Başımdan geçenleri nasıl anlatacağımı hangi kelimeleri kullanacağımı ve kendimi nasıl avutacağımı bilmiyorum. İki haftadır akıttığım yaşlar yüzünden kan çanağına dönen gözlerim , bitkin ve hayata karşı isteksizliğim , sabahları uyanmak istemeyişim geceleri uyuyamayışım , ani kilo kayıplarım kısacası psikolojik bir çöküntü içerisindeyim. Bir yıllık bir mutlu beraberliğim vardı. Hastalandığında kapısında bittiğim , beni hayatının en büyük şansı olarak gören ve daima sevgisini dile getiren adamla evlenme kararı aldık. Her şey güzel gidiyordu , sorunumuz yoktu iki kişilik dünyamız vardı. O ailesinden uzakta yaşıyordu ben de ona burada aile olmaya çalışıyordum. Söz tarihi belirlendi ve hazırlıklara başladık. Söz yapıldı gayet güzel bittiğini düşünüyordum. Ne olduysa sözden 15 gün sonra oldu. Telefonuna ulaşamamıştım akşama kadar , tedirgin olduğum için annesine telefon açtım haberi olup olmadığını öğrenmek için.
Kendisine sözlümü sordum bana telefonda aşağılayıcı cümleler kurarak ben bu evliliğe karşıyım dedi bu esnada sözlüm yanındaymış. Neye uğradığımı şaşırdım ve beni deliler gibi sevdiğini söyleyen adam annesinin hakaretlerini dinledi ve bana tek dediği annemi neden aradın. Şok üzerine şok yaşamıştım ne diyeceğimi ne söyleyeceğimi bilemedim. Beni suçladı. Annesi daha sonra annemi arayarak bu sözü bozuyoruz dedi. O an ki yıkılışımı tarif edemem. Mesaj gönderdim beni engelledi , mail attım cevap vermedi. Ailem beni teselli etmekten perişan oldu. Babam yaşamıyor dayım ve teyzem işini gücünü bırakıp yanıma geldiler farklı şehirden. Hayatımızda böyle durumlarla karşılaşmamış tecrübesiz bir aile olarak tek yapabildiğimiz Allah'a havale etmek oldu. Dayım babasını aramış benim haberim olmadan .Neden böyle bir şey olduğunu , söz atmanın bile bir adabı olması gerektiğini , problemin ne olduğunu söylersiniz en azından biz kızımızdan eminiz o da arafta kalmamış olur demiş. Pısırık babasının dediği tek şey böylesi her ikisi için hayırlı demek olmuş . Dayımda sizin gibi terbiyesiz bir aileye kız vermemiz bizim için hayırlıdır diyerek telefonu kapatmış. Dayımda bana kızım sevgi dediğin şey bu kadar basit değil annesinin lafıyla seni terk edecek kadar basit bir sevgiye sahip olan kim olursa olsun sevgisine güven olmaz kız ya da erkek fark etmez kim yaparsa yapsın. O yüzden yarın evlenseniz bile annesi size rahat vermez ve bu pasif kişiliğin birey olmaması sebebiyle her an yarı yolda bırakır seni dedi yengemle aynı durumu yaşadığını fakat yengemin onu sevdiği için herkese karşı çıktığını anlattı. Sevgi budur annesi yüzünden seni bırakan değil annesine rağmen onları susturup sevgisine sahip çıkacak insan hayatında olmadı dedi.
Dayım haklıydı bana bir sene boyunca türlü türlü aşk palavraları anlatan kişiliksiz insanın sözüne güven olmazdı fakat kalbim o kadar parçalandı ki nasıl toparlayacağımı bilemiyorum. Ben böyle birisine nasıl güvendim , nasıl anlamadım ona yanıyorum. Şu an çok taze ve ben ne işime adapte olabiliyorum ne de bu halsizlikten kurtulabiliyorum. Sizlere sorum tabii ki böyle karaktersiz ve yalancı birisi nasıl döner , ne yapmam gerek değil. Böyle bir durumla karşılaştınız mı ? Nasıl atlattınız ? Sonra mutlu oldunuz mu ?
Kendisine sözlümü sordum bana telefonda aşağılayıcı cümleler kurarak ben bu evliliğe karşıyım dedi bu esnada sözlüm yanındaymış. Neye uğradığımı şaşırdım ve beni deliler gibi sevdiğini söyleyen adam annesinin hakaretlerini dinledi ve bana tek dediği annemi neden aradın. Şok üzerine şok yaşamıştım ne diyeceğimi ne söyleyeceğimi bilemedim. Beni suçladı. Annesi daha sonra annemi arayarak bu sözü bozuyoruz dedi. O an ki yıkılışımı tarif edemem. Mesaj gönderdim beni engelledi , mail attım cevap vermedi. Ailem beni teselli etmekten perişan oldu. Babam yaşamıyor dayım ve teyzem işini gücünü bırakıp yanıma geldiler farklı şehirden. Hayatımızda böyle durumlarla karşılaşmamış tecrübesiz bir aile olarak tek yapabildiğimiz Allah'a havale etmek oldu. Dayım babasını aramış benim haberim olmadan .Neden böyle bir şey olduğunu , söz atmanın bile bir adabı olması gerektiğini , problemin ne olduğunu söylersiniz en azından biz kızımızdan eminiz o da arafta kalmamış olur demiş. Pısırık babasının dediği tek şey böylesi her ikisi için hayırlı demek olmuş . Dayımda sizin gibi terbiyesiz bir aileye kız vermemiz bizim için hayırlıdır diyerek telefonu kapatmış. Dayımda bana kızım sevgi dediğin şey bu kadar basit değil annesinin lafıyla seni terk edecek kadar basit bir sevgiye sahip olan kim olursa olsun sevgisine güven olmaz kız ya da erkek fark etmez kim yaparsa yapsın. O yüzden yarın evlenseniz bile annesi size rahat vermez ve bu pasif kişiliğin birey olmaması sebebiyle her an yarı yolda bırakır seni dedi yengemle aynı durumu yaşadığını fakat yengemin onu sevdiği için herkese karşı çıktığını anlattı. Sevgi budur annesi yüzünden seni bırakan değil annesine rağmen onları susturup sevgisine sahip çıkacak insan hayatında olmadı dedi.
Dayım haklıydı bana bir sene boyunca türlü türlü aşk palavraları anlatan kişiliksiz insanın sözüne güven olmazdı fakat kalbim o kadar parçalandı ki nasıl toparlayacağımı bilemiyorum. Ben böyle birisine nasıl güvendim , nasıl anlamadım ona yanıyorum. Şu an çok taze ve ben ne işime adapte olabiliyorum ne de bu halsizlikten kurtulabiliyorum. Sizlere sorum tabii ki böyle karaktersiz ve yalancı birisi nasıl döner , ne yapmam gerek değil. Böyle bir durumla karşılaştınız mı ? Nasıl atlattınız ? Sonra mutlu oldunuz mu ?
