Ablan atlatmadı biliyor musun? Ve ömrünün sonuna kadar atlatamayacak. Sen öyle zannediyorsun sadece. Travmaların hafızaları, hücreleri vardır böyle kanalize olurlar daima sonraki nesiller için bile biyolojik aktarılır.
erkek kardeşime de çok küçükken kalçaya dokunma oldu ama ya inanın onun için bir sorun yok çünkü o babamı seviyor hatta bir şey oldu erkek kardeşimle kavga ettik gibi o babamı savundu o olayda sonra biz öyle tartışınca konusmadık daha erkek kardşeimle birbimize yüz yüze bile bakmıyoruz yani
Peki evdeki torunlarida acayip şekilde seven bu herifin elinden madem siz değil birileri önayak olurda daha fazla genç bu herifin elinde sakatlanmadan. devlet bu işe el koyar sizin aile bence bi sorgulanmalı sizcede öyle degilmi
Cesaret edemeyecek bir şey yok, kurtulmak istiyorsan bir yerden başlamalısın.
ablam biraz sert mizaclı ve az çok thamine debiliyorum onun dyeceklerini. asla şikayet etmemi istemeyecekitr çünkü kendide az çok maruz kaldı ve şikayet falan da etmedi kendi yoluna baktı bana da öyle diyecek kendi yoluna bak iş bul şimdi mezun oldugun için boşlutkasın canını sıkılıyor diyeceğini düşünüyorum ama ben bu düşncelere takılı kaldım maalesef belki işim gücüm olsa evim barkım olsa bu kadar aklıma gelmezdi
Niye yanlış olsun ya? Tövbe estağfurullah. Annen ne yapıyodu? Devam eder misin? Sonra üstüme uzandı dedin o nasıl oldu?
benim aile çok sıkıntılı inanki yani birbirmzn yüzüne bakmayız iletişim 0 kimse kimseyi sevmiyor asla sarılmıyor. dışardan da anlaşılıyor insanlar tuhaf karşılıyor bizi. her birimizde bir sıkıntı var ben içe kapanığım aile üyeleriyle iletişimim yok annemde zaten ossyal biri değil o da kapalı kutu baba desenk ahlaksız küfürbazın teki
Utanması gereken sen değilsin o adi herif.
Öncesi senin suçun değildi. 20 li yaşların ortalarına kadar etki altında kalmak çok normaldir. Artık gidebilirsin, artık içinde bir yol arayan bir güç uyandı. Sığınma evlerinde sonsuza kadar kalmayacaksın zaten. İş bulmana yardımcı olurlar. Senin de kafana yatan biriyle ev arkadaşlığı yaparsın. Ama kimsesizliğini bu yaşadıklarını anlatma insanlara. Mesela şart koş bu eve erkek giremez diye. Bundan sonra kendini herkesten korumak şart. Öncesi ana babanın işiydi ama zaten hain evdeymiş.
Lanet olsun böyle aileye insanlara ya. O zaman hiç anlatmayın benim tavsiyem kanıt toplamaya çalışın, ben pek bilmiyorum ama yorumlardaki kişilerin yazdığı isimlere ulaşın, sosyal medyadan duyurun twitter falan kullanıyorsanız. Maddi durumunuz iyi ise bir psikolog ile görüşün. Değilse devlet hastanesinden psikiyatri randevusu alın ve gitmişken doktora da ne yapabilirim diye bir danışın, yol göstereceklerini düşünüyorum. Ve kadın sığınma evleri falan oluyor onları da düşünün, evden çıkmaya bakın bir an önce. Kadın derneklerine yazın sosyal medyadan.
tabi atlatamamıştır doğru ben ne bileyim konusmadığımız için böyle şeyler belki o unutmak istemiştir diye düşündüm. Ama o da benim hakkımda böyle düşünüyordur eminim hiç lafını açmadığım için unutulup gittiğini düşünüyordur o da belki benim açımdan
Güzelim sen bana yazsana ya. İletisimde kalalım senin akıllanacagın bir şeyler yapacagın yok çünkü.
Ben gerçekten artık birşey demiyorum bu konuyu anlatıp gideyim diye actiysaniz bilelim boşuna kendimizi perişan edip çare aramayalim belliki siz susacaksiniz hala o zaman neden bu herifi öldüreceğim yazdınız öldürecek kadar gözünüz döndüyse niye hala o bu duymasın ailem yapamam derdindesiniz
Ne söylenir nasıl teselli edilir bilmiyorum. Kanım dondu resmen. Allah ikisinide kahretsinnn.Ağız dolusu küfür edesim var Allah kolay ölüm nasip etmesin ikisinde de. O evden çıkın gerekirse polis eşliğinde çıkın sürüm sürüm süründürün
ya belki kullanıcılar rahatsız olur ama anlatmak şuan için en doğru karar olabilir. Öncelikle o gün ben yeni uyanmışım yatağımda daha kahvaltıya kalkmamıştım uzanıyordum hala yorganım üstümde. Sonra kapı açıldı baktım o tedigrin oldum bi an çünkü yatağa doğru yaklaştı. Sonra bir baktım adam üstüme yatmış öyle terbiyesiz bir pozisyonda ben kitlendim kaldım şok oldum ne oluyor pis adamın vücudu değdi diye. Sonra zaten o kalktı bende kalktım hiçbir şey olmamış gibi o günkü işlerime yöneldim. Bunları yazarken iyiki ben gerçekten tanınmıyorum çok ama çok utanç verici keske keske ölsem de unutsam kurtulsam
ben aslında duygusal destek çok istiyorum çünkü şikayet edip bir yerlere gitmem şuan çok zor yani işim bile yok hani şuan kendi başıma hiç dışarda kalmamışım hiç bi arkadaşımın evinde 1 gece kalmamışım o kadar zor geliyor ki bana
cinnet geçirmekten korkuyorum çünkü biran beynimin içi alevlenirse diye korkuyorum
evet teşekkkür ederim aklımın bir kenarında olacak bunlar gerçekten kendimi hazır hissedersem bu dediklerinizi yapacak cesareti kendimde bulursam evet adım atarsam bu kapıdan çıkarsam evet yapacağım
verdiğimiz kişilere ulaştınız mı? Yücel Ceylan Ve Saadet Özkan isimli kişilere? biraz daha beklerseniz ben ulaşacğaım kk de böyle böyle biri var sizi önerdik vb. diyerek çünkü. Burada laf yetiştirmek yerine çözüm bulmanız gerekmiyor mu?
