Mrb ben sedef hastalıgı ıle cocuklugumdan berı mucade edıyorum dıger normal ınsanlar gıbı olamadık hıc bır zaman..dısardan bızı ıyı gorenler ıcımızn kan ağladıgını bılmedıler cogu zaman...asosyal bır hayatımız oldu genelde..evlılık konusu acılında hep bır adım gerıye gıttık ...bunu karsı cınse yasatmaya hakkımız olmadıgını dusunduk..halen bıle nıye evlenmıyorsun dıyenlere ben sedef nasıl evleneyım dıyemıyorum ...sedef hastalarının cogunlugu hastalıgını gızler..bılınmesını ıstemez dıger ınsanların vebalıymısız gıbı bakıslarından kaçmak ıcın...ben unıv okudum ve 4 yıl boyunca hic bır arkadasıma soylemedım..kız arkadımdan ayrıldım sebebını soylemeden ...bunu ona yasatmaya hakkım yok dıyerek kendımce...ama pısmanlık duygusu olsadan iş işten geçmıs oluyor......yanlıs dusundugum aşikar ama sedef hastası arkadslar anlar ancak halımızden kı onlarda zaman zaman hayatın ıcınde bu rahatsızlık yuzunden zorluklar yaşamıslardır...kısa kollu gıyememe.yada arkadasının evınde kalamama..yada denıze gırememe...bır topluluk ıcınde sankı herkes bızım.. sedef hastası oldugumuzu bılıyormus gıbı hıssedıp rahat edemememız gıbı...Sedef hastası arkadslar ne olacak bızım bu halımız...dusuncelerımızın yanlıs oldugunu bılsekte..duzeltemıyoruzz kendımızı...buralardaysanızz dertleşelim tanısalım...
saygılar...
saygılar...