Valla bağırıp çağıramaz tabii. Her neyse, sizi de eşinizi de gayet iyi anlayabiliyorum çünkü hayır diyemeyen okb'li biriyim

Okb çok ağır bir hastalık, insanın kendine bile tahammülü olmazken karşı taraftan sonsuz bir anlayış ve tolerans beklemek biraz ütopik. Eşiniz o sizin, hastalıkta, sağlıkta, iyi günde, kötü günde elbette size destek olmalı ancak sürekli eşinize yansıtırsanız bu durumu sabır taşı olsa çatlar

ilaçla beraber psikoterapi de öneriyorum, bir de boş manav t*ş*klarını tartar misali kendinize uğraşlar, hobiler bulun, zihninizi meşgul edin. Mutlu bir eş olmak için önce mutlu bir birey olmalısınız.