Yani ben kötü değilim sadece onu düşünmek istemiyorum dikkatimi başka birne verebilmeyi istiyorum
Yani ben kötü değilim sadece onu düşünmek istemiyorum dikkatimi başka birne verebilmeyi istiyorumhepimiz aşk acısı yaşıyoruz
ben de 3 yıl önce enkaz gibiydim
ama şuan sadece böyle şeyler konuşulduğunda aklıma geliyor
insan kendini zorlamalı geçmişi silip atabilmeli gerektiğinde
bu azmi yaratmalısın kendi içinde yapamıyorum edemiyorum olmaz
kimse kimseyle bi kaç ayda evlenmez sizinle takılırken belli ki daha ciddi gördüğü bir ilişkisi de varmış. bende 5 yıldır benzer durumdayım daha geçen yıl akışa geçmeyi öğrendim, berbat bir durum kesinlikle.. kendinize ilgi alanları yaratın, bol bol hareket edin, yürüyün spor yapın.. doğaya ve hayvanlara daha çok yakınlaşın. yani böyle süreçleri herkes kendisine göre yönetip atlatıyor, sizi ne iyi hissettiriyorsa onlara odaklanın..Selam,
Kendimi nasıl ifade edeceğimi bilmiyorum.Bana biri anlatsa ne kadar ergence derdim çünkü.Cok sık vakit geçirdiğim biri vardı, nasıl oldu bilmiyorum etkilenmeye başladım.Yani onu hiç düşünmüyordum, hayalini kurmuyordum hatta bir ilişki bile istemiyordum.Onumden geçerken birden kalbim hızlı atmaya başladı.Ask gerçekten kimyasal bir şey ve bizim elimizde değil.Kendisinin bana ilgisi hiç yok gibiydi sonra davranışları birden değişti bakismalar ortamda sürekli benimle ugrasmalar, laf atmalar, bir sebeple gelmeler çağırmalar.Bir yandan diğer insanların dikkatini çekiyor ve beni rahatsız ediyor boşanmış biri olduğum için adım çıksın istemiyorum biraz ters davranıyorum falan.Kendini geri çekiyor hem de ne çekmek birkaç ay sonra nişanlandığını duyuyorum hemen arkasından da evlilik.
Evlendiğini duyduğum gün bir hafta tır çarpmış gibi gezdim inanılmaz pişman oldum ben mi ittim diye kafayı yedim.Boyle anlatınca çok dramatik bir kadinmisim gibi geliyor ama değilim.Aldatilarak boşandım evliliğim boyunca yaşadıklarımı başkası yaşasaydı delirirdi.Ben gayet güçlü bir şekilde kararımi verip kendi aileme bile karşı çıkıp tek celsede boşandım.Arkasindan bir gün bile ağlamadım, bir gün bile özlemedim, bir gün bile keşke demedim.Simdi böyle günleri atlatmisken derede boğulmak saçma geliyor ama asamiyorum.Bunu saplantı haline getirdigimi düşünüyorum psikologa gittim ilaç kullanıyorum.Neden illa o cevabını buldum.Bana inanılmaz benziyor ben erkek olsaydım o olurdum kesin.Bir de muhabbetimiz çok sarıyordu.Ondan sonra görüşüp bulustugum kimseyle onunla aldığım keyfi alamadim.O zamana kadar bana gelecek umuduyla herkesi reddediyordum.O evlenince ben de birine evet dedim.Birkac aydır ittire kaktira ilişki yurutmye çalışıyorum.Baglanmaya, sevmeye dikkatimi ona vermeye calisiyorum yok olmuyor.Onunla olması imkansız belki de en başından beri ben her şeyi yanlış anladım bilmiyorum.Kendimi hasta gibi hissediyorum nasıl bir duruma düştüm anlam veremiyorum.Sen nasıl seni sevmeyen birne bu kadar baglanirsin diye kendimi sorgulamktan alamiyorum.Allah'a şükür ağlamalı zirlamali bir depresyonda değilim ama sürekli onu düşünmekten, hayal etmekten kendimi alamıyorum.Akliselim kadınlar nasıl geçer bu saplanti bu arada hiçbir şekilde iletişim kurmuyordum stalklamiyorum, görmüyorum sadece bu kangrenli kolu kesip yoluma bakmak istiyorum.Kendimi meşgul ediyorum sürekli yapılacak ne varsa her şeyi yaptığımı düşünüyorum.Lutfen hakaret etmeden bana bir yol gosterin
Öyleydi sanırım benimle bir macera yaşayacağını dusundukimse kimseyle bi kaç ayda evlenmez sizinle takılırken belli ki daha ciddi gördüğü bir ilişkisi de varmış. bende 5 yıldır benzer durumdayım daha geçen yıl akışa geçmeyi öğrendim, berbat bir durum kesinlikle.. kendinize ilgi alanları yaratın, bol bol hareket edin, yürüyün spor yapın.. doğaya ve hayvanlara daha çok yakınlaşın. yani böyle süreçleri herkes kendisine göre yönetip atlatıyor, sizi ne iyi hissettiriyorsa onlara odaklanın..
Çok uzun zaman bir yıl ve sürekliNe kadar vakit geçirdiniz ki? Bazı erkekler karşı tarafın kendisine ilgisi olduğunu görünce ego tatmini için huyuna gide gide konuşuyor. Belki çok uyumluyuz aynıyız dediğiniz şeyler onun gerçek yüzü bile değildi.
.Aynısı bende de oluyor şu an biliyor musunuz. Eşimden ayrıldım 2 bucuk sene oldu. Kimseyi hayatıma almadım, hem midem bulanmıştı bütün erkeklerden hem de kimseyi kendime yara bandı yapmak istemedim. Sonra alakasızca biriyle tanıştım, işi gücü VS düzgün ama tip olarak asla dönüp bakmıyacagım Bi gereksizi kafamdan atamadım giitti ya. Ayrıldığımız sürede sadece 1 hafta olmustu ayrılalı sosyal medyada Bi kızla elele profil fotosunu gördüm. Yani yapım gereği direkt üstünü çizip birdaha bakmamak laızm ama yok. Diyorumki kendime boşandım sen neler neler atlattı tek başına, bu kimki. Ama yokk istemsiz aklımda sürekli gülüşü, bakışı. Saçma sapan hallerdeyim yani. Onun Üstüne hayatıma birilerini aldım ama yok anam onun gbi hissettirmiyor. Buz gibiyim herkese karşı. Bir zamanı var heralde ben de şaşıyorum kendime. Eski eşimden sonra hayatıma aldıgım ilk insandı ondan böle hissediyorum diye düşünüyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?