen lazım. Bence bir işe gir.
 
Kafaniza koydugunuz seylerden sabah vazgecmiyceksiniz iste... Ufak seyle baslayin, yani sira sira gerceklestirin... Ne bileyim ilk önce en az iki günde bir banyo yapmayla baslasaniz hic fena olmaz bence... Sonra uykuyu düzene sokun... Sonra kilo verin... Böylece özgüvende
biraz yerine gelir... Yani adim adim ilerleyin... Bi amaciniz olsun... Böylede yasanmazki...:KK14:
 
Valla imkanım olsa ben de sizin gibi yaşardım. Sorumluluklarım depresyona girmeme bile izin vermiyor. Ya da gizli gizli yaşıyorum tüm isteksizliğimi, depresifliğimi. Hiçbirşey istemiyor aslında canım, tüm gün yatsam yatarım. Ama olmuyor işte, mecburiyetler sorumluluklar izin vermiyor. Siz silkelenin en kısa zamanda inşallah, sadece bir süre ben de öyle yaşayabilsem keşke.
 
Bu hayatta bir amacım yok demişsin ya, buraya bunu yazdığına göre artık bir amacın var. İçinde bulunduğun durumdan kurtulmak en büyük amacın olmalı. Bu durumdan kurtulmak için işe girmek ya da spor yapmak başarılı olmayabilir. Bu psikolojiyle iş görüşmesine gittin diyelim işe alınsan bile 3 gün sonra gitmekten vazgeçersin. Spor kulübüne yazıldın diyelim ona da 3 seans veriyorum.. Ve her şey daha da gereksiz olmaya başlar senin için. Çünkü boş vermişlik yaşıyorsun. Senin önce kendini boş vermekten vazgeçmen gerek.
Senin öncelikle bir uzmandan yardım alman gerekiyor. Bunun içinde bu durumdan kurtulmayı gerçekten çok istemen gerekiyor.
Özellikle güneşli havalarda yürüyüş yapmanı öneririm. Güneş depresyon etkilerini azaltır.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

N
Doğuma gelmek isteyen Kayinvalide
4 5 6
Yorumlar
105
Görüntüleme
3K
Nida1234
N
U
Çok şey yapmak isteyip yapamamak
Yorumlar
16
Görüntüleme
726
user3836282
U
K
Yaşım 26 ama ruhum 70 yaşında nasil zormus bu bosanmak kızlar fikir verin
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
1K
kizilcik_serbeti
K
R
Yanlış anlaşılmadan içinde bulunduğum durumu, bana nasıl hissettirdiğini ve artık rahatsız olduğumu nasıl anlatabilirim?
Yorumlar
6
Görüntüleme
593
Rvererdoggn
R
D
İçim sanki kapkaranlık
Yorumlar
11
Görüntüleme
767
belemir6666
B
X